.Ride Or Die.

7

DARA'S POV 

Eto na naman, hinihila na naman ako ni Kwon Jiyong.. Walang katapusang hilaan.

"Teka! san mo ba ko dadalhin?!"

Nung binitawan niya ko, nasa likod kami ng school.

"Anong gagawin natin dito?!"

Sabe ko tas bigla siyang umupo sa hollow blocks na patong patong sa gilid.

"Bakit mo kinakausap si Chaerin?"

"Kase may bibig ako at may kakayahan akong magsalita."

"Kilala mo ba kung sino yon?"

"eh ano naman kung kilala ko nga?"

Napabuntong hininga siya.

"Kaibiganin mo na lahat wag lang siya. I'm warning you, wag si chaerin"

"Bakit? Crush mo noh?!"

Napatingin siya sakin ng seryoso.

"I wish it would be as simple as that."

"You cannot ban me from what i want to do. We just met yesterday, kaya pwede ba?"

naiirita na ko, sunod sunod naman kasi.

"Pag may nangyari, i will be there to tell you, I told you so."

Tapos bigla na lang siyang lumayas at iniwan ako.. Dinala dala niya ko dito tas iiwanan niya din ako.

I have no choice but to go back to my classroom. Siguro naman hindi magugustuhan ni daddy kung first day of classes ehh hindi na ko umattend ng lessons.

*classroom*

Naglelesson yung teacher... Hindi niya napansin na pumasok ako, o napansin niya kaso di niya na lang ako pinansin.

Capital B-O-R-I-N-G

*lunch*

"Dara! sabay na tayong mag lunch!"

Sabe sakin ni chaerin.. inaayos ko yung mga gamit ko, nilalagay ko sa bag ko kase nag text si Manong Kev na pwede naman daw umuwi pag lunch and i should go home kasi pinagluto niya daw ako, tapos sabe niya din susunduin niya kami ni Jiyong.

Naalala ko na naman yung sinabi ni Jiyong kanina. Ano ba kaseng ibig sabihin nun?!

"Ahh Rinrin! di pwede ngayon eh, uuwi ako sa bahay, tsaka nag aantay na yung sundo ko, next time na lang!"

"Ganun? Sige ingat ka!"

Tapos lumabas na siya.

May kekwento pala ko sainyo. Alam niyo bang walang pinasukan na klase si Jiyong kahit isa?! The whole morning kahit kaluluwa niya di nagparamdam. Mas worse pa ata siya sakin.

Lumabas na din ako ng classroom cause obviously, ako na lang yung natira, ganun ka gutom ang mga kaklase ko kaya nagsiuwian na sila.

Paglabas ko biglang may tumawag sa pangalan ko. Paglingon ko, si Bae.

"Oh?! May kailangan ka?!"

nag smile siya sakin tapos nilapiyan niya ko.

"Inutusan ako ni Jiyong, sabe niya sunduin daw kita."

"Kaya ko namang maglakad papunta sa labasan."

"Basta, halika na."

Naglakad na siya, kaya naglakad na din ako kasunod niya. Pinagtitinginan kami ng mga studyante. Bulung bulungan don bulung bulungan dito... Bakit kaya di sila napapagod noh?!