K.Ö.R.(Karmaşık Ölüm Raporları)

1.Bölüm

Bir sıkıntıdayım sanki ...                   Bir hüzün ya da anlatamadığım birşey.Bilmiyorum mağaradayım mı desem Çünkü heryer karanlık?Hayallerim bile neredeyse yok.Hatta hayal ne tam olarak bilmiyorum ama dünyaya göre hayaller hakkında daha çok bilgim var.Tek yaptığım şükür ve ibadet.Başka ne yapabilirim ev işleri de dahil olmak üzre.Hayır, hayır şikâyet değil.Sadece, sadece şey işte...Aaah unutun gitsin.Konuşmaktan bile acizim.Çevremde ne oluyor,kim ne yapıyor,bilemiyorum.Şöyle söylemeliyim ki hani gözlerinizi kapatırsınız da yürürken biryerlere takılma korkusu vardır ya,işte ben koşuyorum bisikleti de sürmeye çalışıyorum.Evet,evet bisikleti dedim.Ha ha ha ha tabi sürünmeye sürmek dersek...             Ah ah bakmayın güldüğüme çevrede o kadar çok umursamaz var ki.A tabi görmüyorum da ama engelli yürüme alanının vb şeylerin gaspından söz ediyorum.Buralarda yürüyemiyorum hep tezgah,araba ah anlattırmayın işte ya bunlar var.Afedersiniz,afedersiniz çok üzgünüm.Size bağırmamalıydım.Bir anlık olanları hatırlayınca sinirlendim afedersiniz.Bir de şu var ki siz görenler kırmızı ışığa ,trafiğe tahammül edemiyorsunuz bana mı laf söylüyorsunuz?Biz niye böyleyiz hı ey kardeşler?Biz bir babadan anadan kardeşleriz ya.İlk insanlardan bahsediyorum.Bizi ayırmak isteyenlere kulak asmayalım.Birbirimize destek olalım.Birçok kişinin yine birçok kusuru olabilir.Ben körüm.Ayrıca, söylemedim galiba ben müslümanım.Allah'ı tanıyorum.Aaa siz onu tanımak bir yana inanmıyormusunuz?Bu gerçeği görememişseniz asıl kör olan ben değilmişim.
      
        Çevremdeki bunca şey niye bunca anlamsız şeyler barındırıyor?
         Nereye gittiğimi bilmeden,evimin duvarlarına sürtünerek gidiyorum,elimde sopa var.
Bir ilerde uzatıyor bir önümü kontrol ediyorum.
Çevreme zarar vermemek için fazla sallamıyorum ama insanlar hiçbirşey ve hiçbir kimse için bu duyarlılığı göstermiyor.
  
         Gelin,gelin inelim ikinci kattan,merdivenlerin korkuluklarına sarılarak,karanlık koridordan aşağı...
Belki de karanlık değil,göremiyorum ki.

        Hıh,indik aşağıya...
Hadi gelin,hem gezelim hem de konuşalım ama yolda bana yardımcı olun olur mu,benim yerime görün?
        Mesela şuradan dönüşte inşaat iskelesine dikkat edeyim öyle değil mi?
Şuralarda biryerlerde taksi durağı olacak,deniz kenarına gidelim.
Balık ekmek yer ve buğusunun kahve camlarını kapladığı o sıcacık çayı yudumlarız.

-Taksi!
Deniz kenarına lütfen.

       En azından birilerine ya da biryerlere çarpmayacağımdan eminim şimdi.

-Ha ha ha,geldik mi?

       Taksici aynadan görme engelli olduğunu anladı ve:

+Iı,yok;kırmızı ışık yandı da.

-Hı öyle mi?
Afedersiniz.

      Birazdaha seyahatten sonra nihayet geldik.
İnsan görmeyince tedirgin oluyor başkasının götürdüğü yere gitmeye...

Acaba az mıydı ödediğim miktar?

-Şey,bakarmısınız;cebime 200tl olacaktı,bu 200tl öyle değil mi?

+Hayır,bu yirmi lira.

-Teşekkür ederim.

      Olamaz,niye kandırdı ki bu taksici beni...
Burası deniz kenarı da değil belki de!

       Çok üzülmüştüm,körlerin gözyaşları olur muydu ki,akarmıydı inciler inci madenlerinden elmas yanaklarından,seke seke gider miydi,atarmıydı kendini denize inciler?..
       
          İnsanlar niye böyleler?..
Şimdi ne yapayım nereye gideyim ben?
Gidip hiçbirşey olmamış gibi balık ekmek mi yesem?..
Yoksa,yoksa insanlara gitmesem mi o 20 tl'yi de kaptırmayayım diye?..

        Allahım şahit ol, şahit ol,şahit ol!

Ey görmeyen,bağrı tutuşturulan, aciz ve zelil kulun;Gören ,Kahhar olan,Aziz ve Celil Rabbi;bana yardım et!