สองสัปดาห์ผ่านไป..
ณ. ห้องทรงงาน ในเขตพระราชฐานส่วนพระองค์ พระราชวังนครปาเลงเก้
"จักรพรรดิปานันนี่มันอะไรกันห๊า! ฟราเน่ไม่ยอมที่จะอยู่กับเจ้าอีก
จะกลับไปกับแม่ท่าเดียว.. นี่มันเกิดอะไรขึ้นจักรพรรดิปานัน
เจ้าเองก็ทำท่าราวกับภายนอกวังไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้นก็ไม่ปาน..
จักรพรรดิปานันได้ยินที่แม่พูดไหม!!"
องค์หญิงซาบาทรงตรัสขึ้นกับจักรพรรดิปานัน ด้วยความกริ้ว หลังจากทรงทราบข่าวว่าบุตรสาวตัวน้อยของพระนางเอาแต่ร้องไห้
จะกลับไปอยู่กับพระนาง หนำซ้ำบุตรชายที่เป็นถึงจักรพรรดิยังทำเป็นทองไม่รู้ร้อน
จักรพรรดิปานันทรงทอดพระเนตรมององค์หญิงซาบา ด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย
ในที่สุดก็ทรงตรัสขึ้นอย่างเฉยชา
"เสด็จแม่จะมารับฟราเน่กลับไปหรือ.."
"นี่จักรพรรดิปานัน!! เป็นคนเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไรกันฟราเน่เป็นน้องเจ้านะ
น้องเป็นอะไรเจ้าเป็นพี่ชายเป็นคนดูแล จะไม่ทำอะไรเลยหรืออย่างไร
ยังจะให้แม่พาน้องกลับหรือ!"
องค์หญิงซาบาทรงตรัสขึ้นอย่างเหลืออด
"ไม่ใช่เช่นนั้นเสด็จแม่ แต่ว่าฟราเน่ไม่ยอมคุยกับข้าก็เท่านั้น.."
จักรพรรดิปานันทรงตรัสตอบกลับ
"และมันเรื่องอะไรล่ะที่น้องไม่ยอมพูดคุยกับเจ้าอีก!"
องค์หญิงซาบาทรงตรัสถามกลับ
"เพราะผู้หญิงคนนั้น!!" ทรงตรัสขึ้นพร้อมกัดพระทนต์
องค์หญิงซาบาทรงทอดพระเนตรมองจักรพรริปานันที่ทรงเปลี่ยนไปทันที
หลังจากทรงเอ่ยถึง "ผู้หญิงคนนั้น" ด้วยท่าทีที่แข็งกร้าว
เมื่อเห็นเช่นนั้นพระนางก็ทรงตรัสขึ้น
"เจยาวาหรือ.. แม่ได้ยินมาบางนางไม่ใช่แค่คนพิเศษสำหรับเจ้ากับฟราเน่ นางยังเป็นพระสหายกับจักรพรรดินีแห่งนครติกาลอีกด้วย
แต่ทำไม.. เจ้าจึงสั่งลงโทษขังนางก่อนกลับมาและนางก็หนีหายไป
มีสิ่งใดที่แม่ไม่รู้อีกไหม!"
"นางจะลักพาตัวฟราเน่ข้าได้ยินนางวางแผน นางจะหักหลังข้า!"
จักรพรรดิปานันทรงตรัสขึ้นอย่างเจ็บปวด
"ลักพาตัว.. คนที่ลักพาตัวฟราเน่ไปไม่ใช่องค์หญิงเมชตลี
แห่งนครคาลักมุลหรือ! ที่ข้าได้ยินมาไม่ใช่เจยาวานี่"
องค์หญิงซาบาทรงตรัสถามกลับ
ESTÁS LEYENDO
เงาดวงใจจักรพรรดิ
De Todoข้าหาได้กลุ้มใจเรื่องว่าที่จักรพรรดินี หากแต่ข้ากำลังคิดว่า ผู้มีดวงจักพรรดินี อาจจะเป็นเด็กคนนั้น เด็กที่เกิดจากหญิงที่ทำให้ราชวงศ์อับอาย ผู้ถือครองหยกชิ้นนั้นคนสุดท้าย สัญลักษณ์แห่งผู้ปกครองลำดับที่สอง! เจยาวา หญิงสาวผู้เป็น ทายาทที่แท้จริงแห่งนคร...
