Azadlıq en böyük servet, en böyük serbestlikdir. Amma eli-qolu bağlı biz bu hissi kiçik bir pencereden izleye bilerik.
Mavi sema, beyaz göyerçinin qanad açması bele besdi azadlığın ne qeder deyerli bir hiss olmasına.
Otaqda, çarpayının üzerinde uzanıb fikirleşirdim. Biz az qorxu, bir az cesaret hissleri ile mübarize aparırdım. Bezen de qaranlıqda otağı inceleyir, ağ dolaba, pencereye, pencerenin çölünde miyoldayan pişiye fikrim gedirdi.
Qapının berk vurulması ve ardınca gelen qışqırıq sesleri ile yeeimden dik atıldım. Önce yatağımda olan örtüyü üzüme çekdim, sonra yavaşca örtüyü qaldırıb qaranlıqda otaqdan çıxmağı qerara aldım. Ayağımı döşemeye qoydum ve yataqdan qalxdım, ehmalca qapını açıb çıxdım. Ses ve ya sesler qonaq otağından gelirdi
Yalnış bir şey etdiyimin ferqindeyem, amma elimden heç ne gelmirdi. Söhbete qulaq asdım Muraf danışırdı:
-Bize senin ölümün yo, sağ olmağın lazımdı. Bize onlardan qisas almaq lazımdı. Yox, hele ölüm onun üçün tezdi. Daha alışmalıdır. Bağlanmalıdır.
Güney? Onu öldürmek? Yox, bunu bacara bilmerem men!
Daha sonra heç eşitmediyim-növbeti terefin sesini eşitdim.
-Ölecek! Ölmelidir! Hem de bunu sen etmelisen!
Eşitdiyim sözlerle şok oldum. Ölmeli idim. Teeccüblü deyildi, bu sözler menim üçün heyatım boyu deyilmişdi bu sözler mene. Bes niye indi söndüm?
Niye pis oldum?
Belke de Murad düz deyir. Men Mehkumam! Ölüme Mehkum!
Geri dönende ayağım stola ilişdi. Yere yıxıldım. Dizim deyesen çox sert deymişdi, berk ağrıyırdı. Başımı qaldırdım. Ağrıdanmı, yoxsa sözlerdenmi bilmirem gözyaşlarım axırdı.
Men niye bu heyatı yaşayıram?
Men bu heyatı yaşamaq istemirem!
Elimde olsa intihar ederdim!
-Güney?- başımı qaldırıb, ellerimi yere dayaq vererek qalxmağa çalışdım, neheyet alındı. Üzüne baxdım Muradın.
-Sene ne olub?- müleyimce soruşdu
Başımı aşagı salıb:
-Heç, heç ne olmayıb.- dedim
-Sen ne vaxtdan burdasan?- sınayıcı ve günahkar nezerlerle süzdü meni.
-5-10 deqiqe olar her halda.
Susdu. Üzüme baxıb başını aşağı saldı.
-Eşitdim! Onun sesini de, senin sesini de. Danışıqlarınızıda!
Başını qaldırdı. Gözleri dolmuşdu. Toxunsam ağlayacaqdı. Baxıb, baxışları ile neise demeye çalışırdı. Amma men anlamırdım.
-Meni bağışla, Güney! Seni qoruyacaqdım men! Olmadı!
-Ölecem men! Öldüreceksen meni he? Aylar evvel xilas etdiyin insanı öldüreceksen!
-Yox!- deyib qışqırdı- bele bir şey olmayacaq! Ölmeyeceksen!
-Muraf, sene nifret edirem! Kaş meni heç xilas etmeyeydin!
Bezen insan ne istediyini bilmez. Bezen çox şey isteyer. Dediyin sözlerin ferqinde olmaz. Bezen de bile-bile acı çekdirer. Qaçaraq otağıma geldim.
-Nifret edirem! Nifret edirem! Sene nifret edirem!- deye qışqırdım. Pencereni açdım. Soyuq hava içeri daxil oldu. Bu titrememe sebeb oldu. Pencereni bağlayıb, çarpayıda eyleşdim. İlk önce pencereden qaçmaq geldi ağlıma, amma barmaqlıqlar var idi. Bu da qaçmagımı engeleyirdi.
Muradla danışmalı idim. Buradan getmeli idim. Men bura aid deyildim. Meni buraxmasını isteyecekdim. Bu defe ümid edirem meni başa düşerdi.
Yeniden otaqdan çıxdım. Qobaq otağona gelsim. Qonaq otağınada yox idi.
Harada ola bilerdi ki?
Axı bele tez hara gede bilerdi?
Qapı sesi eşitdim yeniden.
Bu ses ferali idi. Çırpılmamışdı, çox asta bağlanmışdı. Ehtiyatla.
-Murad... Murad...- çagırdım amma cavab gelmedi.
Bir- bir otaqların qapılarını açıb baxırdım. Sıra Muradın otağına geldikde teredüd etdim, amma açdım bu qapını da. Otaq çox geniş idi. Qarşımdakı divar iki yere bölünmüşdü. İki yere bölünen qarşımdakı divarda ilan resmi var idi. Ortadakı yarıqdab işıq gelirdi. Qeyri-ixtiyari olaraq addımlamağa başladım.
Divara yaxınlaşdım. Elimi işıq gelen yarığa vurdum. Heç ne olmadı. Divarı sürüşdürdüm. Qarşımda pilekenler vardı, yavaş-yavaş enmeye başladım.
-Murad... Murad...- ses yoxdu.
Deli olacam men!
Gederken bir işıq yandı.
Qarşımdakı divarda
"Hele de yaşayıram. Ölmemişem" yazılmışdı.
Son iki pille. Endim ve sağa döndüm. Murad qarşımda arxası mene teref olaraq diz çökmüşdü. Ona yaxınlaşdım. Gördüklerime, gözlerime inana bilmedim.
O, ölmüşdü.
Menin deyerlim ölmüşdü.
Yox idi!
Artıq o da getmişdi!
Tenha qalmışdım!
Yeni bölüm geldi.
Beyendinizmi?
Sualınız olsa ve ya tenqidiniz olsa çekinmeden yazın. Tenqide açığam. Ne de olsa sehvleri düzeltmeye ehtiyac var elemi?
Sizi çox sevirem!!!
YOU ARE READING
Ölü Qelb (Kitab Oldu)
Romance©Bütün haqları gizlidir ©Bütün haqları yazara aid *Tamamlandı* *Ardı İkinci kitabda-tezlikle* Derin hissler derinlikde qalıb ele qelble beraber defn olunur. Torpağın alt qatlarında var olan cisim, sümükler arasında sevem ve sevilen Qelb. Ağ kefene b...
