∞ SONSUZ ∞

Aşk Yakar

***********************************

Ali tam ağzını açıp bir şeyler söyleyecekken Esma kapıya çoktan yönelmişti bile. Ne demekti şimdi bu. Onun öğrenci benim hoca olmam neyi değiştirirdi ki!!! Aşk hani surete,cisme bakmazdı!!! Ali kapanan kapının ardından derin bir sessizliğe gömülmüştü.

************************************

Esma

"Kafam çok karışık. Üniversitede hocaydı demek aşık olduğum,tutulduğum adam. Kalbim aşık olmadan önce soramaz mısın bana, sevdalanma hakkını neden kullanırsın ki bir çırpıda düşünmeden. Ne yapacağım ben şimdi. Üstelik bir aşk mektubu yazmışken ! Ya alay edipte tüm okulun dilinde dolaşırsam... Ya cevap yazdıysa? Ne kadar aptalım. Hemen kütüphaneye gitmeliyim. "

Esma amfiden çıktıktan sonra kendini dışarı atmıştı. Bahçede en ücra köşede kabuğuna çekilmiş,olanları düşünüyordu ya da olacakları. Gözyaşlarına hakim olamıyordu, ne kadar silse de elinin tersiyle akmaya devam ediyordu kalbinin her ritminde. Ve şimdi iç muhasebesinin sonucunda kütüphaneye gitmeye karar vermişti. Bir cevap yazıldıysa kimse okumadan gidip okumalıydı. Pişmanlık kalbini çepeçevre sarmış parça parça etmişti. Bir hışımla kalktı sindiği köşeden. Gözü hiçbirşey görmüyordu. Önce bir kıza çarptı ama özür dahi dilemedi.

-Hey önüne baksana! Deli misin kızım. Kolumu kopartacaksın.

Esma cevap dahi vermedi, duymadı bile.Sınıftan en yakın arkadaşı Beyza seslendi:

-Esma nereye böyle? Esma iyi misin,ağlıyor musun, Esma cevap ver!
Beyza'nın çırpınışları boşunaydı. Duymuyordu Esma sadece koşar adım hedefe gidiyordu. Esma'ya düşman olan erkek tayfası ise:

-Rüzgar gibi geçti bayan ukala Esma hanım. Acelesi neyse. Sevgilisine koşuyordur belki. Hahahaha.

-Oğlum ne sevgilisi. Bu kızı kim ne yapsın. İnek işte ders çalışacaktır kesin.

-Haklısın abi bölüm birincisi olacak ya haspam, peh.

Esma konuşulanları duydu ve bir an durdu. Arkasına dönüp öyle bir bakış attı ki erkekler bir anda sustular. Bu delici bakış herşeye cevap olmaya yetmişti. Esma tekrar yoluna devam etti. Kütüphaneye az kalmıştı. Kalbi deli gibi çarpıyordu. Karşılaşacağı sonuç her ne ise şimdiden midesinde kramplara dönüşmüştü bile. Kütüphanenin kapısından adımını attığında bir an durdu. Aklı geri dönmesi gerektiğini söylese de kalbi o kapıdan içeri sürüklüyordu Esma'yı. Ve adımını attı. Tanıdığı raflara yöneldi. Zaman bir asra bürünmüşken parmakları raflarda gezdi. Ve aradığı göz kırpmıştı. Kitabın sayfalarında aradığı mektup gülümsüyordu. Kitabı yerine koyup mektubu bir çırpıda aldı. Ve her zaman oturduğu masaya geçti. Başı dönüyor,ayağının altından çekiliyordu dünya. Okuyacağı satırlar sanki miladıydı. Ya bitiş olacaktı onun için ya da başlangıç.
Titrek parmakları mektubu açarken, gözlerini satırlarda gezdirmeye başlamıştı.

" Sevgili Esma,

İsmini bahşettiğin için sana müteşekkirim. Sana, kütüphane de ilk gördüğüm gün tutuldum desem. Umman demişsin benim için lakin bilsen ki ben ummanlarına karıştım, çoktan kayboldum. Rehberim olur musun?

Sana Leyla demiştim ilk gördüğüm andan beri ve ben Mecnun olmaya talip değilim,bilakis Mecnun oldum bile. Bir garip Aliyken Mecnuna döndüm. Çölümü vahaya çeviren efsunlu güzel. Ben şimdi gelişinin şerefine hangi yıldızı takayım rüzgarın dahi dokunmadığı saçlarına. Hangi yıldız benzeyebilir sana....

......"

Esma mektubu defalarca okudu. Yüreği kuş misali çırpınıyor, nefesi kesiliyordu. Gözyaşları ıslatıyordu mektubu. Oda tutulmuştu demekki,yüreği yüreğine denk düşmüştü. Sol yanını varlığıyla doldurabilecek biriydi Ali.

Kütüphanede ne kadar kaldı bilmiyordu. Tek bildiği Ali'nin ona sevdalandığıydı. Ve bu bilgi tüm bilinmezlikleri önemsiz kılıyordu. Mektubu aldı, kafası karışık girdiği bu kütüphaneden karmakarışık çıkıyordu. Akşam olmuştu. Hava serinlemişti iyice. Kemikleri sızlamıştı. Lakin yüreği yangın yeriyken soğuk içine işlemiyor, geri püskürüyordu. Adımları yavaş,düşünceleri ise ordan oraya sıçrıyordu.

Eve gelmişti sonunda. Eli ayağı titriyordu. Dişleri birbirine çarpıyordu. Annesi:

-Esma sen misin kızım?

-...

-Esma kızım duymuyor musun? Esma sen titriyorsun. Kızım ne oldu sana birşey söyle. Ağlamışsın sen yavrum.

- Anne....

Esma gözyaşlarını tutamamıştı. En güvendiği limana sığınmıştı gönlünün fırtınalarında. Sımsıkı sarıldı annesine.

-Ah yavrum, ateşinde var senin,yanıyorsun. hadi yatağına yatırayım seni.

Annesi Esmayı yatağına yatırmıştı. Ateşi çok yüksekti. Zangır zangır titriyordu vücudu. Hemen bir çorba yapmıştı annesi. Birkaç kaşık içirebilmişti. Sirkeli suyla ıslattığı bezi de alnına koymuştu. Esma sayıklıyordu. Yüreğinde terennüm eden isim dilinde fısıltıyla dönüşüyor, iniltilerinin arasından kesik kesik çıkıyordu. Ali diyordu Esma aşk dilinde, annesi anlayamasa da ne dediğini aşkça konuşuyordu Esma.
Sabaha kadar başında bekledi annesi. Ateşi sabaha karşı düşmüştü de annesi rahat bir nefes almış, Esma'nın başucunda uyuya kalmıştı.

Sabah olduğunda gözlerini araladı Esma. Gece boyunca rüyalarında hep aynı şeyi görmüştü, Ali'yi.

....

İki gün okula gitmedi Esma. Başını camdan bile dışarı çıkarmadı. Odasında düşünüp durdu. Bu bir imtihandı. Kul kul ile sınanırdı. Ve şimdi bir kul ve aşk ile sınanıyordu. Ne yapmalıydı. Düşünmekten çıldıracak gibi oluyordu. Bir yanda yüreği bir yanda etik değerler. Bir hoca ve öğrencisinin aşkı etik değildi. Okuldaki dedikoduları şimdiden hayal edebiliyordu. Bu haber bir bomba gibi düşerdi okula. Herkesin dilinde sakız gibi çekiştirilirdi. Kınayıcı bakışlar,acımasız eleştiriler ve iğrenç yakıştırmalar. Oysaki Esma için bu akşam o kadar müstesnaydı ki bir toz zerreciği daha değsin istemiyordu.
Cam kenarında dizlerini karnına çekerek oturmuştu. Boş gözlerle dışarıyı izliyordu. Gözleri dışarıyı değilde beyninin içini okumaya çalışıyordu. Onu bu hale getiren sevda Ali için nasıl işliyordu. Merak etmişmiydi Esmayı. O kadar çaresizdi ki elini nereye uzatsa yanıyordu. Aşk yakardı ve çevresini de kavururdu...

🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

Yazar notu: Sevgili okuyucularım nasılsınız? Birazda Esma'nın penceresinden bakmak istedim umarım beğenirsiniz. Yorumlarınızı,oylarınızı bekliyorum. Sizce bundan sonra neler olacak? Tahminlerinizi merak ediyorum. 😇 Aşkla kalın 😇

🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹