.Ride Or Die.

3

8:00am

I woke up. Ang sakit ng likod ko, ang sakit ng buong katawan ko. Bumangon ako tsaka ko pumunta sa kusina, yes may kusina ang munti kong bahay pero masikip siya at di siya de-tiles. Kumuha ako ng tubig sa balde at ginawa ko yung pang mumog at pang hilamos.

Nagbihis na ko ng uniform ko, wala nang ligo ligo cause i know, i'm already late. Hindi ko pa nababasta gamit ko. I don't even have shoes to wear, pero kinagulat ko nung pagbukas ko ng pintuan ko, may box ng sapatos at school bag na nakalagay sa paper bag.

Kinuha ko yun at nilagay ko sa bag yung school supplies na binigay sakin ni Jiyong kagabe. Just thinking about that arrogant guy.. ugh.. my morning is already ruined.

Nung ayos na lahat lumabas na ko, nakita ko si Manong na nag aantay sakin. Nakasakay siya sa pedicab.

"Ano toh? You want me to ride this thing?!"

Tumango si Manong.

Nakasimangot akong sumakay pero hindi pa umaandar.

"Manong may inaantay ka pa po ba? Late na siguro ko sa school ano po?"

"Inaantay ko pa po si Jiyong."

"Bakit kailangan pa siyang antayin?! Ano ba? Sakanya ka na ba nag t-trabaho ngayon?!"

Ang aga aga ganto na kaagad. Hindi na sumagot si Manong kaya di na din ako nagsalita.

10

15

hanggang sa naging 30 minutes hindi wala pa ding Jiyong na lumalabas.

"That's it. Ayoko na."

Bumaba ako ng pedicab tsaka ko sinimulang maglakad. Nakakabad trip kaya. Hindi na nga ko naligo kase akala ko late na ko then a stranger made me wait for 30 fucking minutes. Like DA FUCK ARE YOU DOING INSIDE THAT HOUSE?! WAITING FOR A MIRACLE TO MAKE YOU PREGGO?

Naglakad ako ng naglakad tsaka ko napansin di pa pala ko kumakain ng umagahan.

I stopped by a random sari sari store and bought myself some Biscuit and Zest-O.. That's the only juice they sell.

I walked while eating. Hanggang sa nakarating ako sa labasan. Natanaw ko yung kotse namin, pumara ko ng pedicab, sumakay ako at nagpahatid hanggang sa school.

I was safe riding a pedicab. I enjoyed the ride.

*School*

Pumasok nako sa gate ng school. As usual lahat sila nakatingin sakin.

"Ang ganda niya. Bago ata siya."

"Linis oh. For sure magiging crush ng buong school yan."

"Gusto ko siyang maging kaibigan."

While everybody's fussing around, Nakatayo lang ako dun waiting for someone to save me.

Pano sila nakakasurvive sa gantong init?

Hindi ba nila alam na they are wasting their saliva and energy fussing about a person??

"You must be Ms.Park?"

Napalingon ako, teacher lang pala, kala ko kung sino.

Tinanguan ko siya and he guided me to my class and pagdating namin dun umalis na siya.

He's a very kind teacher to leave a new student there. Really KIND.

Bago ko pumasok sumilip muna ko. May mga studyanteng nakaupo. May mga studyanteng nakatayo habang nag chichismisan.. At merong nagbabasa ng libro.