1.bölüm

59 2 0
                                    

Uyanmaktan nefret ederdim ve en çokta erken uyanmaktan. Yapmam gereken şeylerin sorumluluğu beni her geçen gün biraz daha boğuyordu. Okul ,arkadaşlar , aile hepsi benim için gerçekten çok fazlaydı. Yataktan kalkıp okul için hazırlandım. Annem kahvaltıyı çoktan hazırlamıştı. O zamanlar her gün işe erken giderdi. Babamsa... O bizimle pek ilgilenmezdi boşandıklarından beri daha doğru düzgün yanıma bile uğramamıştı. Aşağı inip bir şeyler atıştırdıktan sonra evden ayrıldım. Henüz servis gelmemişti ve beklemeye hiç niyetim yoktu. Okuluma giden yolda bir çok reklam afişi vardı. Bu reklam afişlerindeki oğlanları incelemeyi hep çok severdim içten içe onlardan hoşlanırdım ama daha çok onlar gibiolmak isterdim. Onlar gibi görünmek, onlar gibi yürümek ve onlar gibi konuşmak. Hatta bazen bir kız arkadaşım olduğunu hayal ederdim ve bu çok hoşuma giderdi. Tabi bu hayallerimden hiç kimseye bahsetmemiştim çünkü bahsetmem halinde bana herkes karşı çıkacaktı. Evet farklı düşünüyor ve farklı hissediyordum bunun o zamanlar pek farkında değildim ama pasifde olsa bir yerlerde içimdeki kişinin varlığını
biliyordum. Okula gelip sırama oturdum. İnsanlarla iyi iletişim kurabilen bir insan değildim genelde kavga çıkaran erkeksi giyinen ve şu her yerde bir çevresi olan kişiler vardır ya işte o kişi bendim. Çevreden kastımsa bir kavga olduğunda işe yarayacak kişilerdi hiç biriyle günlük hayatta bir konuşmamız geçmezdi. Yalnızdım... Ve yalnızlığım tek sığınağımdı. Okul çıkışı yolda bir grup erkekle karşılaştım hepsi serseri tiplerdi. Hiç birini daha önce buralarda görmemiştim. Birinin etrafinda toplanmışlardı. Kalabalığın arasında sataştıkları kişiyi görmeye çalıştım ama bunu yapmak çok zordu. Bende sessizce onlara yaklaştım. Artık yüzünü seçemesemde bir kız olduğunu biliyordum. Sesimi elimden geldiğince kalın tutarak "noluyo burda bir sorun mu var?" düşündüm de baya bir kıroymuşum neyse. İçlerinden biri kafasını kaldırdı ve beni baştan aşağı süzdü. " diyelim ki sorun var bunu sen mi hallediceksin" kendi aralarında sanki bir espiri yapmış gibi gülüştüklerini hatırlıyorum daha sonra hangi sebeptendi bilmiyorum hepsi bir anda bana dönmüşlerdi. Evet iyi dövüşen biriydim ve kendime bu konuda güveniyordum ama bu olaydan sonra bir kız olarak bu kadar çok erkeğe kafa tutmanın pek mantıklı olmadığinı çok daha iyi anlamıştım. Kavganın sonucunda vücudumun bir çok yerinde yara ,bereler oluşmuş ve köprücük kemiğim ile kaburgalrım kırılmıştı ama sonuç olarak kız kurtulmuştu bense hayatımdaki en önemli insanla tanışmıştım.

BAŞKA BIR SEÇIMHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin