MARDİN'li VYK_2016 WATTYS2016 VYM_2016

8. kahverengi gözler...

Gözüme çarpan ışıklarla uyandım, ama gözümü açmaktan zorluk çekiyor gibiyim. Burnuma gelen iğrenç koku midemi bulandırmaya yetmişti bile. Nerde olduğum hakkında hiçbir bilgim yok. En son arabada Ahmet şerefsiz ile birlikteydim 'Ahmet babamın arkadaşı olur.'.. beni aldırış etmeden arabayı kullanmaya başlamıştı. Defalarca arabayı durdurmasını söylemiştim ama durmadı. O kadar çok hızlı sürüyordu ki kaza yapabilecek derecedeydik. Ve ondan sonra ne olduysa oldu bir anda araba çıkınca direksiyon hakimetini kaybetti ve araba uçuruma doğru yuvarlandı. Göğsümde hissettiğim acı ile dayanmayan çalıştım ama olmadı. Belki bende babam gibi aynı kaderi yaşayacağım ya felç olacağım yada öleceğim...

.....

Zorlada olsa gözümü açtım ve hastanede olduğumu göğsümde olan aletlerden anladım...

"Hasta uyandı doktor hanım" düşüncemi bozan yanımda ki pembe giyinen hemşire oldu. Bir anda gözüme çarpan ışık ile irkildim. Iki gözümede ışık tutturdu biri. Ne kadar çok rahatsız olduğumu belirtmek İstesemde konuşacak halim yoktu çok yorgundum. Ve göğsümde anlayamadığım tarif edemediğim bi ağrı vardı...

" hastanın durumu iyi şimdi odaya çıkarabiliriz." Bu ses bana çok tanıdık gelmişti ama kafamı fazla yorupta kim olduğunu bulamayacağım malesef. Olduğum odadan çıktılarını Ayak seslerin gittikçe azaldığından anladım. Yorgun olduğumdan gözümü kapatır kapatmaz kendimi hemen uykunun kollarına haps ettim...

.....

Uyandığımda farklı bi odada olduğumu gördüm. Ve göğsümde o iğrenç aletler yoktu...

"Abi iyimisin!" Konuşan Bawer kardeşim olmuştu...

"İyim ben aslanım, Ahmet şerefsiz ne..." sözümü kesen Bawer oldu..

"seninle beraber oda arabadaydı sen ucuz kurtuldun ama onu için aynı şeyi söyleyemeyeceğim abi."

Evet onu ölesiye ve hatta aklı başına gelene kadar dövmek isterdim ama ölmesine isteyecek kadar cani bi insan değilim ben. Oda insan, oda evlat sahibi, oda baba, ama gel gör ki bunu hak etti o adam...

"Öldü malesef. Doktorların çabalarına rağmen dayanamadı öldü abi. Aşirete herşeyi anlattım ben senin ileşmeni ve senden dinlemek istiyorlar olayı."

Ahmet şerefsizi arabadayken o görmeden Bawer'i aramıştım hiç konuşmadan sadece bizim sesimizi dinlenmişti ve olayı anlayıp hemen gelmişti...

.....

Dünden beri bu hastanedeyim ve bian önce çıkmak istiyorum. Küçüklükğümden beri sevmedim ve hala daha sevmiyorum hastaneyi... Kapının açılması ile içeri ortak olmak istediğimiz zafer bey girdi. olabildiğince kendimi oturu pozisyona aldım.

"Hoşgeldiniz zafer bey" babamın yaşında ve ben büyüklerime karşı gayet saygı duyarım hiç bir zaman saygısızlık yapmam...

"Hoşbuldum Azad bey, bu sabah Bawer kardeşinden duydum ve duyar duymaz geldim, nasılsın"
Nedenini bilmiyorum ama ben bu adamı çok seviyorun abisi gibi değil. O ağa diye çok yükseklerde zanneder kendini.

"İyim ben çok sağolun," odanın kapısının açılması ile kahverengi gözlerle karşılaşmam bir oldu. Şaşkın bi ifade ile önce Zafer beye sonrada bana baktı. Hemen kendini toparlayıp karşımda masanın üstünde duran dosyayı incelemeye başladı. 'Geçmiş olsun' dedi duydum ama konuşacak cesaret bulamadım kendimde. Ne oluyor bana, babamın felç olduğunu söyleyen kahverengi gözler bunlar işte. Hiç bir zaman unutmadım daha dogrusu Unutamadım. Yanıma yaklaşmaya başladı. Her bir adımında kalbim daha çok atmaya başladı. Ben böyle bir insan değilim. Biraz eğilerek Serunu çıkardı ama şuan gözümü ondan alamıyorum. Kahverengi gözler, küçük burnu, beyaz teni, çilek misali dudağı, simsiyah saçları, beni buna aşık etmeye yetmişti bile. Ama bu şimdi değil iki sene olan aşkımın alevleri... unutamadığım o kahverengi sevdiğim kadınımın alevleri. Tam doğrulacağı zaman göz göze geldik. Zafer beyin burda olduğunu yeni hatırladım.

"Zafer bey Şirketinizle anlaşma yaptık zaten Mardin deki şirket ile ortağız. Istanbul'da kiyle de imzalanan dosyaları buraya adamlarıma vererek yollayın imzalim." Diyerek hemen konuya girdim. Ne dediğimi ben bile anlamadım. Zafer bey hemen ayaklandı.

" "Ben dosyaları adamlarından birine yolliyacam Azad bey. Tekrar geçmiş olsun."

Ondan önce doktor hanım çıktı ve baka kaldım iki sene hasret kaldığım gözlüme...