Storm at heart (greek)

Κεφάλαιο 17

Η Μαριάννα έκανε πάλι μερικά βήματα πίσω για να επιθεωρήσει το έργο της. Ο ουρανός ήταν σκοτεινός και απειλητικός, ενώ η θάλασσα μαστίγωνε το οχυρό με λύσσα. Μια θύελλα σε έναν τοίχο δύο επί τρία. Και όμως, παρά την βιαιότητα της σκηνής, και την αίσθηση της απειλής, υπήρχε ένα φως που διαπερνούσε τον ανταριασμένο ουρανό σε ένα αδύναμο σημείο του και έπεφτε μαζί με τα κύματα πάνω στα σκληρά βράχια. 

Το έργο της είχε τελειώσει και ήταν ότι πιο δυνατό είχε κάνει ποτέ της.

«Αιθέρας.» Χαμογέλασε θυμούμενη τον κυρ Δημήτρη. «Ας το έλεγες εξ' αρχής έρωτα κυρ Δημήτρη. Έρωτας. Η κινητήρια δύναμη της ζωής και της έμπνευσης.» 

 Ο Αλεξάντερ είχε φύγει εσπευσμένα για Κάιρο το απόγευμα της βόλτας τους στο Χάιντ Παρκ. Είχαν περάσει δηλαδή τέσσερις μέρες χώρια, που φάνταζαν μια αιωνιότητα. Κάθε μέρα χτυπούσε το τηλέφωνο συγκεκριμένη ώρα και κάθε φορά η καρδιά της

 έχανε έναν χτύπο μόλις άκουγε την φωνή του. Συνήθως η σύνδεση ήταν κακή και δεν μπορούσε να τον ακούσει καθαρά, αλλά αν μη τι άλλο άκουγε για λίγο τη φωνή του. 

Η Μαριάννα σκούπισε τα χέρια της και κοίταξε το ρολόι. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή άκουσε το χαρακτηριστικό κουδούνισμα του τηλεφώνου της. 

«Καλησπέρα...» της είπε ο Αλεξάντερ. 

«Καλησπέρα...» του απάντησε και η Μαριάννα. 

« Πες μου για τη μέρα σου..» Η φωνή του ακουγόταν κουρασμένη. Περισσότερο από τις άλλες φορές.

«Μπορώ να σου ανακοινώσω και επισήμως ότι ο τοίχος σου τελείωσε! Αποστολή εξετελέσθη.» Η σιωπή που απλώθηκε στην άλλη μεριά της γραμμής, έκανε την Μαριάννα να δαγκώσει το κάτω χείλος της αμήχανα. «Ναι, αυτό σημαίνει ότι φεύγω! Πες κάτι, οτιδήποτε για να μείνω!» σκέφτηκε με αγωνία.

«Θα μου αρέσει;» τη ρώτησε ο Αλεξάντερ μετά από λίγο.

«Το καλό που σου θέλω, αλλιώς θα πρέπει να κάνω κάτι άλλο...» του απάντησε η Μαριάννα, ελπίζοντας σε κάτι που δεν μπορούσε να κατονομάσει. 

«Τότε δε θα μου αρέσει. Ξεκίνα ξανά...» είπε ο Αλεξάντερ σοβαρά. 

«Και πόσες φορές θεωρείς ότι μπορεί να γίνει αυτό;» ρώτησε η Μαριάννα με κομμένη την ανάσα της. 

«Άπειρες!» Η Μαριάννα δεν πίστευε στα αυτιά της. Η φωνή του δεν ήταν παιχνιδιάρικη. Αντιθέτως έμοιαζε και εκείνος να περιμένει τις απαντήσεις της με αδημονία.