Bölüm 3

148 39 7
                                    

Çıxmışdım xestexanadan. Hekimler her şeyin yaxşı olduğunu söylediler. Heqiqetende özümü yaxşı hiss edirdim. Aparatdan, dermanlardan xilas olmuşdum. Çox şükür.

Yuxuda gördüyüm oğlan niye ölmüşdü gören, meni xilas etdi, kaşki yaşayardı.

Onu niye göre bilmedim?

Axı ölüleri yuxuda görmek olur.

Qelbime nece sahib çıxa bilerem?
Qelbi nece qorumaq olar ki?

Onu hal-hazırda gözyaşları ile xatırlayırlar. Sevirler, o da sevir. Amma yoxdu indi.
Kaş onunla bir az çox yaşayardım.

Yuxu- qeribe heyatdır, maraqlıdır. Her şeyin olması mümkündür.

Bunalrı düşüne- düşüne yuxuya getdim.

Qaranlıq, bu qaranlıq sanki güneş işığı ile yarılırdı. Ve onun kölgesi.

-Güney, nece hiss edirsen özünü? Sağalmısan?
-Yaxşıyam. Çox sağ ol. Senin adın nedir?
-Muraddı adım.
-Menim adımı hardan bilirsen?
-Men sizi bu qaranlıqdan izleyirem.
-Xesteliye göre ölmüsen yoxsa qeza?
-Avtomobil qezası.

Bir anda oyandim. Bu ikinci yuxubidi. Murad yuxuma girmişdi. Ümidlerim böyük idi, amma qaranlıq, ölüm ümidleri mehv edirdi.
Ümid... Ümid... Yene de ümid...

Sonuncu ölen ümidlerdi...

Çiçeklerin leçekleri niye solar?
Sevgisizlikden, susuzluqdan, kökünden ayrıldıqda mehv olarlar.
Bes insanlar niye öler?
Sessizlikden? Yalnızlıqdan?
Bizde kökünden ayrıldıqda ölürük?

Sessizlik... Qaranlıq... Qaranlığı yaram hemin işıq.... Ve Murad...

-Güney, sen niye her defe bura gelirsen?
-Hara?
-Menin yanıma
-Ne? Men yuxuda olarken, gelirem bura. Men seni göre bilmirem. Axı ölüleri yuxuda görmek olur.
-Bilirem, amma. Men seni görürem sen menim yanıma ağ libasda, qara saçlarını açıb gelirsen.
Ve danışırıq.
-Murad, men ise qaranlıq görürem. Bir azda işıq var amma az.
-Gümey, çox teeccüblüdür.
-Ne?
-Her şey, her şey.
-Sağ ol.
-Sağ ol.



@SabinaYeddi
_morning_star_

Ölü Qelb (Kitab Oldu)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora