Storm at heart (greek)

Κεφάλαιο 8

  Ο καθρέφτης δεν είχε καμία πρόθεση να της κρύψει την αλήθεια. Είχε τα χάλια της. Τα μάτια της είχαν μαύρους κύκλους, ενώ το δέρμα της ήταν χλωμό. Η Μαριάννα δεν είχε κλείσει μάτι το προηγούμενο βράδυ. Υπήρχαν πολλά πράγματα που την μπέρδευαν. Συνήθως δεν την απασχολούσαν οι υποθέσεις των άλλων. Θεωρούσε ότι ακόμα και την τελευταία επιθυμία του κυρ Δημήτρη, την αντιμετώπισε με διακριτικότητα. Αλλά η ιστορία του Αλεξάντερ Στόουν γινόταν όλο και πιο περίεργη. 

Ήταν πλέον σίγουρη ότι υπήρχε πιο στενή σχέση μεταξύ των δυο ανδρών από αυτή που είχε υπαινιχτεί ο Αλεξάντερ. Πως ήξερε ο Αλεξάντερ ελληνικά και μάλιστα τόσο καλά! 

Αυτό που την ξενύχτησε όμως δεν μόνο το μυστήριο γύρω από τον Αλεξάντερ. Ήταν το φιλί του, ήταν τα χάδια του και ο πόθος που ξύπνησε στο κορμί της. Κάθε φορά που προσπαθούσε να κλείσει τα μάτια της, έβλεπε το πρόσωπό του μπροστά της και δυστυχώς όχι μόνο αυτό! Η εικόνα του γυμνού κορμιού του τη στιγμή που έβγαινε από τα παγωμένα νερά, είχε χαραχτεί ανεξίτηλα στο μυαλό της. Μάταια θύμιζε στον εαυτό της, ότι δεν τη συγκινούσαν άνδρες σαν αυτόν. 

Ξανακοίταξε τον εαυτό της στον καθρέφτη και ακούμπησε ασυναίσθητα τα χείλια της. Ακόμα είχε τη γεύση του φιλιού του. Πανάθεμά τον!

Σήμερα η χρήση καλλυντικών ήταν επιβεβλημένη! Με λίγο ρουζ, μέικ απ και λίγο κραγιόν έκρυψε την κούρασή της. Φόρεσε ένα τζιν και ένα φανελάκι, έπιασε και τα μαλλιά της ψηλά και βγήκε από το δωμάτιο. Η ιδέα ότι θα συναντούσε τον Αλεξάντερ μετά τα όσα είχαν συμβεί το βράδυ την τρόμαζε αλλά και την αναστάτωνε παράλληλα. Η Μαριάννα αποφάσισε ωστόσο, να είναι άνετη και χαλαρή, σαν να μην είχε συμβεί τίποτα.

Με αποφασιστικά βήματα προχώρησε προς το γραφείο. Ο Μάνος βρισκόταν ήδη μέσα και τακτοποιούσε τα βιβλία εσόδων εξόδων. 

«Καλημέρα!» της χαμογέλασε ρίχνοντάς της μια φευγαλέα ματιά. 

«Καλημέρα και σε σένα. Τι έχουμε;» τον ρώτησε κοιτάζοντας τριγύρω της.

«Τίποτα σπουδαίο. Συμπλήρωσα τις αναχωρήσεις και έχουμε τρεις κρατήσεις για το Σαββατοκύριακο», της είπε αδιάφορα.

«Αναχωρήσεις;» τον ρώτησε έκπληκτη. «Μα δεν είχαμε προγραμματισμένη αναχώρηση», συμπλήρωσε τραβώντας το βιβλίο προς το μέρος της.

«Ο Αλεξάντερ έφυγε νωρίς σήμερα το πρωί», της απάντησε ο Μάνος κοιτάζοντάς την έκπληκτος. «Μου είπε ότι ήξερες πως θα φύγει.» 

Η Μαριάννα ένευσε μηχανικά.

«Ναι, σωστά... Αλλά...» της ήταν αδύνατον να κρύψει την απογοήτευσή της. Το τελευταίο που περίμενε μετά από τα παθιασμένα φιλιά που αντάλλαξαν, ήταν η αναχώρησή του. Τελικά αυτό που είχε συμβεί μεταξύ τους δεν σήμαινε προφανώς τίποτα. Οι άνδρες σαν τον Αλεξάντερ είχαν συνέχεια τέτοιες «απλά ευχάριστες» στιγμές. Αυτό που τη θύμωνε όμως, ήταν ότι εκείνη δεν ήταν ο τύπος της «απλά ευχάριστης» στιγμής και ότι τελικά είχε υποκύψει στη γοητεία του Αλεξάντερ σαν να ήταν καμιά ηλίθια παιδούλα.  

Έσπρωξε το βιβλίο μακριά της και μετά πάγωσε στη σκέψη του τι θα μπορούσε να είχε συμβεί αν ο Αλεξάντερ δεν είχε τραβηχτεί μακριά της. Εκείνη δεν ήταν που είχε τυλίξει το πόδι της γύρω του; Εκείνη δεν ήταν, που πρόσφερε τον εαυτό της; Ο Αλεξάντερ ήταν εκείνος που έβαλε τέλος στις περιπτύξεις τους και σήμερα είχε αναχωρήσει. Τα πράγματα ήταν ξεκάθαρα: Την είχε απορρίψει!

«Είσαι καλά;» τη ρώτησε ο Μάνος βλέποντας την ταραχή της.¨

«Μια χαρά! Πάω να καθαρίσω τις βεράντες..»  του απάντησε ξερά και έφυγε σαν κυνηγημένη.

Ένιωθε ταπεινωμένη. Για δεύτερη φορά από τον ίδιο άνδρα. Ήταν όμως η πρώτη φορά που θέλησε να παραστήσει την μοιραία γυναίκα. Και το αποτέλεσμα ήταν θλιβερό. 

Άρπαξε την σκούπα και το λάστιχο και ξέσπασε όλη της την οργή πάνω στις πέτρες Καρύστου της βεράντας. 

«Δεν είμαι εγώ για τέτοια!» μονολόγησε καθώς το βλέμμα της έπεσε στο ανατολικό δωμάτιο, το δωμάτιο όπου είχε μείνει ο Αλεξάντερ. 

«Ποτέ ξανά!» μάλωσε τον εαυτό της. «Μη σώσω να βρω το πέμπτο στοιχείο!» και με αυτές τις σκέψεις  συνέχισε να τρίβει και να ξεπλένει τις ήδη πεντακάθαρες βεράντες.