If you love someone, you are willing to do anything
for him/her no matter how hard it is.
Kapag tinamaaan ka ng pag-ibig hindi ka na makakawala pa dito. Lahat kaya mong gawin para sa mahal mo. Kahit na ilang beses ka mang masaktan basta makita mo...
Enjoyreading! Kapit lang guys the end is near bwahahha!!
_______________________________________
Nanatili akong nakayakap sa kanya. I've just missed him so much. Ilang taon din making hindi nagkita after silang pumunta ng amerika. We don't have communication at all. Hindi ko Alan kung ano na ang nangyayari sa kanya doon. Suddenly a memory came to my mind. A memory when we first met.
"Ahlampa! Lampa!"
"Kawawanamansiya!"
"Ibigay mo na lang kasi sa amin 'yan bata. Ang pangit kaya ng doll mo." Sabi ng bata sa akin.Pilit nitong kinukuha ang laruan kong manika. Pero hinigpitan ko ang pagkakayakap dito. Regalo kasi ito n papa ko noong birthday ko.
"Ayoko! Ang bad niyo!" Umiiyak na tugon ko. Nandito kasi ako sa playground ngayon at naglalaro iniwan muna ako saglit ni mama para bumili ng pagkain.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"Hey don't hurt her!" Biglang sigaw ng isang bata. Nanatili akong nakayuko at umiyak. Ayokong awayin nila ulit ako.
"You know that is bad to hurt someone like her? Alam niyo ba sabi ni mama sa akin may monster daw na kukuha sa mga bad boy na katulad niyo, gusto niyo ba 'yon?"
"Ahhh!! Ayoko Alis na tayo dito. I don't want to be caught by that monster!" Narinig kong nagtatakbuhan sila palayo.
"Hey, are you okay?" Sabi ng isang malambing na tinig sa akin.
"No! ayoko! Baka awayin mo ako katulad nila!."
"No, I don't wanna hurt you. Gusto kitang maging kaibigan." Napa-angat ang ulo ko sa sinabi niya.
"T-talaga? Friends na tayo? 'Di mo ako aawayin?"
"Oo naman. From now on we are bestfriends na. At hindi ko hahayaan na may manakit sayo." Lumiwanag ang mukha ko sa sinabi niya.
"Yehey! May bago na akong kaibigan!" Inabot niya ang kamay niya sa akin at tinanggap ko ito. Tinulungan niya akong makatayo mula sa pagkaka-upo.
"My name is Ross Damon Garcia. But you can call me Duke. How about you ano ang pangalan mo?"
"Genafe Alarcon." Sambit ko sa kanya.
Simula nang araw na iyon ay hindi na kami mapaghiwalay. We are bestfriends since elementary, until grade 8 ay napagdesisyunan nilang pamilya na pmnta sa states. May ima-manage sila kasing kompanya doon at doon na rin ipagpapatuloy nya ang pag-aaral. Umiyak ako ng umiyak g sandaling iyon halos hindi ako kumain dahil sa pagka-miss ko sa kanya. But as days pass nakapag-adjust na rin ako. That time ko din nakilala sila ni Jelyn at Christine. Naging best of friends na kami simula noon. And I gain a lot of confidence thanks to them. Hindi na ako nahihiyang makihalubilo sa iba.
