Şansın Kötü Tarafı (Düzenleniyor)

19.Bölüm-Ceza

Yorum yapan bebişlerimİ;

dlnerkal26

hezeyan18

StyleSude

Flyingg1D

Olcaay

mommykitten

betya219

zey_bey

20directioner

Harrynindonu

Directioner_Lovatic5

HaroldsLovelyCat

gulangungor

marulkafa

HirryStekles

JBiebs1Demi

BurcuSphtm

Sizi yerim.

Vote atanlarıda çok öptüm.

SINIR: +210 READ- +50 VOTE- +15 YORUM

Sabah Grace'n yatağında uyanmak garipti ama daha fazla garip olan şey okula hayatım ilk kez geç kalmaktı. Ne olduğunu anlamadan yataktan fırladım ve Grace'i uyandırmaya çalışırken pantolonumu giymeye çalıştım. Grace'n bu kadar zor uyanacağını bilmiyordum. Onu dürtene kadar uyanmadı. Uyandığında ise 'Günaydın öpücüğünü bekliyordum.' diye mırıldandı. Dalga geçecek vakit yoktu. Bir süre arabanın anahtarlarını ararken oda giyiniyordu. Ah! Nasıl olurdu da okula geç kalabilirdim? Hayatımda ki en garip iki günü yaşamıştım. İlklerimi yaşayıp duruyordum. İlk kez dayak yemiştim, ilk kez seks yapmıştım ve ilk kez okula geç kalmıştım. Arabanın anahtarlarını bulabildiğimde çantamı aldım ve Grace'e nerede kaldığıyla alakalı bir sesleniş düzenledim. Arada ikimizi yirmi senedir evli olan çiftlere benzetiyorum ama tabi onun gibi biriyle evleneceğimi sanmıyorum.Sanırım çocuklarımız hep okula geç kalırdı. Yüzümde bir gülümseyiş oluştuğunda 'Geldim işte!' diye sesi yayıldı salona ardından 'Neye gülüyorsun sen?' diye sordu.

Omuz silktim sanırım bu düşünceyi onla paylaşırsam bana deli derdi.

İlk dersimiz her zamanki gibi fizikti 15 dakikak geç kalmama rağmen iyi geçiyordu . Birkaç günlük devamsızlık beni altüst etmişti sanırım eve gidince ilk yapacağım şey ders çalışmak olacaktı. Tabi sorunlarımı çözebilirsem...

Steven her zamanki gibi ders dinlemek dışında bişeyle uğraşıyordu. Sıranın altından mesajlaşmak gibi klışe bişeyle uğraştığına inanamıyordum. Gerçekten Steven hiç ders dinlemezdi o daha çok bana sataşır ve resme kabiliyete olmadığı halde saçma sapan şeyler çizip bana benzetirdi ve eskiden birde ona baktığımda başıma vurma gibi bir hobisi vardı. Korkutucu bir hobi olduğunu biliyorum ama bunların üstünden pek fazla zaman geçmedi.

İnsanlar bu yüzden beni anlamıyordu. İşte Grace hayatımı farklılaştırmıştı. O ezik çocuğun bir parçasını uzaklara götürüp yakmıştı. Bu halimden pek memnun olduğumdan değil ama sanırım kendimi iyi hissediyordum. Dayak yemeyi saymazsak hala yanağımda bir morluğa sahiptim -koca bir morluk-. Sanırım hayatım birkaç gereksiz diye adlandırabileceğim şey dışında iyi ilerliyordu.

Steven sıranın altından ayağıma vurdu ve dikkatimi elindeki telefona çekti

Dokunmatik ekranda 'Canın çok acıyor mu? Sanırım o sanatsal(!) yüzüne vurmamalıydım.' yazıyordu. İlk önce şaşırdım ve Steven'nın orada olup olmadığını merak ettim ama sonra dikkatim o yazının üstündeki numaraya ve oradan üsteki 'WADE' yazısına kaydı. Steven'nın hoş olmayan bir şekilde sırıtışını gördüm, zaten Wade gibi birinin peşinde dolanacağı belliydi.