MARDİN'li VYK_2016 WATTYS2016 VYM_2016

31. bizim çocuğumuz...

'Yorum yapmadan  geçmeyin  lütfen...'    

"Babam nasıl" dedi Azad. Bakışımı yaşlı adama çevirdim sanki az önce yazı yazan, öyle diyen o değil gibiydi. Bakışı her zaman ki gibi tavandaydı. Bakışımı tekrar Azad'a  çevirdim.

"İyi olacak ağam" dedim. Babasının yanına yaklaştı. Elini tutmak istese defteri görecek ve yaşlı adam gözünü sürekli açıp kapatıyordu. Oda benim gibi defteri düşünüyordu galiba. Hemen Azad'ın  yanına yaklaşıp kolundan tutup uzaklaştırdım  babasından. Bu haraketimden anlamsızca bana bakmaya başladı.

"Hmm_ şey. Baban aç ve yemeğini hemen vermem gerek." Diyip yaşlı adamı oturur pozisyona aldım sonrada tepsiyi alıp dizimin üstüne koyup yemeğini Yedirmeye başladım. Azad baş ucumuzda durup bize bakıyordu. Bakışımı ona çevirdim.

"Neden öyle bakıyorsun bize ağam" dedim.

"Çok teşekkür ederim" dedi buruk bir tebessümle.

"Neden teşekkür ettin" dedim meraklı sesimle.

Yanımıza biraz yaklaştı ellerini cebine koydu ve babasına bakarak konuşmaya başladı.

"Hiç sıkıntı yapmadan babama bakıyorsun, onun konuşması için sürekli çaba gösteriyorsun." Dedi.

"Bunun için söz verdim sana ağam, elimden geldiğinin fazlasını yapıyorum ve inşallah düzelir, düzelene kadar da sürekli babanın yanında olacağım." Dedim. Bakışını bana çevirdi  hafif tebessüm ederek çıktı odadan. Yaşlı adama döndüm bu sefer gözlerini  bana çevirdi.

"Neden bunu onlara yapıyorsun ağam, Mısra, Bawer ve Azad sürekli sizin  iyi olmanız  için elinden gelenini  yapıyorlar, azda olsa iyi olduğunuzu onlara gösterin onlarda sevinsin ağam" dedim. Olmaz der gibi kaşını yukarı kaldırdı yaşlı adam.

"Peki, eğer böyle yapıyorsanız bir bildiğiniz vardır demek ki" dedim.

Yemeğini güzelce yedirip yazı yazdığı defteride alıp çıktım odadan.

"Hanımım"  Tepsiyi mutfağa bırakmak için merdivenden indiğimde bana seslenen yeni çalışmaya başlıyan kıza çevirdim bakışımı.

"Efendim"

Elimdeki tepsiyi aldı "bana verin lütfen ben götürürüm" dediğinde hiç itiraz etmeden tepsiyi ona verdim. Ben gitmek için bir kaç adım atmıştım ki aklıma gelen şeyle hemen arkamı döndüm. Ben kız arkasını döndü gitti diye düşünürken o olduğu yerde durup bana bakıyordu. Biraz garip olmuştu ama hiç kendimi bozuntuya vermeden sorumu  sordum.

"Buraya yeni geldin ve adını bilmiyorum, ne diye seslenmem lazım sana" dedim. Yüzünden hiç bir mimik oynamadan "adım Esma  hanımım, adımı sakın unutmayın" dedi en soğuk sesiyle ve arkasını dönüp gitti. 

Neydi bu şimdi?

......

Akşam üstü konağın bahçesine yemek kurulurken ben ise Mısra ile salonda oturup sohbet ediyorduk. Hala ve Zehra hanım ise bahçedeki sedirlere  oturup sohbet ediyorlar.

"Aklıma ne geldi biliyon mu yenge" bakışımı Mısra çevirdim ve "ne geldi" dedim.

"Abimden izin alalım beraber alışverişe gidelim, olmaz mı"

"Düğünde önce alışveriş yaptık ya beraber, istediğin herşeyi aldın neyin eksik ki öyle"

"Kendim için değil..." Diyip elini karnımın üstüne koydu. "Yiğenim için yapacağım alışverişi, ilk hediyesi benden olsun" demişti.