I'm Inlove with Eion Sarmiento [Completed]

Twenty Eight

"Really, Ice? Sakin mo nalang dapat ipinasa 'yong manuscript mo. Papasikatin naman kita agad e, I have a feeling na walang magandang patutunguhan ang pag pasa mo ng manuscript mo dito e." Pagpupumilit ni Wade sa tabi ko.

Kinunutan ko na siya ng noo dahil kanina pa siya salita ng salita. Puro reklamo. Nakakainis na!

"Diba sabi ko ayoko! Puro ka reklamo diyan." Inis kong sabi. Tinalikuran ko siya at hinarap ang secretary ni Mr. Marcus, ang anak ng may-ari nitong Empire Publishing.

I heard his murmuring. Napailing ako! Such a kid!

"Ms. Samaniego, pwede na po kayong pumasok sa loob. Binabasa na po ni Sir, 'yung manuscript niyo. Sa loob na daw kayo mag hintay dahil kausap pa po ni Sir, 'yung kaibigan niyang engineer." The secretary said.

Tumango naman ako at kumunot ang noo ko ng sumabat pa si Wade.

"Ako din ba pwedeng pumasok? I'm Wade Fuentes! The CEO of, Fuentes publishing." He said with full of authoritive.

Mukha namang nagulat ang secretary ni Mr. Marcus, sa pagpapakilala ng baliw na si Wade. Pero agad na nakabawi mula sa pagkaka gulat ang secretary at marahan na yumuko.

"Nice meeting you, Mr. Fuentes but sorry. You're not allowed to go inside. Only Ms. Samaniego are allowed!" Halos matawa ako sa sinabi ng sekretarya kay Wade.

Laglag panga si Wade na nakatingin sa babae. Halatang napahiya! I tapped his broad shoulder and winked at him.

"Wait for me at the lobby, Mr. CEO aryt? Pfft. Wish me luck!" Then I waved at him. Bakas sa mukha niya ang inis sakin at sa babaeng sekretarya.

Dahan-dahan akong pumasok sa loob ng office ni Mr. Marcus, I saw him smiling while talking to that engineer na friend niya daw. Nakatalikod sakin ang kaibigang engineer niya at hindi pa nila napapansin ang presensya ko. Wait? Kailangan ko bang i-interup ang pag-uusap nila? Parang nakakahiya naman yata 'yon.

Hanggang sa mapansin ako ni Mr. Marcus!

"Oh there she is! Come, Ms. Samaniego." Nakangiting sabi ni Mr. Marcus at tumayo siya para ilahad sakin ang napaka ganda niyang sofa sa loob ng kanyang office. "Please have a sit." Aniya pa.

Tumango naman ako at ngumiti. "Salamat po."

Ngumiti din ito pabalik sakin. "You're always welcome, Ms. Samaniego. Please wait for me,  for awhile. Medyo nagkakasayahan pa kami nitong kaibigan ko e!" Aniya sabay tapik sa balikat ng kaibigan niya na hanggang ngayon ay nakatalikod parin sakin.

He looks familiar! The built of his back shoulder. The back of his hair. Pero imposible! Nasa Maynila na ako ngayon. I don't know where he is! Malamag nasa Cagayan 'yon.

Pero halos matuyuan ako ng dugo ng humarap iyong kaibigan ni Mr. Marcus sakin. Is it really happening? For almost seven fucking years?

"Oh! Let me introduce to you, my best buddy. Engr. Eion Sarmiento! Ang bagong engineer na mamahala sa renovation ng building na ito ngayon. And Eion, this is Icelyn Samaniego. Well, pinapasa niya sa publishing ko iyong kwento niya." Nakangiting saad ni Mr. Marcus.

Is this kind of a joke? The man who left me. The man who hurt and broke me is here infront of me! This is bullshit! He looks happy, inspire, contented. Really? While me, broken! Ang dami ng nagbago sakanya ngayon. From the looks and the aura. He looks taller now, well-toned ang mga muscles at built body. He wear an eyeglasses now but he looks more handsome and hot. And that messy hair!

"Well, uh? Do you know each other, guys? Napansin ko lang, nagtititigan kayo e." Basag ni Sir Marcus sa katahimikan na namamayani saming tatlo.