Nagising si Richard dahil sa lakas ng ulan na halos rinig niya sa bubong ng kanilang bahay.
Tiningnan niya si Rachel sa kanyang tabi ngunit wala ito.
Agad niyang tiningnan ang oras sa kanyang cellphone.
"Alas tres pa lang ah."
Agad siyang bumangon at tumungo sa banyo.
He sighed in relief ng makita niya si Rachel sa banyo, nakaharap sa salamin na kakatapos lang maghilamos.
Tiningnan lang sya ni Rachel at muling ibinaling ang mukha sa salamin.
Lumakad si Richard papalapit sa kanya at niyakap sya mula sa likod.
"Sorry Love. Gabi na akong nakauwi."
She keeps herself shut.
"Sorry? Tapos walang explanation?" She removed his hands from her tummy.
"Rach, sorry kasi ang dami lang talagang clients. May limang branch kasi ulit na pinabuksan sila Dad. Ako lahat ung in charge dun."
"Lima? And you didn't tell me? Ano mo 'ko sa bahay na 'to? Tau-tauhan? Display kapag may events ka? Chard, ano na bang role ko?"
Lumapit naman ulit si Richard at niyakap sya mula sa likod dahil nakatukod ang mga kamay ni Rachel sa sink.
"Sorry Rach. Sasabihin ko naman din sa'yo e. Ayoko lang makadagdag sa stress mo. At hindi ka tau-tauhan sa bahay na 'to. Mahal na mahal kita Rachel. Lahat ng ginagawa ko ay para sa inyo ni Frank. Konting unawa naman Rach."
"Parang sinasabi mong di kita inuunawa? Hindi ba? Ilang beses ka na bang nawalan ng oras sa'min ng anak mo? Once, twice, thrice? Di ko na mabilang!"
"Don't shout, okay? I'm so sorry. Pipilitin kong di umuwi ng gabi ha Love. Ayusin natin 'to, okay?"
She sighed in frustration.
"Ewan ko sa'yo. And one more thing.." She puts her right hand into her waist.
"Wag mo ng i-tolerate ang anak ko sa pagsali sa national tournament ha. Please lang Richard." She added, bubuksan na sana nya ang pinto ng hilahin sya nito pabalik dahilan para mapahawak sya sa dibdib nito habang ang mga kamay ni Richard ay nasa bewang nito.
"Hindi tayo lalabas sa cr na to hangga't hindi pa tayo okay." Mariin na sabi ni Richard.
"Ano na naman bang kahibangan ang nasa isip mo ha? Bitawan mo nga ako!" Pilit kumakawala ito sa yakap ni Richard.
"Narinig mo naman siguro ang sinabi ko, Love. Walang aalis sa banyong ito hangga't di tayo maayos." Sabay halik sa tenga ni Rachel.
You want to play a game. Sige Richard, you'll see. Sabi ng utak ni Rachel.
Tumalikod sya dito.
"Love, sorry na kung naglihim kami sa'yo ni Frank." Habang hinahalik halikan ang leeg ni Rachel.
Hindi nagawang pigilan ito ni Rachel sa kanyang ginagawa. Parehas silang nakatingin sa repleksyon ng kanilang mga katawan at mukha.
"Ang akin lang naman kasi magsabi ka agad hindi ung palagi mo na lang akong binibigla. Richard, ayoko ng mawalan ng anak."
"Rachel, sorry. Wala ako nung mga panahong kailangan nyo ko ni Baby." Hinawakan nya ang kamay nito na nakalagay sa tyan habang yakap yakap pa rin ito mula sa likod.
"Tapos na yun. Hindi mo na sya maibabalik. Pero si Frank, kailangan ko na syang protektahan. Hindi na ko makapapayag na mawalan pa ulit ng anak. Kaya please, wag na wag mo syang hahayaang sumali sa national tournament na yan."
"Rachel, walang mangyayaring masama sa anak natin. Believe me."
"Paano kung meron? Hinding-hindi na kita mapapatawad Richard. At saka pumayag na nga ako na mag shift sya ng sports. Sana hanggang dun na lang yun." Mahinahon nyang sabi.
"Trust Frank just for once. Hindi ka ba proud? Out of 500 students in their University he's one of the best player in volleyball. Sana yun ang nakikita mo at hindi ung takot mo palagi ang pinaiiral mo. Paano matututo yan kung lagi nating ikukulong sa Do's and Don'ts na gusto mo. You're being unreasonable." Si Richard naman ang naiinis na nagwika.
"Oh kung ganon! Gumawa kang mag-isa ng anak mo at isali mo sa national tournaments na gusto mo!" Bulyaw naman nito at kumalas ito sa pagkakayap ni Richard.
"Wag kang mag-alala hindi ka makakalabas dito Rachel." Galit na saad ni Chard.
Nagpanting naman ang tenga ni Rachel sa narinig.
"Open this door Richard!"
"No. Let's settle this." Lumapit sya dito. Inis na rin sya sa kaka under nito sa kanya.
Kaya't muli nya itong hinila pabalik sa kanya.
He pinned her on the wall and kissed her harshfully.
She can't move her body because his hips pinned her on the wall and he hold her hands between her head.
"Uhhmm... Ch---ard! Uhmm!"
She can't do anything.
Mas malakas ito kaysa sa kanya.
He ripped her blouse.
And she already have the strength to push him away and slap him hard.
"Uhmm!"
"How dare you to do that to me?!" Tears strimmed down to her face because of anger.
"Eh ikaw kasi e! Puro na lang away! Kahit di naman dapat pag awayan! Rachel look! He's older enough to handle himself. Pero what did you do to the both of us. Hindi lang naman si Frank ang nasasakal sa'yo e! Pati ako. Sakal na sakal na ako sa pagiging obsessive impulsive mo! Parang lahat ng bagay sa buhay natin naka plano." He burst his anger.
He sighed deeply.
Napayuko na lang sya at napalagay sa kanyang tuhod ang mga kamay.
"Rachel, kami ung tau-tauhan. Hindi ikaw. Kami ung display. I know you don't want to see me. Sige, if that's what you wants I'll leave."
"Best option. Go leave!"
Even though he doesn't want to go, he didn't have a choice.
Dahil alam nyang kahit manatili sya rito ay ipaparamdam sa kanya nito na wala lang sya.
Na wala syang pakialam sa lahat ng gagawin nya.
Na kaya nyang sumaya ng wala si Richard. At ayun ang pinakamasakit sa lahat.
Kaya mas pipiliin nya na lang na lumayo na muna ng panandalian at hanapin muna ang sarili nya.
Mahal nya si Rachel. At walang magbabago rito.
Bago sya umalis ay nagpunta muna sya sa kwarto ng anak.
Sakto namang ito'y natutulog.
"Frank, I'm so sorry. Babalik din si Daddy kapag naayos ko na lahat. I'm so sorry. Daddy loves you very much. Be a good boy to your mom." And he finally kissed his forehead.
