Τα μάτια της Μαριάννας άνοιξαν απρόθυμα για να ξανακλείσουν αμέσως. Ήταν το πιο απίθανο όνειρο που είχε δει ποτέ της. Με έναν αναστεναγμό που θύμιζε περισσότερο γουργούρισμα γάτας γύρισε πλευρό και τράβηξε τα σκεπάσματα πάνω της. Ξαφνικά τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα. Βρισκόταν στην κρεβατοκάμαρα του Αλεξάντερ, γυμνή στο κρεβάτι του, το οποίο βρισκόταν στο κέντρο του δωματίου.
Δεν ήταν όνειρο! Το μυαλό της κατακλίστηκε από εικόνες της προηγούμενης βραδιάς. Τα χέρια του, τα χείλια του, η ηδονή που βίωσαν ξανά και ξανά μέχρι που αποκοιμήθηκε εξουθενωμένη και χορτάτη στην αγκαλιά του.
Η Μαριάννα έφερε το χέρι της ανάμεσα στα πόδια της, για να διαπιστώσει ότι πόναγε παντού από τον χθεσινοβραδινό μαραθώνιο. Τύλιξε το σεντόνι γύρω της και πήγε να σηκωθεί όταν είδε το τριαντάφυλλο που ήταν τοποθετημένο στο άδειο μαξιλάρι δίπλα της. Πήρε το τριαντάφυλλο και κινήθηκε για το μπάνιο ανίκανη να συγκεντρώσει τις σκέψεις της.
Όταν κοίταξε τον εαυτό της στον καθρέφτη σχεδόν δεν αναγνώρισε τον εαυτό της. Τα χείλια της ήταν πρησμένα και κατακόκκινα, τα μαλλιά της ανακατωμένα, αλλά αυτό που της έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση, ήταν το πρόσωπό και τα μάτια της. Έλαμπε ολόκληρη με ένα χαμόγελο που αρνιόταν να φύγει από το πρόσωπό της. Χώθηκε στο ντους και άφησε το νερό να μαλακώσει το πονεμένο, αλλά απόλυτα ικανοποιημένο σώμα της.
«Αιθέρας!» σκέφτηκε ασυναίσθητα. Αυτό της είχε πει ο κυρ Δημήτρης. «Αιθέρας!».
Αμέσως σκουπίστηκε, φόρεσε ένα μακό και ένα μαλακό κολάν και ξαναπήγε στην κρεβατοκάμαρα. Άνοιξε ένα -ένα τα κουτιά με τα χρώματα και πήρε τα πινέλα της.
«Θα σου χαρίσω τη θάλασσα», μονολόγησε και ρίχτηκε στη δουλειά.
Δούλεψε στην ανοιχτή επιφάνεια με απόλυτη σιγουριά για κάθε πινελιά της. Τα χρώματα απλώθηκαν χωρίς να έχουν ακόμα κάποια μορφή. Σιγά σιγά διαγράφηκε ο βράχος, το κάστρο μεγαλόπρεπο και σταθερό ανά τους αιώνες. Η Μαριάννα έκανε ένα βήμα πίσω. Αυτή τη σταθερότητα της πέτρας, του οχυρού που προσέφερε ασφάλεια στους κατοίκους του, θα ήταν το μόνο αμετάβλητο στοιχείο. Όλα τα υπόλοιπα θα ήταν ρευστά, μεγαλειώδη στη δύναμη και στην ορμή τους.
Τη στιγμή που έπρεπε να κάνει διάλειμμα για να στεγνώσει η πρώτη στρώση, χτύπησε το τηλέφωνό της.
«Τι κάνεις εγγλεζούλα;» Η γνώριμη φωνή του Μάνου την επανέφερε στην πραγματικότητα.
YOU ARE READING
Storm at heart (greek)
RomanceΤι σχέση θα μπορούσε να έχει μια μικρή παραλιακή πανσιόν στην Πελοπόννησο με το μεγαθήριο στις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις της Στόουν Κόνσεπτ; Τι σχέση θα μπορούσε να έχει ένας καλλιτεχνικός τύπος σαν την Μαριάννα με τον απόμακρο αλλά επικίνδυνα γοη...
