Şansın Kötü Tarafı (Düzenleniyor)

24.Bölüm-Şakacıktan Anne

YORUMLAR İÇİN ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM. SINIR GEÇMEDİ AMA BEN EKLEMEK İSTEDİM.

BU ARADA UZUNCA BİR YORUM VARDI, HALA BENİ DÜŞÜNEN BİRİ OLMASI GÜZEL BU YÜZDEN BÖLÜM "Directioner_Lovatic5"in Teşekkürler bebek. Yeni bölüm Salı gelebilir :D 

Ve Tanrı Adem ve Havva'yı yaratmıştı." Televizyonun ekranı kararırken karakterin son sözleri duyulmuştu.

Tanrı onları yaratmasaydı, bizde olmayacaktık belki de. İşte hepsi kadere bağlantılıydı. Bunları yaşamasaydım yani bahsettiğim partiyi gitmeseydimve Grace ile tanışmasaydım hala kekeleyen pasif bir insan olarak kalacaktım.

"Güzel filmdi." dedi Gemma DVD oynatıcının orada dikilmiş CD'yi çıkarıyordu.

Görmediğini bildiğim halde başımı salladım. Eve geldiğimden beri pek mutlu olduğum söylenemezdi, Grace ile bağlarımız zaten kopmuştu. Hayır, hayır üzülmüyorum sadece öyle kafama takacak dert yokmuş gibi bunları düşünüyorum. Annem hala hasta ve işte buna üzülüyorum tabi birde haberi olmdığı kınama cezası var. İmzalaması gereken. Başımı sertçe yastığa vurdum.

Gemma CD'yi masaya bıraktıktan sonra uzatmış olduğum bacaklarımı kucağına çekti ve oturdu.

"Annem iyi mi sence?"

Gemma yersiz telaş yaptığımı düşünse bile bir kez daha sordum.

Gözlerini devirdi. "eveet.. Evet.." dedi.

Doktora gitmemesine o kadar çok kızıyordum ki... AH! Kadınların kendilerini yıpratmalarından nefret ediyordum.

Duvardaki saat sessizliğimizden yaralanarak etrafa kendi sesini veriyordu. Sıkılmıştım. Saat daha dokuza geliyordu. Okuldan geldikten sonra kendimi derse boğmuş sonra yemek yemiştim. Annem odasına uzanmaya çıkınca da film izleme kararı almıştık. Gemma ile bazen ne kadar anlaşamazsakta genelde beraber zaman geçiriyorduk.

"Kınama cezasını neden aldın?"

Sessizliği iyi bir konuyla bozmuştu malum halletmem gereken şeylerden biri de kınamaydı.

Derin bir nefes aldım "Steven Wade ile mesajlaşıyordu, sonra Wade onun telefonundan bana mesaj attı."

"Hoca yakaladı." dedi kaşlarını yukarı kaldırırken.

"Öyle bişey ama... Bay Leen'e saygısızlık yaptım sanırım."

Gemma ayaklarımı kucağından attı.Sonra kollarını birbirine dolarken kaşlarını çattı. Gemma bile kızmıştı. Halbuki en son yılın başında kınama almıştı.Bana kızma hakkı yoktu.

"Anneme söylemeyelim."

"Babama söyleyemeyiz, okulda velim annem."

Gözlerini devirdi "Babama söyleyeceğimizi nerden çıkardın?" Sonra yaramaz bir şekilde gülümsedi. Ben bu gülüşü biliyordum "Hayır." dedim "Böyle bişey yapmayacaksın"

Annemin odasının kapısını çaldım. Kahvaltıya inmemişti-daha doğrusu yemek istememişti- Gemma ne kadar telaşlanmasada ben korkuyordum. İçeriden ses gelmedi ve telaşım biraz daha arttı. "Anne." dedim, "Harold." içeriden gelen sesle içeri girdiğimde annem saçını kuruluyordu. Bana sevdiğim gülümsemelerinden verdi ve elini bana doğru uzattı. Ona sıkıca sarıldım. Biraz solgun gözüküyordu ama neşesi yerinde gibiydi, belki de sadece nezleydi.

"Okulunda başarılar dilemek için gelecektim." dedi. Uzun boyum sayesinde annemi kollrımın arasına kolaylıkla alabiliyordum.

"İyisin değil mi?"