Ölü Qelb (Kitab Oldu)

Bölüm 14

Mahnıyla beraber qulaq asın mence. Maraqlı alınar)))

Muradın dedikleri qarşısında susmuşdum. Bu yeqin ki, teeccübden idi. Onu ağlaması, heyatı, atası, illerdir menim ata dediyim şexs.  Başımı qaldırıb üzübe baxdım.
-Menim atam kimdir?- dedim. Bu defe ağlamayacaqdım.
-Bilmirem!- dedi Murad sakit çıxan sesi ile.
-Men buradan getmek isteyirem! Anamla danışmaq isteyirem!
-Güney, getme! Meni yalnız qoyma!
Başımı aşağı saldım. Ayağa qalxdı, yanıma geldi. Elini çenemden tutub başımı qaldırdı.
-Mene bax!- dedi- hara getsem orada olacaqsan ve sen hara getsen men de orada olacam! Anladın?

Başımı aşağı saldım ve düşünmeye başladım. "Davranışa vac! Sanki bayaq ağlayan o, deyildi!
-Anladın?- deye bir daha soruşdu.
Başımı terpederek "he" dedim.
-Qalx getmeliyik!- üzüne baxdım.
-Hara?- deye soruşdum.
-Çox sual verirsen axı sen! Hazırlaş!
Murad otağına getdi. Men de öz otağıma qalxdım. Paltarımı deyişdim. Aşağı endim. Murad hazırlaşmışdı.
Qara şalvar, ağ köynek ve nike bir ayaqqabı vardı ayağında. Bele baxanda çox yaraşıqlı görsenirdi. Yanına geldim, bu arada güzgünde gördüm özümü. Ağlamaqdan şişen ve qızaran gözler. Berbat saçlar. "Bu menem?" - deye sual verdim içimde. Heç kefim yox idi. Güzgüye baxdım ve bir az da pis oldum.

-Belke, birinci yemek yeyek?- deye soruşdu. Men güzgüden ayrılıb ona baxdım.
-Ne deyirsen?- deye menden yeniden soruşdu.
-Men istemirem, hara lazımdı ora gedek!
-Yox, ilk önce yemek yeyeceyik!- dedi meni başdan ayağa süzerek
-Yaxşı!- dedim isteksiz sesimle.
Qapını açdı, bayıra çıxdıq, qapını qıfılladı ve qara rengli maşına mindik. Yerine oturdu ve avtomobili işe saldı. Bir az getdik. Bir kafeye geldik. Eyleşdik. Menyuya baxdı ve sonra ofisantı çağırdı.
-Bize iki portağal şiresi getir.-dedi Murad.
-Xanım, siz?- deyerek meni başdan süzdü. Men Murada baxdım.
-İki portağal şiresi dedim!
Ofisant getdi ve tez de geriye döndü.

Şireleri verdi ve yanınamdakı ofisanta dedi:
-Portağal şiresi? Men onun yerine olsam yanındakını içerdim!-mene işare vurdu.
Murad bunu eşitdi ve ayağa qalxdı. Başımı qaldırıb ona baxdım. Qehveyi gözlerinden ocaq qalamışdılar sankim
-Murad!- dedim sadece o ise men yoxammış kimi davrandı. Qarşıya yeridi ve hemin ofisantın yaxasından tutub ona başıyla zerbe endirdi. Oğlanın burnundan ve ağzından qan gelmeye başladı. Murad yanına eylib oğlana dedi:
-Men eger o, qızın yanında varamsa sen söz dememeli idin! Ve eger dedinse cezanı çek!
Ofisant gülerek dedi:
-Sevgilinin qeyretini qoruyursan?!

Murad ona bir daha zerbe endirdi.
-Qeyretsiz sensen ki, sevgilisi yanında olan qıza söz deyirsen!-Murada baxdım. Mene yaxınlaşdı, elimden tutub çöle çıxardı. Maşına mindik ve yola qoyulduq. Sükut davam edirdi. Nehayet, Murad dillendi.
-Güney, niye susursan? Bir şey danışmırsan?
-Bilmirem! Murad, biz hara gedirik?
-Şexsiyyet vesiqesi düzetdireceyik ve xarici ölkeye giriş bileti.
-Niye? Hara gedeceksen ki?
-Gedeceksen uox, gedeceyik?
-İkimiz?
-He. İkimizde.- çevrilib Murada baxdım o, ciddi idi.
-Hara?- gözüm yaşardı artıq.
-Başqa ölkeye, hamıdan uzağa.-elimden tutdu, mense elimi çekdim.

Murad çevrilib mene baxdı. Başımı aşağı saldım.
-Senin şexsiyyet vesiqen üstübdedir?- deye soruşdu.
-Yix!- dedim- heç götürmemişem.
-Eybi yox, mende özümkünü itirmişem, yenisini hazırlatdırarıq.
Başımı razılıq elameti olaraq terpetdim. Sonra susduq.
Keçmişi indi yaşadıqlarımı düşünürdüm. Men getdikce batırdım. Artıq itirecek heç ney qalmamaışdı, heyatımdan başqa. Nece olacaq?- deye düşünmek bele istemirdim. Men her şeyimi itirdim. Xeyallarım, arzularım, ümidlerim bele menden imtina etmişdiler artıq. Ne ile qarşılaşacağımınıda bilmirem. En yaxşısı yalnız olmaq idi. Yapayalnız!

-Çatdıq!- dedi Murad.
Etrafıma baxdım. Heç kes yox idi. Murad maşını xüsusi bir yerde saxladı ve endik maşından. İçeri keçdik. Murad söze başladı.
-Salam, xanım! Biz şexsiyyet vesiqesi hazırlatmaq üçün gelmişik.
-He, keçin sırada gözleyin.
Sıranız çatanda men size deyerem.
-Yaxşı.-keçib eyleşdik
Murad etrafa baxdı, bu zaman otaqdan, ucaboy, dolu bedenli, yaşlı, bir az keçel biri çıxdı. Bu zaman Murad qarşıma keçdi.
-Lenete gelsin, hara gedirem, sanki  memi izleyir!
-Ne okub, Murad?
-Şst..  Sakit ol!
Başımı aşağı saldım ve susdum.

Bu zamam hemin bu yaşlı kişi bize doğru yaxınlaşırdı. Murad bunu gördü, heyecanlandı. Meni ayağa qaldırdı ve meni qucaqladı. Başımı qolları ve bedeni ile gizletdi. Yavaşca dedi:
-Sende qarşılıq, ver, Güney!
Ellerimi onun beline doladım, bilmirem ne qeder vaxt, amma menim üçün çox uzun bir zaman biz bele qucaqlaşdıq. Sonra kişi çıxıb getdi. Men Muradın qoxusunu içime çekib sanki orada hebs etmek isteyirdim.
-Murad,o, getdi!
Murad meni buraxdı biz bir-birimize baxdıq.
-Niye bele etdin? O kimdir?
-Çox sual verme!
Yeniden susdum. Menim danışmağa haqqım yoxdur deyesen!

Hele sıra bize çatmamışdı. Bizden qabaq daha iki nefer içeri girmeli idi.
-Burada çox qalacayıq?
-Bir az he. Ne olub ki?
Artıq başım gicellenneye başlamışdı, üreyimde bulanırdı. Ayağa durdum ve başım gicellendi, yıxılacaqdım. Murad meni tutdu. Gözlerimi açdığımda sual dolu baxışlarla mene baxdı.
-Yaxşısan?- deye soruşdu. Gözleri qayğılı görsenirdi.
-He, sadece başım gicellendi!- dedim.
-Gerek seni bir hekime aparım.-mene baxaraq danışdı.
-Yox istemirem!- dedim, üzündeli qayğılı ifade qeyb oldu ve evvelki Murad geri döndü.

Yeniden susdu. Men ayaqyoluna geldim. El-üzümü yudum. Güzgüye baxdım. Sonra çıxdım. Sırada bir nefer qalmışdı. Hemin şexs girse idi, ondan sonra biz girecekdik. Çevrilib mene baxdı.
-Yaxşısan?- dedi
-He!- dedim
-Yeqin yorulmusan.- dedi
-Ola biler.-dedim
Sonra yeniden susduq. Artıq yavaş-yavaş axşam olurdu. Pencerenin qarşısına getdim. Buradan denizi görmek olurdu. Mavi dalğaları inciden daşlar, bir manee kini qarşıları kesirdi onların. İşıqların eksi, mavi Xezerde. İnsan taleyinden xebersiz, günahkar Xezer...

Hemin o, bir neferde girdi ve biz qaldıq. Bu şexsiyyet vesiqe işi ne uzun imiş. Bitmedi. Yene gözledik sebirle.
-Güney, neise olub?- dedi Murad
-Yox, ne olmalıdı ki?- dedim Murada
-Heç, darıxırsan deyesen he?- dedi
-He, gözlemek yorur insanı eslinde.
-Bilirem, insan heyatı neyise gözlemekle keçir her vaxt neise gözleyirsen.
-Murad, men buradan heç yere getmek istemirem.
-Güney,ikimiz üçünde en yaxşısı budur. Buna eminem!
-Buna nece emin ola bilersen axı? Men heç qerarımı vermemişem axı!
-Güney, mene güven. Gedib çox xoşbext olacayıq!

-Murad men...- bu zaman bayaqkı qızın sesi eşidildi.
-Murad, içeri siz keçeceksiniz.
-Yaxşı, sağ olun-dedi Murad
-Güney gel-dedi mene. Murada yaxınlaşdım. İçeri keçdik. Murad dedi:
-Menim, daha doğrusi ikimizinde şexsiyyet vesiqelerimiz itib. Yenisini hazırlatmaq isteyirik. Olar?
-He, buyurun.
Birince menden adımı ve soyadımı soruşdular.
-Adınız,soyadınız,atanızın adı?
-Güney Rzayeva İsa qızı.
-Sizinki?- deyib Murada baxdı.
-Murad Eliyev İsa oğlu.
-He, indi bir az gözlemelisiniz. Sizin qeydiyyatınıza baxaq.

-Bir az da sebr edin. He, Güney xanım, sizin qeydiyyatınız var. İki günden gelib götürersiniz. Ah, yadımdan çıxmışdı. Ora gedin-eli ile gösterdi-şeklinizi çeksinler.
-Yaxşı.
-He,Murad siz de şekil çekdirin ve gelin.
-Yaxşı.
Geri qayıtdıq
-Murad sizin qeydiyyatınız...-mimikası deyişildi-Bu ola bilmez!!!
-Ne olub?
-Murad siz senedlerde ölü olaraq gösterilirsiniz!

*14.10.2016*

Eziz oxucular!
Setir arası reylerinizi, beyenmelerinizi, elave suallarınızı sebirsizlikle gözleyirem.

*Sevilirsiniz!*