Eksik Parça [ZeyKer]

Bölüm-12 //Zeynep'in Kollarında

Herkese merhabalar.. Öncelikle şunu söylemek istiyorum, bu bölümde baya sarılma var. Keremle Zeynepte sarılınca sevgili gibiler izlenimi bilinç altınızda oluşabilir ama yakın arkadaşlarda(?) sarılabilir. Lütfen :D... Bu bölüm; @a20z01a 'ya.. Umarım beğenirsin.

Keyifli okumalar.

"Kerem söylenmesen de karıştırsan?"

Kolum ağrımaya başlamıştı. Ama boyanın güzel olması için buna katlanmam gerekiyordu. Ben ne kadar böyle düşünsem de Kerem'de bir o kadar tersini düşünüyordu. Homurdana homurdana bie kaç kez daha karıştırdı. Sonrasında elinin tersiyle alnındaki damlacıkları silip, hafif uzayan saçlarını savurdu. İşimi bırakmış Kerem'e odaklanmıştım. Üzerine giydiği mavi renk badisi yapışmıştı ve kasları inanılmaz derecede nefes kesiciydi. Kerem, açık kahve boyayı yanına alıp boya fırçasını eline geçirdi.

"Ben başlıyorum."

Hee. Başla tabii. Bende başlarım şimdi. Off şu hareket eden kaslara bak. Tü tü tü!

"Sende şurayı boyamaya başla. Okay?"

Okey okey..

"Zeynep?"

Dünyaya tekrar giriş yaptığımda gözlerimi kapatıp kafamı hızla iki yana salladım. "Tamam." diyebildim.

Kerem gülmemek için ısırdığı yanakları tekrar ısırmaya devam ederken fırçayı boyaya daldırdı. Ellerimle yüzümü kapatıp derin bir nefes aldım. Bok yedim resmen! Kaslarına ağzımın suyu akarken basılmıştım! Rezillik.

Yavaşça ayağa kalkıp beyaz duvarın yanında bittim. Fırçamı boyaya daldırıp, ardından duvara sürttüm. Bir aşağı bir yukarı gidip geliyordum. Ortamdaki sessizlik hoşuma gitmemişti. Çantamdan telefonumu çıkarıp müzik bölümüne girdim. X Ambassadors-Love Songs Drug Songs. Bu en sevdiğim gurubun en sevdiğim şarkılarından birisiydi. Tanrım, bu adamlar bir harika!

"Vaov." dedi Kerem bana bakarken.

Gülümsedim. "Sever misin?" fırçayı tekrar boyaya batırdım.

"Bayılırım."

Ay... "Bende."

Tekrar duvarı boyamaya devam etmeye başladım. Güzel gözüküyordu. Göz ucuyla Kerem'e baktı. Maşallah nerdeyse bitiriyordu. Tekrar duvarıma döndüğümde burnumda hissettiğim soğuklukla başımı yana çevirdim. Kerem işaret parmağının ucundaki boyayı burnuma sürmüştü. Aman tanrım! Burnum..

"Havuç! N'aptın?" dedim omzuna vurarak. "Ya ne kadar hainsin."

Kerem'in cevabı koca bir kahkaha olmuştu. "Bu renk seni çok açtı bıdık."

Gözlerimi devirerek kenarda duran koyu yeşil boyaya işaret ve orta parmağımı daldırıp Kerem'in üzerine yürümeye başladım. "Sen misin bana boya süren yürekli?" diyerek yürümeye devam ettim. Kerem tek kaşını kaldırmış bir ifadeyle geri geri gidiyordu.

"Şaka amaçlıydı." dedi gülerken.

"Hee." deyip onu köşeye sıkıştırdığımda alnına boyayı sürdüm. Daha fazla kendimi tutamayıp kıkırdadım. "Bu renk gözlerine çok yakıştı."

"Demek öyle. Sen gelsene buraya."

Çığlık atarak diğer tarafa koştuğumda arkama döndüm. Kerem elinde koca boya fırçasıyla bana doğru geliyordu. "Yaa! Hayır.. Hayır.. Hayır Kerem! Haksızlık ama bu. Bana ne? Ya git başımdan. Korkutucu yeşil gözlü canavara benziyorsun." dedim ellerimi önümde tutarak. Hakikaten şuracıkta korkudan altıma yapacaktım. Tipe bak.