Bir Aşk Vakası (Askıda)

14.bölüm

Multimedia da Dolunay var.

Gecikmelide olsa bir bölüm yazabildim çok şükür.Umarım çok bekletmemişimdir.Umarım beklediğinize değer bir bölüm olur.Iyi okumalar...

Telefonumu kucağıma bıraktıktan sonra bakışlarımı dışarıya çevirdim.Bugün gerçekten de çok güzeldi.Bu yüzden minnettardım Poyraz'a.Derin bir nefes alıp Poyraz'a döndüm.Bakışları yola odaklanmıştı.Benim ona baktığımı farkedince göz ucuyla bana bakıp buz gibi sesiyle konuştu.
-"Özgür müydü mesaj atan?"Özgürden hoşlanmadığını fazlasıyla belli ediyordu.Aralarında ne geçmişti fazlasıyla merak ediyordum.Zamanı gelince elbet öğrenecektim.
-"Evet Özgürdü."diyince biliyordum dercesine sırıttı.Neden böyle davrandığını anlayamasamda bu hali hoşuma gidiyordu.Onun bu haline içten içe gülüp tekrardan önüme döndüm.

Eve az kaldığı için inmem gerektiğini söylemiştim.Ama maalesef Poyraz bana bir cevap verme zahmetine bile girmemiş arabayı sağa çekip durmuştu.Hiç konuşmadan sadece önüne bakıyordu.Inmediğimi görünce
-"Artık inmeyi düşünmüyor musun?"diye sordu imalı sesiyle.Sesindeki imayı anlamayarak konuştum.
-"Neyin var senin?"Gerçekten çok anlaşılmazdı.Neden böyle davranıyordu hiç anlam veremiyordum.Zihnimdeki düşünceleri Poyraz'ın sesiyle yarıda kestim.
-"Bir şeyim yok.Özgür bekliyordur seni.Hadi git ona."Şimdi neye sinirlendiği belli oluyordu.
-"Neden Özgürle konuşmam seni bu kadar rahatsız ediyor."
-"Işte bunu anlamayacak kadar körsün."Ani çıkışı ürkmeme neden olmuştu.
-"Neden bağırıyorsun?Ben neyi anlamıyorumki."Parmağıyla kapıyı işaret edip hiç beklemediğim şeyi söyleyiverdi.
-"In arabadan."Anlamayan gözlerle yüzüne baktığımda daha sert bir şekilde konuştu.
-"Ne dediğimi duymadın mı?In arabadan."Kullandığı cümleler kalbimi sızlatmıştı.Tek kelime bile etmeden indim usulca arabadan.Bugünün çok harika olduğunu düşünmüştüm oysaki.Böyleydi işte Poyraz bir gün beni mutluluktan havaya uçuracak kadar iyi başka bir gün herşeyi tek bir sözüyle mahvedecek kadar kötü biriydi.
Zihnim karmaşıktı.Kalbimse yorgun.Neden onun söyledikleri bu kadar kalbimi acıtıyordu?Neden böyle kötü olmuştum ki birden?

O arabasıyla toz olup giderken ben sadece arkasından bakmakla yetinebilmiştim.Ayaklarımı çivilendikleri yerden söküp eve doğru ilerledim.Hayatımda ilk kez bu kadar mutlu oluyordum.Fakat aksilikler hiçbir zaman peşimi bırakmıyordu.Ve bırakmayacaktı da.Bugünün güzel olmasını istemiştim sadece.Güzel başlamıştı ama sonu kötüydü.Derin bir nefes çektim içime her şeyi unutmak ister gibi.

Uzaktan evimizin bahçesi görününce adımlarımı hızlandırıp eve doğru yürüdüm.
Telefonumun mesaj sesi boş sokakta yankılanınca cebimden telefonumu çıkardım.Tuş kilidini açıp mesaj bölümüne girdim.Gelen mesaj Özgürdendi.

Gönderen:Özgür Demir
Kime:Azra Işık
Ne yapıyorsun?

Özgürle en son kavga etmiştik.Ama sonradan gelip özür dileyince barışmıştık.Böyleydik işte biz Özgürle küs kalmaya dayanamazdık.Ama söz vermişti bana.Zamanı gelince her şeyi kendisi anlatacaktı.Bende ona söz vermiştim.O güne kadar bu konu hakkında konuşmayacaktım.Özgür'ü daha fazla bekletmemek adına

Gönderen:Azra Işık
Kime:Özgür Demir
Eve gidiyorum.

Yazıp gönderdim.Çok kısa bir sürenin ardından beklediğim cevap geldi.

Gönderen:Özgür Demir
Kime:Azra Işık
Neredeydinki?

Sorusu gülümsetmişti beni.Ama ona Poyrazla çiftliğe gittiğimizi söyleyemezdim..

Gönderen:Azra Işık
Kime:Özgür Demir
Dışarıdaydım hava alıyordum.

Yazıp gönderdim.Yalan söylemekten hiç ama hiç hazetmezdim.Ama söylemek zorundaydım yoksa Özgür öğrenirse kıyameti koparır.Eve iyice yaklaşmıştım.Evin kapısına geldiğim sırada bir mesaj sesi daha geldi.Özgürdendi muhtemelen.Telefonumu cebimden çıkarıp kimden geldiğine baktım.Tahmin ettiğim gibi mesaj Özgürdendi.