Ölü Qelb (Kitab Oldu)

Bölüm 4

Özümü labrintde kimi hiss edirdim, dolanbac yollar, en müxtelif menada triumflar, çökmeler,anlaşılmaz hissler ve ucu- bucağı görülmeyen bu labrintden çıxmağın mümkünsüzlüyü.
Qelbin sesi ve feryadları, qelbsizlik ve vicdansızlıq hönkürtüleri,acı ve keder, qorxu gözyaşları, bir dr hamıda eyni formada,ölçüde, boynunda daşıdığı kütlece ağır ve ya yüngül olan gözyaşları eynidir.

Adların, illerin, tarixlerin menası olduğu kimi hisslerinde menası varmı?

Senin üçün sevgi hisslerden yorulmaqdır, elinde ise sevgi hisslerle doğulmaqdır.

Mavi divarlarla örtülü kiçik otaq, çehrayı çarpayı üzerinde oturmuş kitab oxuyurdu, çehrayı xeyallar, mavi buludlar, narın damlalar ruhunu qidalandırırdı.
Bezen ise insan oxuduğu xeyali varlığın yerine olmaq ister.
Bezen de ne yaxşı bu heyatı yaşamıram deye şükür eder.

"Men seni görürem. Sen menim yanıma ağ libasda, qara saçlarını açıb gelirsen"

Axı Güney onun yanına ağ libasda getmirdi.
Ağ libas bu ne idi?

Amma Murad qaranlığa qerq olur, sadece duman şeklinde hisse- hisse ayrılır.

Kitabı bağlayıb kenara qoydu,amma bu defe yuxular onu ağuşuna almışdı.

Ağ libas?
Bu kefen ola biler?
Kefen? Kefen...
Beyaz, ağappaq kefen...

Qelbsiz olmağın en müxtelif menada Qelbliliyi de varmış.

Qaranlıq... Notlar bir gün major, bir gün minor... Qaranlığın qatı qaranlığı ve müeyyen menada kölge.

-Kefen?
-Ne kefen Güney?
Derin, qatı qaranlığa baxaraq demişdim sözleri, ele de cavab verdim.
-Ağ libas dediyin kefendirmi?
Murad çaş- baş qalmışdı. Ne deyeceyini bilmirdi. Tam da cavab vermedi.
-Bilmirem.
-Men niye seni görürem yuxuda? Ağ libas nedir? Men niye bu ağ libası görmürem? Seni niye görmürem?
- İnan ki, bu sualların cavabını men de bilmirem.
-Men qorxuram, Murad. Qorxuram.- ağlamışdım men.
-Güney, ağlama. Ağlama.
-Qorxuran- deyib qışqırdım. Sesin eks- sed verdi.

Murad yaxınlaşıb yavaşca qulağıma dedi, düzdü qaranlıqda onu görmürdüm amma sesini hiss edirdim.
-Sakit ol!
-Murad sus! Sensen ezab çeken? Men bura niye gelirem? Niyr?
-Menimle qışqıraraq danışma!
-Nece danışım? Nedir bu yaşadıqlarım?
-Güney, mende bilmirem.
-Niye? Niye axı? Ölmek isteyirem! -sehven dedim bu sözü.

-Ölmek? Heyatda olmaq isterdin indi, ailemin yanında, senin yanı da, belke istediyimiz kimi söhbet ede bilerdik, amma sen menim üçün vacibsen. Bütün bu işler bitenden sonra peşman olub olmayacağını bilmirem!