MARDİN'li VYK_2016 WATTYS2016 VYM_2016

14. Kurtar beni...

Uyandığımda hastanede buldun kendimi. Ellerimle vücuduma dokunmaya başladım. Herhangi ağrım yada yaram yoktu. Hastane odasındaydım. Ne zaman Mardin'den buraya geldim bilmiyorum.  sevgi tek vardı yanımda oda koltuklara uzanmış Uyuyordu. Onu hiç rahatsız etmeden odadan çıktım. Her zamn ki günlük hastaneydi.  Sanki hiç birşey olmamış gibi herkes kendi halindeydi. Annem, babam  hiç kimse yoktu. Biraz daha hastane koridorunda yürürken Yoğumbakım odasının oraya geldim. Bawer sandalyede uzerinde kendi ceketini üzerine örtmüş Uyuyordu. Bir anda birinin omuzuma dokunması ile ilkilerek arkamı döndüm. Sevgi idi.

"Senin dinlenmen gerekiyor." Dedi yorgun sesi ile. Anlamaz gözlerle sadece sevgiye bakıyordum.  Azad Benim yüzümden öldü. Ve bana 'dinlenmen gerekiyor' diyor...

"O nerde" dedim. Acınası çıkan sesim ile. Bir umut belki 'iyi' der diye sordum. Belki ölmediğini söyler.

"Azad mı?" Dedi acısını belli eder gibi. Başını önüne eğdi sadece, konuşmadı.

"Azad nerde, ölmedi demi" dedim göz yaşalarım arasında. Bu sefer eğdiği başını kaldırıp  Yoğumbakım kapısına dikti gözünü. Oraya dönüp sevgiye bakmadan  konuştum.

"Orda mı?" Bir hıçkırık çıktı önce sevginin ağzından.

"Evet! Kurşun sırtına değdi. Beş saattir yoğum bakımda ve sende beş saat boyunca uyuyordun."

Duyduğum şeyle sevgiye inanmaz gözlerle baktım. Azad ölmüştü. Bawer beni öldürecekti.  Bunlar hepsi rüyaymıydı. Hepsi beynimin bana oynadığı oyunmuydu. Peki ama neden? Neden böyle bi oyun oynadı! Neden böyle canımı yaktı? Evet!  ölmedi ama durumu iyi değil...

"İyimisin Dilan " Sevginin  sesi ile kendime geldim.

"Azad ölmüştü, mezara gömmüştük onu, annesi bana katil dedi,  Bawer bana silah çekti." Kafamı iki avucumun içine alarak olduğum yere diz çöküp bağırmaya başladım  hastane koridorunda.

"Benim yüzümden! Benim yüzümden öldü!" Sesimden dolayı herkes etrafımıza dolanmıştı. Sevgi sadece hararetsiz kalarak ağlayıp bana bakıyordu. Sesimden dolayı Bawer uyanmış olacakki yanıma çöküp sarıldı. Ama sarılmaması lazım, Abisinin katiliyim ben, onun öldüğü gibi benide öldürmesi lazım...

"Ben seni kurtardım ve şimdi sende beni kurtar "

Bu ses, Azad'ın sesi! Bunu demişti rüyada olsa demişti. Kurtar beni dedi. Yavaşça Bawer den ayrılıp doktorların odasına girdim. Ameliyat kıyafetini giydim. Elimi yıkamak için odada ki banyoya girdim. Avucuma su alıp yüzüme vurdum. Başımı kaldırıp aynadan kendi yansımama  baktım. Göz  altlarım şişmiş, gözümün içi kan çanağına dönmüştü...

"Bu ben değilim, böyle çaresiz biri ben değilim..." bir anda aynada mert ve Azad'ı yan yana görmemle arkamı döndüm. Mert siyah pantolon ve gömlek ile karşımdaydı. Azad ise beyaz gömlek ve pantolonla karşımdaydı. İkisine de  şaşkın şaşkın bakıyordum.

"kurtar beni. "

Konuşan Azad olmuştu.

"Onu  kurtarman için onun senin kurtarması lazımdı"

Konuşan Mert olmuştu  sesi bile midemi bulandırmaya yetmişti bile. Ama kurtarmıştı o beni.

"Kurtardı o beni.!" Mert'e bağırarak söyledim bunu. Kurtardı senin gibi bi pislikten beni.

"Emin  misin? Seni kurtardığına emin misin?"

Eminim?  Gözümü azda olsa açtığımda onun kucağındaydım. Oydu.

"Senin gibi pisliğin elinden o kurtardı beni"

Sinir  eden sesi ile çok uzun bi kahkaha attı Mert. Sonra birden ciddi yüz ifadesine tekrar dönerek baktı bana.

"Eğer o seni kurtarsaydı sana, ben  dokunmadan önce kurtarması lazımdı. Ama bak sana dokundum, sen benim oldun, sen benim olduktan sonra geldi. Şuan onu kurtarman için bi sebebin yok. Çünkü o seni kurtaramadı benden" Diyerek aralıksız gülmeye başladı... onun kahkahasını duymamak için iki elimle kulaklarımı kapatmıştım..

"Ben seni kurtaramadım, elimden geldiğince hızlı olmaya çalıştım ama olmadı yetişemedim."  Diyen Azad'a baktım. Ellerimi kulaklarımdan indirip ona baktım. Kendine kızıyordu geç geldiği için. Hemen gözyaşlarımı silip YoğunBakım odasının önüne geldim. Bawer ve sevgi sandalyeye oturmuşlardı.  beni görür görmez ayağıya kalktı ikiside.

"Dilan ameliyata sen giremezsin" diyen sevgi olmuştu. Ama girecektim.  Geçte olsa bende onu kurtaracağım.

"Ben gireceğim ameliyatına, baksana beş saat boyunca orda bi bok yaptıkları yok." Dedim sinirli bi halde.

"Sen girme ameliyatına, zaten iyi değilsin. Sen geç otur ben gireceğim ameliyatına"

Olmaz izin veremem sevginin girmesine. gördüğüm rüyamda da izin vermemişti ve kendisi girmişti ameliyatına ama kurtaramadı onu.

"Hayır sen kurtaramadın onu, izin vermem senin girmene ben gireceğim." Bawer sadece sessizce bizi izliyordu. Sevginin yanından geçip Yoğumbakım kapısını açıp girecekken Bawer'in söylediği şeyle ona döndüm.

"Abimi kurtarmadan çıkma, onu yaşatmadan çıkma. Eğer ki onu sağ çıkarmazsan, sende burdan sağ çıkmasın!!!"....

....
......
.

..

        □ ←→ ■ 
            ↑ ↓

Yıldız bulamadım o yüzden kare yaptım.  ( shjsjsj )  doldurmayı unutmayın...