RENKLİ MEKTUPLAR #WATTYS2016

1.Bölüm

Merhabalar herkese! Bu ilk hikayem beğenip yorum yaparsanız çok sevinirim. İyi okumalar ☺
Not: İlerideki bölümler daha uzun olacak.

*****

-1998-

İş yerinden çıkıp hızlı bir şekilde yazın tatilde gittiğimiz konağa gitmek için arabama bindim. Elimdeki zarfları yan koltuğa koydum ve sürmeye başladım. Kafamda milyonlarca düşünce vardı. Burdan gitmek zorundaydık. Arkamda bırakacaklarımı düşünmeye başladım. Çok zor olacaktı. Benim için bu hayattaki en zor şeylerden bir tanesi yaşarken ailenden uzak kalmak ve onları bir daha asla görememekti. Nasıl dayanacağıma dair en ufak bir fikrim yoktu.

*****

Bunları düşünürken konağa geldiğimi fark ettim ve zarfları da alıp arabadan inip hızlı bir şekilde eve girdim. Uzun süredir kullanılmadığı için her yeri tozlar ve örümcek ağları kaplamıştı. Eşyaların üzeri beyaz çarşaflarla kapatılmıştı. Ev bu hâldeyken çok eski bir izlenim veriyordu. Karşımda saat gördüğümde hâlâ vaktimin olduğunu farkettim. Evin terasına çıkıp nefes kesen o manzaraya bakmaya başladım. Burası beni her zaman rahatlatmıştı. Karşımda gözüken denizin maviliği beni hep sakinleştirmişti.

Denizin bu tonu en sevdiğim mavidir. Ne zaman baksam başka bir dünyaya gidiyormuşum gibi hissederim. Ama bu sefer farklıydı. Beni sakinleştirmeye yetmemişti. Hâlâ korkuyordum. Düşünmemeye çalışarak içeri girdim ve saate baktım. Artık zamanı gelmişti.

*****

Elimdeki zarfları bir an önce saklamaya çalışırken ensemde hissettiğim nefesle korkarak arkamı döndüm. Onu görünce içimde büyük bir rahatlama hissettim.

"Sana sessiz bir şekilde yaklaşma demiştim. Burada sadece ikimiz varız. Biliyorsun. Bana verdiklerini sakladım. Korkma." dedim.

Hala cevap vermiyordu. Nefes alış verişleri daha çok hızlanmıştı.

"Sakin ol ve bana ne olduğunu söyle." diyerek yanımdaki su dolu şişeyi içmesi için ona uzattım. Söylediği şeyi duymak kanımı dondurmaya yetmişti.

" O burada. "

İçeriden ayak sesleri geliyordu. Fazlasıyla korkmuştum. Nereden kaçabileceğimizi düşünürken evin arka tarafında bulunan merdivenleri aklıma geldi. Hemen yan odadaki balkona doğru parmak ucunda adımlarla ilerlemeye başladık. Evdeki ayak sesleri evin içindeki merdivenden yukarı doğru çıkıyorken biz de balkondaki merdivenden aşağı indik. Arabamı burada bıraktığım için bindik ve sürmeye başladım. Arkamıza baktığımızda gelen kimse yoktu. Kurtulmuştuk. Artık uzun bir yola çıkma zamanı gelmişti.

*****

-2016-

"Anne bu kutulardan hangisini çıkaracağım?" diyerek üst kattaki anneme seslendim.

"Üstü siyah kalemle işaretli olanları çöpe at Selin." dedi.

Okul kapandığında zaman kaybetmeden anneannemlerin konağına gelmiþtik. Buraya 4. kez geliyordum. Bana göre tatil yapabilmek için en muhteşem yerlerden bir tanesidir burası. Ev fazlasıyla kirliydi ve atılacak eski eşyalar vardı. İşimin uzun olduğunu farkedince hızlı bir şekilde işe koyuldum. Atılacak kutularda çok eski eşyalar, eski giysiler, kırık aletler vardı. Yaklaşık olarak 10 tane kutuyu taşıdıktan sonra iş bitmişti ve galiba bende bitmiştim. Çok yorulmuştum. Yemeğimi yemek için mutfağa gittim. Evde yiyecek bir şey yoktu ama gelmeden önce dışarıdan bir şeyler almıştık. Yemeğimi yediğim zaman üst kata annemin yanına çıktım. Bu katın temizliği çoktan bitmişti. Annem alt kata geliyordu. Atılmayan kutuları evin en üst katına olan çatı katına taşımaya karar verdik. Orası gerekli olan eşyaları koyacağımız yerdi. Kullanılmayacaktı.

Yaklaşık 2 saat içinde alt kattaki işlerimizde bitmiþti. Üst kattaki odama yerleşmeye gittim. Dolabı açtım ve valizimdeki giysileri yerleþtirmeye başladım. Çok yorulduğumu farkedince daha sonra devam etmeye karar verdim. Yatağıma yatacağım anda ayağım bir şeyin takılmasýyla ne olduðunu anlayamadan yere düştüm. Gerçekten acıyordu. Ne olduğunu anlamak için yakından baktım. 4 tahtanın arasında boşluklar vardı. Tahtaları kaldırdığımda kağıtlarla karşılaştım. Birkaç numara yazıyordu ve evin bazı odaları işaretlenmişti. Ne olduğunu anlamasamda çoktan ürpermeme sebep olmuştu.