Κεφάλαιο 11

3.8K 390 4
                                    

«Τι νέα από το Λονδίνο; Τι κάνει το αγόρι μας;» Ο Μάνος πρέπει να είχε τρελά κέφια. Η φωνή του ακουγόταν πολύ πιο εύθυμη στο τηλέφωνο από τις άλλες φορές.

«Έχεις ιδέα τι ώρα είναι εδώ;» η Μαριάννα άνοιξε με δυσκολία τα μάτια της και χρειάστηκε λίγο χρόνο για συνειδητοποιήσει που βρισκόταν. Το προηγούμενο βράδυ κατάφερε μόνο να βγάλει τα ρούχα της και να πέσει ξερή στο κρεβάτι. 

«Συγνώμη, ξέχασα τη διαφορά ώρας! Τον είδες; Τα είπατε; Το σπίτι του, πως είναι;»

«Δεν είπαμε τίποτα. Δεν είναι εδώ, θα έρθει αύριο. Και όχι, δεν είμαι ακριβώς στο σπίτι του, αλλά στο πατρικό του μάλλον. Πίστεψέ με, αυτό το μέρος δεν το λες ακριβώς σπίτι», είπε η Μαριάννα κοιτάζοντας  γύρω της.

«Τι το λες;» ρώτησε ο Μάνος γελώντας.

«Χυδαία επίδειξη πλούτου», απάντησε η Μαριάννα βρίσκοντας ξανά τον εαυτό της.

«Με κήπο και όλα τα συναφή;»

«Αμάν βρε Μάνο, ναι με κήπο από ότι είδα χθες.»

«Σήκω, ντύσου και εξερεύνησε λοιπόν. Πάρε με να μου πεις νέα. Και ναι, όλα εδώ πηγαίνουν ρολόι!» Ο Μάνος ήξερε ακριβώς ότι θα τον ρωτούσε για την πανσιόν.

Η Μαριάννα έκλεισε το τηλέφωνο και σηκώθηκε απρόθυμα από το ζεστό κρεβάτι. 

Μετά από λίγο είχε κάνει ντους σε ένα υπέροχο βικτωριανού στυλ μπάνιο, είχε ντυθεί  και κατέβαινε τις σκάλες για την κουζίνα.

«Καλημέρα, θα σας έφερνα το πρωινό στο κρεβάτι αν μου κάνατε απλά μια κλίση!» Η Κάθριν την κοίταξε απολογητικά και άρπαξε αμέσως έναν δίσκο.

«Κάθριν, σε παρακαλώ, μην μπαίνεις στον κόπο, θα φάω εδώ στην κουζίνα όπως όλοι οι φυσιολογικοί άνθρωποι.» Η Μαριάννα της χαμογέλασε πλατιά και πλησίασε αεράτα την καφετιέρα αφού πήρε μια κούπα από την πιατοθήκη.

«Και ιδού η μυστηριώδης δεσποινίς Στάμου.»

Η Μαριάννα γύρισε το κεφάλι της για να αντικρίσει έναν ψηλό μελαχρινό άνδρα που την περιεργαζόταν με περιέργεια.  Αν και δεν έμοιαζε σε τίποτε με τον Αλεξάντερ, επρόκειτο για έναν εξίσου εντυπωσιακό δείγμα του ανδρικού φύλου. Τα χαρακτηριστικά του θα μπορούσαν να είναι μεσογειακά και για μια στιγμή η Μαριάννα αναρωτήθηκε για την καταγωγή του.

«Ας συστηθώ και εγώ. Με λένε Μάθιου Νοξ, σκοτσέζος, συνέταιρος και ελπίζω φίλος του Αλεξάντερ.» Την πλησίασε με ένα πλατύ χαμόγελο. Η χειραψία του ήταν σταθερή αποκαλύπτοντας έναν σίγουρο για τον εαυτό του άνδρα.

Storm at heart (greek)Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz