ณ. ป่าเขตชายแดนนครปาเลงเก้ ยามเย็นวันเดียวกันนั้น
หลังจากทรงสั่งจัดตั้งกระโจมเพื่อพักผ่อน ทรงเสด็จสำรวจรอบๆกองคาราวานพร้อมกับมาไจ
ระหว่างเสด็จสำรวจกองคาราวาน จักรพรรดิปานันทรงตรัสขึ้นกับมาไจ
"เส้นทางข้างหน้า ข้าจำได้ว่ามีแอ่งน้ำตกอยู่ ข้าจะไปพักที่นั่นเจ้าและทหารไม่ต้องตามมา!"
มาไจเมื่อได้ยินดังนั้น ก็พูดขึ้น "อย่างไรให้กระหม่อมไปอารักขา พระองค์ดีหรือไม่ ฝ่าบาท?"
จักรพรรดิปานันทรงถอนพระปัสสาสะด้วยความไม่พอพระทัยนัก พร้อมกับทอดพระเนตรมาไจ ด้วยพระพักตร์นิ่ง มาไจเมื่อเห็นปฏิกิริยาเช่นนั้นของจักรพรรดิปานัน ก็พูดขึ้น "เออ...เข้าใจแล้ว กระหม่อมจะรออยู่ที่นี่ พะย่ะค่ะ"
เมื่อจักรพรรดิปานัน ได้ยินเช่นนั้นก็ทรงเสด็จไปยังทิศทางนั้นในทันที!
ณ.แอ่งน้ำตกเล็กๆ ในป่าเขตชายแดนนครปาเลงเก้
แสงแดดยามเย็นสะท้อนกับน้ำไหลจากที่สูงลงมากระทบกับก้อนหินมากมายเบื้ยงล่าง
กระจายเป็นละอองสีทองทั่วทั้งแอ่งน้ำตก
เจยาวามองภาพตรงหน้านั้น ด้วยความชื่นชมในธรรมชาติรอบตัว
เวลานี้นางเปลือยกายยืนอยู่ท่ามกลางกระแสน้ำที่ตกลงมาเบื้องล่าง
กระแสน้ำเย็นชำระผ่านผม ใบหน้า อก และไหลไล่ลง สู่เรียวขาเบื้ยงล่าง
เจยาวาหลับตาและครุ่นคิด เฮ้อ...อีกไม่นานก็ถึงนครปาเลงเก้เสียแล้ว -_- ข้ายังหาคำตอบให้แก่เสด็จย่าไม่ได้เลย!
ระหว่างที่นางกำลังครุ่นคิด มีเสียงน้ำกระจายเล็กๆทั่วทั้งแอ่งน้ำตกเป็นจังหวะสม่ำเสมอ
นางลืมตาขึ้น มองไปทั่วแอ่งน้ำตก นางพบว่ามีฝนตกปรอยๆ นางเห็นเช่นนั้นจึงยิ้มออกมาชื่นชมภาพธรรมชาติรอบกาย สำหรับนางแล้วภาพตรงหน้านี้ชั่งงดงามนัก...
ขณะที่เจยาวากำลังชื่นชมธรรมชาติรอบตัว อีกสายตาหนึ่งกำลังชื่นชมความงดงามในเรือนกายของนาง
น้ำที่ไหลผ่านจุดต่างๆตามร่างกาย พร้อมกับภาพธรรมชาติล้อมรอบกายนาง จักรพรรดิปานันทรง ทอดพระเนตรภาพตรงหน้านั้นราวกับควบคุมตนเองไม่ได้ พระองค์ทรงเสด็จเข้าไปหาหญิงสาวตรงหน้าอย่างช้าๆ
ČTEŠ
เงาดวงใจจักรพรรดิ
Nezařaditelnéข้าหาได้กลุ้มใจเรื่องว่าที่จักรพรรดินี หากแต่ข้ากำลังคิดว่า ผู้มีดวงจักพรรดินี อาจจะเป็นเด็กคนนั้น เด็กที่เกิดจากหญิงที่ทำให้ราชวงศ์อับอาย ผู้ถือครองหยกชิ้นนั้นคนสุดท้าย สัญลักษณ์แห่งผู้ปกครองลำดับที่สอง! เจยาวา หญิงสาวผู้เป็น ทายาทที่แท้จริงแห่งนคร...
