Ölü Qelb (Kitab Oldu)

Bölüm 16 (Türkiye)

Artıq iki saat olardı ki,teyyareden enmiş ve hotele gelmişdik. Geldiyimizde axşam idi. Otaqlarımıza qalxdıq. Menim ve Muradın otağı qarşı-qarşıya idi. 7 nömrelisi menim,9 nömrelisi ise onun otağı idi. Otağa geldim. Çox yorulmuşdum. İlıq duş qebul etdim ve çarpayıya uzandım. Yatacaqdım. Bu arada qapı tıqqıldadı. Qapıya yaxınlaşdım ve açdım. Murad idi.
-Nece olduğunu öyrenmek istedim. Necesen?
-Yaxşıyam. Çox sağ ol.-Gözlerine baxdım gözlerini qaçırdı menden.
-Sevindim.- dedi. -Sabah gözel bir işimiz olacaq tez qalxarsan.
-Yaxşı.
Qapını bağlarken ayağını qapının arasına qoydu ve men qapını bağlaya bilmedim.

Sual dolu gözerle ona baxdım. Eli ile qapını iteledi. Bu an mende divara yapışdım. Özünü içeri atdı,qapını bağladı. Oturmaq üçün keçmek isteyirdim ki,yeniden belimi divarın soyuğu ile qovuşmasını hiss etdim. Ve sevdiyim o möhteşem qoxunu. Mene yaxınlaşdı,gözlerini qapadı ve derinden nefes aldı.
-Qoxun meni deli edir!- dedi.
Sonra ellerin ataraq qehveyi saçlarımı açdı.
-Bir gün sen mene aid olacaqsan,yalnız mene!
Men susmuşdum. Ne deye bilerdim ki? Bu anın heç bitmesini istemezdim.
-Gözelim,men indi gedirem. Amma sabah görüşeceyik. Unutma,sabah gözle bir işimiz olacaq!
Bunu deyib qapını açdı ve getdi.

Men donub qalmışdım. Terpene bilmirdim. Yerime uzandım ve tezlikle yatdım. Seher oyandığımda yanımda birinin olduğunu hiss edirdim. Çevrildiyimde yanımda Muradı gördüm. Gözleri ile meni süzdü.
-Melekler kimi yatmışdın...-dedi- Niye bu qeder gözel yatırsan?
Ayağa qalxmaq istedim heç ne cavab vermeden. Ancaq qolumdan yapışan güclü bir el meni yatağa geri uzandırdı. Ona teref çevrildim. Gülümsedi. Başını boynuma diredi ve dedi:
-Mene cavab ver,mene niye güvenirsen?
Men senin öldürede bilerem!
Gözlerine baxdım. Susurdum. Ellerimi yanaqlarıma apardı.
-Mene bax-ona baxdım-mene inan sadece,güven sadece.- ve alnıma kiçik bir öpüş qondurdu.

Otaqdan çıxdım. Geyimlerimi geyimdim. Saçımı topladım ve otaqdan çıxdım. Hotelin heyetine endim. Böyük bir hovuz ehatesinde idi. Yanında kiçik bir restoran. Kiçik dairevi stollar. Çox şirin görsenirdi. Murada yaxınlaşdım.
-Geldin?-dedi-gel gedek.
Yavaş-yavaş irelileyirdik. Qarşıdan gelen bir qız ellerini yana açaraq:
-Ooo,Murad bey,sizi buralarda bir daha görerdikmi?-dedi.
-Niye de olmasın?-gülümsedi.
-Yeni işler ne gedir?
-Yaxşıdır.
-Bu qız kimdir?- Murad mene baxdı- Yeni sevgilin?
-Yox,sevgilim deyil.-gülümsedi- gelecekde heyat yoldaşım olacaq!-ona baxdım mene baxım gülümseyirdi.

Qız tebrik ederek yanımızdan ayrildı
-Sen ne dediyinin ferqindesen?- dedim
-Ferqindeyem.
Derin bir nefes aldım. Mene baxıb danişmağa başladı.
-Güney,sen nece de safsan. Gözlerini açıb etrafına baxa bilmirsen. Meni görmürsen...-burada dayandı. Ona baxdım
-Gecikerik-dedim.
İsteksizcesine
-Gedek.-dedi.
Onun sözleri ,hereketleri meni heyecanlandırır,hem de xoşbext edirdi. Qelbimin bele heyecanlı atması meni xoşbext edirdi. Bir anda elini tutdum. Çevrikib mene baxdı.
-Menin elimi esla buraxma!- dedim
-Sen istesen bele buraxmayacam!-,dedi.

Maşına mindik. Türkiyenin küçelerinde irelileyirdik. Gözel yerleri vardı bu şeherin. Pencerin açdım,başımı pencereden çıxararaq qışqırdım:
-Bize yaxşı davran,Türkiye!
Murad mene baxdı.
-Delisen-dedi gülümseyerek.
-Deliyem amma sen menden de delisen.-dedim gülümseyerek.
-Men sene deliyem çünki.-dedi
Menim gözlerim parlayırdı. Bakını heç yada salmıram deyil. Anamı,atamı yada salmıram deyil. Qisas hissi bu hissi öldürmeyecem qisasımı alacam.
-Murad,bir xeber varmı?
-Neden?
-Murad,men qisas meselesinde ciddiyem.
-Senu bele bir işe sürükleye bikmerem.

-Men artıq qaçaraq gelmişem.
-Nece isteyirsen ele olsun.
-Hara gedirik?
-Bilmirem.
-Nece yeni?
-Sadece seninle olmaq isteyirem,Güney.
-Murad,gözel iş demişdin.
-Boş ver indi onu.
Murad maşını bir meşeye saldı. Meşenin derinliyinde dayandı.
-Her kesden uzaqda seninle olmaq.
-Murad,gedek buradan.
-Güney,niye? Sen niye qaçırsan menden?
-Qaçmıram,sadece... Sadece...
-Sadece ne Güney? Ne olub sene?
-Murad,bir gün ne vaxtsa ayr8lacaq yollarımız.
-Ayrılamaycaq Güney,icaze vermeyecem.

Qapını açdı ve maşından endi. Qapımı açdım ,endim maşından.
-Güney,bu dünyanı mene başa sal. Nece bir taledir hu yaşadığımız? Uşaqlıqdan beri anbaan bize acı veren tale bizden ne isteyir?
-Canımızı,Murad,özümüzü bir-birimizin eli ile öldürmeyimizi. Biz ona eyilmedik,o ise daim bize eyildi. Ona göre qisası ağır oldu. Amma bizim qisasım hamısından ağır olacaq.
-Güney,anlamıram. Niye bu zamanın qanunu geden qayıtmır. Qayıdan ise evvelki kimi olmur. Tam bambaşqa biri olur. Doğmalardan zerbe almaq ise en dözülmesidir.
-Murad,men qisasımı alacam ve ölecem.

Arxadan gelen maşın sesi ile geriye çevrildim. Qara bir maşın idi. Qaranlıqda işıqlarını yandırdı.  Ellerimle gözlerimi bağladım.
-Murad...- dedi masından enen keçel kişi. Bu o idi. Şexsiyyet vesiqesi aldığımız gün ki ucaboylu,dolu bedenli ve keçel kişi idi.
-Ne isteyirsen?
Kişi güldü.  Bu gülüş dehşetli gülüş idi.
-Canını almaq isteyirem!- dedi.
Murad mene yaxınlaşdı. Qolumdan tutdu ve maşına mindirdi.
-Ehtiyatlı ol.-dedim.
-Yaxşı.-dedi gülümseyerek.
Murad uzaqlaşı maşınının yanından.
Bu kimdir?- deye düşündüm.

-Ne isteyirsen de!
-Ne isteyirem sence? Ne isteye bilerem?
-Senden her şey gözlemek olar,eclaf!
-Dilin çox uzanın balaca!
Muradın sebri tükenirdi. Bunu üzünün qırışmasından hiss edirdim. Murad ona yaxınlaşdı. Yumruqla burnundan zerbe endirdi. Onun qorumaları Muradın üstüne şığıdılar. O,ellerinin işaresi ike onları saxladı. Murad ayağa qaldırdı onu.
-Sen çox ireli gedirsen.-Dedi Murad.
-Menmi? Güldürme,meni,Murad.
Murad ona bir zeebe daha endirdi. Sonra yeniden bir neçe zerbe endirdi. -Murad,gedek qorxuram!- dedim.

Murad ona zerbe endirmekden el çekib. Masına yaxınlaşdı. Yanagima kini qoyaraq:
-Qorxma,gözelim. İndi gedeceyik.
Başımı terpetdim. Getdi.
-Murad,sen ağıllanmadın. Men sen ne demisdim? O,ölmelidir. Niye ölmedi?
-Çünki ölmemeli idi.
-Ölmeli idi. Sen öldürmedin,biz öldürerik.
-Ona yaxınlaşnayacaqsınız!
-Yaxşı... Sene qulaq asıram. Belke sem qurban verersen heyatını onun üçün.
Murad dönüb mene baxdi.
Artıq gözlerim yaşarmışdı.
-Ağlama!- dedi.
Göz yaşımı sildim. Nece olacaqdı?

Qapını açıb Muradın yanına geldim.
-Ne etmek isteyirsiniz? Muraddan el çekin.
-Güney,get maşına.
-Yox,Murad,sen mene göre öle bilersen.
-Ele ölecekde-dedi o kişi
-Güney,get maşına.
-Murad,xahiş edirem,gözle..m meni dinle..-onlara müraciet etdim-Size men lazım deyilem? Meni aparın. Muraddan el çekin. Ona toxunmayın. Meni öldüre bilersiniz. Muradı öldürmedi-Murada baxdım-siz öldürün.
Bu arada arxadan silah sey geldi. Arxaya baxım elindeki silahı Murada dayamışdı. Murada baxdım. Yere yıxıldı.
-Gel,gedek işimiz bitdi!- dedi.
Men Muradın başını qollarımın arasına aldım. Mene gülümsedi.
-Yaşyacaqsan,Murad,yaşyacaqsan! Birlikde qisas alacayıq. Meni terk ede bilmezsen. Bele bir şey etme! Murad! Murad! Murad!

Müellifden:
Onun sesi bütün meşeni bürümüşdü. Onların taleleri kesişirdi,ölülerin merkezinde. Sevgileri onları ölmeye qoymayacaqdı.
Belke bir sevgi yağışı qovuşduracaqdı onları?
Belke bir hesret qovuşduracaqdı?
Ola bilmezdimi?
Onun qelbi bu defe doğrudanmı ölü olacaqdı?