Siyahtan kaçıp, beyaza sığınmak isterken arafta kalmış ruhların hikayesi.
🦉
"Kuzey, tüm bunlar kötü bir rüyaymışta birden uyanacakmışım gibi hissediyorum." dedi Elçin gözlerini denizden ayırmadan.
Ben ise denize değilde Elçin'in gözlerine dikmişti...
"Duyuyor musun özgürlüğün sesini? Bir yerlerde çırpınışını..."
"İçimde büyük bir siyah var. Her geçen gün daha da büyüyen. Ve biliyorum ki, bir gün içimde onu taşıyabilecek kadar büyük bir boşluğum olmayacak. Çünkü orada sen olacaksın. "
Hmm. Mesela senin dudakların var. Orda dünya dönmüyor.
"Sadece özgür kalmak için yaşıyordu siyah. Şimdi ise özgürlüğü tatmadan ölüyordu."
***
Her şey bir kazaya şahit olmakla başladı.
Kazayı yapan şahit olanın gözlerini yumdu.
Kuzey...
Buna göz yummaktan ne gelirdi ki? Hem... Başı da belaya girmezdi öyle değil mi?
Ama öyle ilerlemiyordu işler.
Yeni gittiği okulda karşılaştı suçluyla. Ne kadar gözünü yummak istese de suçlunun kız arkadaşı yeşeren bir çiçek kadar doğaldı.
Kuzey nereden bilebilirdi bu kıza takıntılı olacağını?
Peki suçlu bu duruma şahit olunca ne yapacaktı?
Yaralı bir goncanın iki yapraklı kalması kadar aykırıydı onlar.
Birleşmeleri imkansız gibi duruyordu. Ama imkansızlar da bunun için yok muydu?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
20 Haziran 2016
İnstagram: burhanakgun_ Facebook: Burhan Akgün
Not: SİYAHIN ÖZGÜRLÜĞÜ hafta da iki kez olmak üzere: Çarşamba ve Cumartesi günleri yayınlanacaktır.
