Eksik Parça [ZeyKer]

Final Öncesi

2yıl Sonra;

"Kerem ne kadar kaldı dahaa?"

Bir elim Kerem'in avuçları arasındayken diğerini olabilecek her ihtimale karşı önüme doğru uzattım. Gözlerim bağlıydı.

"Az kaldı güzelim bekle."

Son kez derin bir nefes aldım. Arkama geçtiğini hissettim. Sonra kulaklarımı dalga sesleri doldurdu. Bir adım attığımda sallandım ve kayık gibi bir şeye bindiğimizi anladım. Tebessüm ederek yardımıyla oturup beklemeye başladım.

"Artık açabilir miyim?"

"Biraz açılalım daha sonra."

Oflayarak rüzgarı hissetmeye başladım. İçimde tuhaf bir his vardı. Güzel bir histi. Güzel şeyler olacak gibi...

Uzun bir süre sonra Kerem'i yanımda hissettim. Elleri saçlarıma gitti ve gözümdeki kumaşı kaldırdı. Etrafıma bakındığımda bir tek bizim olmadığımızı anladım. Şöyle, ilerde bir sürü kayık vardı.

Gülümseyerek Kerem'e döndüm. "Baş başa kalalım dedim." diyerek dudaklarıma minik bir öpücük kondurdu. Bize giderek yaklaşan kayıklardan gelen sese odaklandım. Trampet ve davul sesleri vardı.

Kerem ellerimi bırakıp ayağa kalkınca şaşkınca etrafıma baktım. Tanıdığım tanımadığım bütün insanlar kayıklarda bize yaklaşıyorlardı. Hepsinin ellerinde kalpli pankartlar, çiçekler...

Yanımıza yaklaşan kayığın içindeki bir kızdan çiçek tacını alıp başıma taktı Kerem ve geri çekildi.

"Gözlerimi her sabah yanında açmak istiyorum!" dedi yüksek bir sesle. Müzik devam ediyordu.

O kadar heyecanlı ve gariptim ki..

"Geceleri uykumuz kaçtığında beraber aynı tavana bakalım istiyorum!"

Gülüyordum sadece. Bu cümleler nereye varacak merak ediyordum.

"Her günü, her saati, her saniyeyi seninle beraber geçirmek istiyorum!"

"Birlikte yaşamak değil, birlikte yaşlanmak istiyorum!"

Kıkırdadım.

"Nasıl ki adımla beraberdim şimdiye kadar, hayatımın geri kalanınında da seninle olmak istiyorum!" diye bağırdı ve gülerek yanıma yaklaştı. Ellerimi tutup cebinden bir yüzük çıkardı.

"Hayat boyu bu filmin başrolünde benimle oynar mısın Zeynep?"

Şaşkınlıktan dilim tutuldu. Gözümden mutluluktan bir yaş düştü. Gülümseyerek etrafıma bakındım. Üç kişi ellerinde "Benimle Evlenir Misin?" yazısı taşıyordu.

Gülerek kollarımı boynuna doladım sımsıkı. "Evet." diye mırıldandım.

Kollarını belime koyduğunda ağlamam daha da arttı. "Evet?"

"Evet!"

Geri çekildiğimizde dudaklarımı dudaklarıyla kapattı. Kıkırdayarak gözlerimi kapattım. Dünyanının en mutlu insanıydım...

***

On beşinci gelinliğimi denedim fakat bu ne annem tarafından beğeniliyordu ne de Yağmur....

Oflayarak kabine girip oturdum. Telefonuma gelen mesajla elime alıp baktım. Kerem'dendi.

"Ne zaman bitecek işin? Özledim..."

Derin bir nefes alarak iç çektim. Kamerayı açıp tavana bakarken yanaklarımı şişirdiğim bir fotoğraf çekip altına "Sıkıldım.. Beni kurtaracak prensimi bekliyorum." yazarak gönderdim.