Bir Aşk Vakası (Askıda)

19.bölüm

Yeni bölüm geldiiii...
Uzun zaman oldu ama okulda telefonlarımız toplandığı için bölüm yazmak zorlaşıyor.Anlayın halimi.
Neyse iyi okumalar...
Multide bir adet poyraz karadağ var ^^

"Ne bilirdim bu sevgide bir gün bitecek,ne bilirdim ihanetin bedeli intikam ateşi olacak."

Poyraz'dan

Yüzümdeki silinmeyen sırıtışla kapıdaki siyah arabama doğru ilerledim.Sürücü kısmına geçip arabayı çalıştırdım.Azra'nın komik ifadesi gözümün önüne gelince gülümsemem genişledi.Annesi geldikten hemen sonra elif denen arkadaşı gelmişti.Onlar içeri geçince elime kurabiyeleri tutuşturup kapı dışarı etmişti beni.Yüzü korkudan kıpkırmızı olmuştu.O kadar masumdu ki küçük bir çocuk gibi.

Saçlarından öpünce tepeden tırnağa kızarıp yüzüme bile bakamayacak hale geliyordu ve nedense bu çok hoşuma gidiyordu.Ama benim onun üzerinde hiçbir hakkım yoktu.Saçlarından öpmem bile çok fazlaydı.Öldürmek istediğim birinin ilklerine sahip olamazdım.Sadece saçları yağmurun saçları gibi kokuyordu ve onu hatırlatıyor du bana.Huzur gibi bir şeydi.Uzun zamandır tadamadığım bir histi.Azranın yanında hep böyle hissetmem normal miydi?Değildi tabiki.Farklı bir şeyler vardı onda böyle içini ısıtacak türden.

Kısa bir süre içinde şehrin yakınlarındaki evime yaklaşmıştım.Bu ailemle yaşadığım bir evdi.Ve sadece bazı günler buraya uğrayabiliyordum.Arabamdan inip çokta uzağımda bulunmayan kahverengi tonlarındaki bahçeli büyük evimize doğru adımladım.Zili çalıp bekledim.Çok geçmeden ayşe teyze açmıştı kapıyı.Beni görünce şaşırsada daha sonra yüzündeki geniş gülümsemeyle kollarını doladı boynuma.
"Hoşgeldin poyraz oğlum.Nerelerdesin sen?"Gülümseyip geri çekildim.
"Hoşbuldum ayşe teyzem.Annem nerde?"Eliyle içeri geçmem için yol verirken konuştu.
"Üst katta.Senin geldiğini görünce çok sevinecek meryem hanım."Başımla onaylayıp merdivenlerden üst kata çıktım.Ayşe teyze yıllardır bizim yanımızdaydı.Elinde büyüdüm sayılır.Annemin kalp hastalığı çıkınca hep annemin yanında kaldımıştı.Bu yüzden bende yeri çok ayrıydı.

Beyaz kapıyı aralayıp yatakta mışıl mışıl uyuyan annemin yanına gittim.Mavi gözleri anında aralanırken gözlerini ovuşturup şaşkınlıkla gözlerini büyüttü.
"Oğlum sen.mi geldin?"Ellerini avuçlarımın arasına alıp iki elinden öptüm.
"Ben geldim annem.Çok özledim seni."Yatakta doğrulup sırtına baza başlığına dayadı.Bende yanına oturmuştum.
"Oğlum bugün seni mutlu gördüm.Yıllar sonra ilk defa gözlerinin içi gülüyor."Yanağına sulu bir öpücük kondurup geri çekildim.
"Seni gördüm ya meryem sultan ondandır."Gülümseyip yanağımı okşadı.
"Oğlum bugün ne yapayım sana?"Elini öptüm tekrardan.
"Sarmana hasret kaldım sultanım."Başını olumlu anlamda salladı.
"Sen istersinde yapmaz mıyım?"Yüzümü avuçlayıp yanağıma uzunca bir öpücük bıraktı.
"Artık hayatına devam etmelisin yavrum.Yağmur öldü ama o da senin mutsuz olmanı istemezdi hiç."Boğazıma bir yumru oturdu.Kalbimin sıkıştığını hissettim.Onun ölmesini kabullebemiyordum bir türlü.Sanki hep yanımdaymış hiç gitmemiş gibi.Burukça gülümseyip belli belirsiz kafamı salladım.Bir şey demeden odadan çıktım hemen.Acı çok farklı bir şeydi.Günler haftalar geçiyordu.Ama acı hiç geçmiyordu.Ilk günki gibi tazeydi.Göz kapaklarımın ardında saklıyordum onu yıllardır.O hep oradaydı.Ne zaman gözlerimi kapatsam  gülümseyen yüzü ve gözleri geliyordu gözümün önüne.Bir damla gözyaşı gözlerimden firar etti.Kaldıramıyordum artık.Onun gitmesini kaldıramıyordum artık.Aklımın her köşesinde o vardı.Gülümseyen yüzlerde o vardı.Hayatım ondan ibaretti sanki.

Uzun süredir gelmediğim odama ilerledim.Kapı kulpunu aşağı indirip beyaz kapıdan içeri girdim.Anılar birer birer gözümün önüne gelirken sadece gözlerimi yumdum tekrar o anları yaşamak istermiş gibi.Gülümseyerek odama girişi geldi aklıma.Mavi gözleri o kadar güzeldiki o kadar içtendiki.Aşık olmamak elde değildi.Arkadan belime sarılmış kafasını boyun girintime gömmüştü.O kadar masumduki yüzüme bile bakamazdı bunları yaparken.Derin bir iç çektim.Yavaş yavaş silikleşiyordu anılarım tıpkı tutunamadığım hayatım gibi.