ณ. บริเวณนอกตำหนักรับรองพระสหาย ในพระราชวังนคริกาล
"พระองค์ก็ขะเยิบไปหน่อยสิ! หม่อมฉันมองไม่เห็นนะ.."
เสียงจักรพรรดินีมชินนาทรงตรัสขึ้นอย่างอารมณ์เสีย
ขณะที่ทรงแอบดูความเป็นไปในตำหนักรับรองพระสหาย
ผ่านทางพุ่งไม้เล็กๆข้างตำหนักนั้น
"เบาๆสิ! เดี้ยวพวกเขาก็ได้ยินหรอก!"
จักรพรรดิมเทตอาห์ทรงตรัสตอบกลับ พร้อมกับทรงถอยพระวรกายนิดหน่อย เพื่อให้จักรพรรดินีมชินนาได้ทรงขยับพระวรกายบาง
"ชู่วว์!! พระสหายของพระองค์มานั้นแล้ว หลบเร็วเข้า!"
จักรพรรดินีมชินนาทรงตรัสขึ้น
พร้อมกับทรงจับพระวรกายของจักรพรรดิมเทตอาห์ให้ทรงมุดลงใต้พุ่งไม้
ไปพร้อมกับพระนางอย่างรวดเร็ว
"หือ.. นี่เราต้องทำแบบนี้กันจริงหรือเนี่ย!"
จักรพรรดิมเทตอาห์ทรงตรัสบ่นออกมา
ในความอยากรู้สึกอยากรู้อยากเห็นของพระองค์ และของจักรพรรดินีมชินนา
"อย่าทรงบ่นนักได้ไหม! เดี้ยวเขาก็รู้ตัวหรอก!"
จักรพรรดินีมชินนาทรงตรัสขึ้นด้วยพระสุรเสียงเขียวใส่พระสวามี
"จริงๆ ข้าก็ควรจะไม่รู้ตัว เว้นแต่ว่าจะได้ยินเสียงพวกเจ้านี่แหละ!!" พระสุรเสียงของจักรพรรดิปาคอินนาทรงตรัสขึ้นเหนือพุ่งไม้เล็ก
"เอาไงล่ะที่นี้เพราะพระองค์นั้นแหละ ทรงบ่นอยู่ได้!"
จักรพรรดินีมชินนานี่ทรงบ่นใส่พระสวามีด้วยพระสุรเสียงที่หงุดหงิด
"ในเมื่อโดนจับได้แล้ว เราลุกขึ้นเถอะนะมชินนา.."
จักรพรรดิมเทตอาห์ทรงตรัสขึ้น พร้อมกับทรงใช้พระหัตถ์ของพระองค์
จับพระหัตถ์ของจักรพรรดินีมชินนาไว้
และทรงลุกขึ้นเสด็จออกจากพุ่งไม่เล็กนั้นพร้อมกับจักรพรรดินีมชินนา
เมื่อทั้งจักรพรรดิมเทตอาห์และจักรพรรดินีมชินนาทั้งสอง
ทรงเสด็จออกมาจากนอกพุ่งไม้แล้ว
ทั้งสองพระองค์ก็ได้แต่ทรงแย้มสรวลน้อยๆใส่จักรพรรดิปาคอินนา
BẠN ĐANG ĐỌC
เงาดวงใจจักรพรรดิ
Ngẫu nhiênข้าหาได้กลุ้มใจเรื่องว่าที่จักรพรรดินี หากแต่ข้ากำลังคิดว่า ผู้มีดวงจักพรรดินี อาจจะเป็นเด็กคนนั้น เด็กที่เกิดจากหญิงที่ทำให้ราชวงศ์อับอาย ผู้ถือครองหยกชิ้นนั้นคนสุดท้าย สัญลักษณ์แห่งผู้ปกครองลำดับที่สอง! เจยาวา หญิงสาวผู้เป็น ทายาทที่แท้จริงแห่งนคร...
