Konağa gelmiştik annemle birlikte. Herşey o kadar güzel giderken bu Konağa bu şekil gelmeyi hiç hayal etmemiştim. Azad'ı kaybetmek korkusu içimde büyürken hormonlarımın yardımıyla birlikte ağlamam daha çok şiddetleniyordu.
"Defol Dilan! sen bitirdin herşeyi. Bu evliliği, bu hayatı, bu çocuğun geleceğini sen bitirdin. Şimdi elimden bi kaza gelmeden GİT! Dilan."
Söyledikleri tekrar tekrar Kulağımdan çınlarken başımı annemin dizine koyup ağlamaya devam ettim.. Bugün ne kadar çok sancı girip çıkıyordu karnıma. Kollarımla karnımı sardım. 'Gelecek bebeğim, baban gelecek yavrum' dedim kendimi ve Bebeğimi avutarak.
"Ağlama güzel kızım iyi olacak babası"
Annem olayı bilmediği için Azad'ın babası için ağladığımı zannediyor.
"O, iyi olsada biz iyi olamayız artık anne..."
Çünkü o benden, bizden gittti anne.
"Öyle deme kızım, Azad ağanın senin nasıl sevdiğini biliyorum."
Sevgi bir ömür olur, böyle Azad'ın yaptığı gibi bir anlık sinirle bırakmakla, terk etmekle olmuyor.
"Ben ona alıştım anne, evde başka dışarda başka olmasına dahi alıştım." Başımı annemin dizinden çekip yastığa koydum başımı. Arkamdan saçımı okşayan anneme daha fazla gözyaşlarımı belli etmeden sessizce akıtarak konuşmaya başladım.
"En büyük hayalimdi evlilik, Mutlu olmak, sevmek, çoluk çocuğa karışmak. Her genç kızın gibi benimde bunlar hayalimdi ve en önemliside bir erkeğin kadını olup onun değerlisi olmaktı...
Bir erkeğin kadını olmak istedim... ANNE.
Ama öyle sıradan bir erkeğin değil,özel bir erkeğin kadını olmak...
Yüz güzelliği değil sadece beni ilgilendiren.
Çok zeki bir erkeğin kadını olmak istedim...
Neyi niçin yaptığımı kendiliğinden anlasın istedim.
"Vallahi billahi" diye açıklamalar yapmayacağım bir erkeğin kadını olmak istedim...
Zeki olsun,beni her oyunda yenebilecek kapasitede olsun.
Ama, üzülmemem için beni yenmesin istedim...
İnce düşünsün istedim.
Satranç tahtasını bana dar etsin,fillerimi,atlarımı önüne katıp kovalasın.
Ama en son hamleyi bana bıraksın,onu mat eden ben olayım istedim...
Ben öyle özel bir erkek istedim ki anne ;ara sıra gururundan sıyrılıp bana sığınsın,
omzumda ağlayabilecek,omzunda ağlayabileceğim bir erkek...
Her işten anlasın,her şeye kafası bassın ama
yeri geldiğinde de benden yardım istemesini,"sana ihtiyacım var" demesini bilsin istedim...
Ben omzunda ağlayabileceğim bir erkek istedim,
ama beni buna pişman etmeyecek,
beni sabırla dinleyecek,her konuda bana destek olacak.
Sevincimi de paylaşacak üzüntümü de...
Haksızsam bile sinirim tepemdeyken "haksızsın" demeyecek,
ama ben sakinleşince bana doğruyu bir baba şefkatiyle gösterecek...
Gözyaşlarımın zayıflık değil bir duygu seli olduğunu bilen,
"gözyaşına kurban olurum senin" diyebilecek bir erkeğin kadını olmak istedim...
Ara sıra mutfağa da girsin,yemek yapmaktan bulaşık yıkamaktan anlasın
ve bunları benimle beraber yapmaktan hoşlansın istedim...
Ya da hiçbir şey yapmasa dahi ben iş yaparken mutfakta,yanımda oturup benimle sohbet edebilecek bir erkek istedim...
Yapamadıklarımı,hatalarımı habire yüzüme vuran değil
,benim eksiklerimi kapatan,beni tamamlayan,ben fark etmeden dahi yapamadıklarımı yapan,
ve bu hareketiyle örnek aldığım,hatalarımı fark etmemi sağlayan bir erkek...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MARDİN'li VYK_2016 WATTYS2016 VYM_2016
Fiksi UmumNeyin cezası bu bilmiyorum ama bu yoğum bakımdan sağ çıkması için elimden geldiğince dua ediyorum. Üzerime atılan bi iftira bütün hayatımı mahvedecek.... "Hep senin yüzünden kocam bu halde" Azad'ın annesi zaten bana patlamak için gün ararken bu baha...
