The reason-l.h

κεφάλαιο 7

        Η υπόλοιπη νύχτα πέρασε σχετικά ήρεμα, μιλούσα με τον John και με άλλα παιδιά. Η μπάντα αρχίζει να παίζει σιγά σιγά, τώρα ελέγχει κάποιες λεπτομέρειες. Το μυαλό μου όμως δεν είναι στον χορό, αλλά στον Luke. Για ποιο λόγο να κάνει κάτι τέτοιο για εμένα. Μου δείχνει με κάθε τρόπο ότι με μισεί και με πειράζει συνέχεια, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω τι παθαίνει αυτό το παιδί. Μήπως να τον ρωτήσω; Ή θα φανώ αδιάκριτη; Θα ρωτήσω την Elizabeth μήπως ξέρει κάτι. Σίγουρα θα ξέρει, γιατί είναι συνέχεια μαζί. Όχι ότι με πειράζει αυτό...Εντάξει με πειράζει λίγο, μόνο και μόνο επειδή μας έχει παρατήσει λίγο. ''Ναι σίγουρα..'' λέει το υποσυνείδητο μου.

Οι σκέψεις μου διακόπτονται από την φωνή του Luke που καλωσορίζει όλους αυτούς που ήρθαν.

L- Ευχαριστώ όλους που ήρθατε και είναι τιμή μας να βρισκόμαστε σε μια τέτοια εκδήλωση. Το συγκρότημα μου αποτελείται από τον ντράμερ Ashton, τον μπασίστα, Calum και Michael και εγώ είμαι ο Luke και είμαστε οι 5 Seconds of Summer. Τέλος, σε αυτήν την συναυλία θα με συνοδεύσει και η πανέμορφη Elizabeth. Ελπίζω να σας αρέσει.(λέει και όλοι χειροκροτάνε)

Τα δύο πρώτα τραγούδια είναι πιο παιχνιδιάρια, το Teenage Dream και το What makes you beautiful. Οι φωνές τους ταίριαζαν πολύ και θα μπορούσαν να κάνουν καλό συγκρότημα. Τέλος, κλείνουν τον χορό με ένα τραγούδι του Ed Sheeran, το Give me Love. Το αγαπημένο μου τραγούδι. Ζευγαράκια αρχίζουν και πηγαίνουν στην πίστα για να χορέψουν. Έλεος δεν θέλω να είμαι πάλι μόνη. Ευτυχώς βρίσκω την Natalie και την πλησιάζω.

Ν- Πολύ ωραίοι αυτοί.

C- Συμφωνώ

Ν-Τα έχουν αυτοί;(με ρωτάει για τους δύο τραγουδιστές)

C- Τι; Όχι, δ- δεν νομίζω(λέω γρήγορα)

C- Γιατί το λες αυτό;

Ν- Έτσι άκουσα.

Με αυτά που ακούω, θα τρελαθώ. Κατά την διάρκεια του χορού, πήρε ένας την Natalie για να χορέψουν. Αναστενάζω και κοιτάω κάποια ζευγαράκια. Ύστερα, βλέπω τον John να έρχεται προς το μέρος μου μαζί με έναν καλό φίλο του.

J- Caroline από εδώ ο Harry. Νομίζω γνωρίζεστε;

H- Την ήξερα σαν φυσιογνωμία. (λέει με ένα σοβαρό ύφος)

Ο Harry είναι πολύ της τέχνης και είναι λίγο περίεργος, αλλά εμένα προσωπικά μου αρέσει εξωτερικά. Έτσι κύλισε η βραδιά, μόνη με δύο περίεργους φίλους μου. Έτσι θα είναι μάλλον η ζωή μου από εδώ και πέρα και δεν έχω πρόβλημα με αυτό.

[..]

Προσπαθώ να ανοίξω τα μάτια μου, αλλά δεν μπορώ. Δοκιμάζω άλλη μία φορά. Κάτι γίνεται. Μετά από λίγα λεπτά, αποφασίζω να σηκωθώ από το κρεβάτι αφού η ώρα έφτασε 11 το πρωί. Είναι πολύ αργά για εμένα. Κανονικά ξυπνάω κατά τις 8-9, γιατί θέλω να απολαμβάνω την ημέρα μου. Κατευθύνομαι προς το μπάνιο και κάνω τα απαραίτητα. Τα μαλλιά μου μυρίζουν καπνίλα, οπότε αποφασίζω να κάνω ένα μπάνιο.

Όταν τελειώνω το μπάνιο, τυλίγω μια πετσέτα γύρω μου, βάζω ένα τζιν και μια κοντομάνικη μπλούζα. Βάζω το κινητό μου στην τσέπη μου και κατεβαίνω τις σκάλες για να πάω στον κάτω όροφο. Ο Ron γαβγίζει και με πλησιάζει. Παίζω λίγο μαζί του, του βάζω φαγητό και νερό. Πεινάω απίστευτα, οπότε βάζω δημητριακά να φάω. Πλένω το πιάτο μου και αφού βάλω τα γυαλιά ηλίου μου, παίρνω τον σκύλο μου για να τον κάνω βόλτα. Έχω καιρό να περάσω χρόνο μαζί με τον Ron και μου έχει λείψει.

Ο Ron με κατευθύνει προς κάποιο μέρος και προσπαθώ να τον τραβήξω, αλλά δεν μπορώ γιατί είναι δυνατός. Καταλήγουμε σε ένα πάρκο. Το πάρκο είναι μεγάλο, με πολλά παγκάκια και πολύ πράσινο. Έχει κούνιες και τραμπάλα και πολλά τέτοια παιχνίδια για μικρά παιδιά. Τον αφήνω να μυρίσει και να παίξει μόνος του, ενώ εγώ ανοίγω το κινητό μου για να βγω μια φωτογραφία με τον σκύλο μου. Είναι πραγματικά η καλύτερη παρέα. Τον χαιδεύω και παίζω μαζί του ώσπου ακούω το όνομα μου. Γυρνάω και βλέπω την Elizabeth με τον Michael να με πλησιάζουν.

-Γεια σας παιδιά(λέω και αγκαλιάζω την φίλη μου)

-Πως και από εδώ;(με ρωτάει η Elizabeth)

- Ήρθα για βόλτα με τον Ron.

-Ron;(λέει ο Michael με απορημένο βλέμμα)

- Ο Ron είναι ο σκύλος μου. (λέω και γυρνάω να του τον δείξω)

Ωχχ όχι.

- Που πήγε;(ρωτάω και αρχίζω να τρέχω)

Με ακολουθούν και οι άλλοι από πίσω.

-Εκεί είναι(λέει ο Michael και δείχνει λίγο πιο πέρα σε μια καντίνα με χοντ ντογκ)

- Σε εσένα έμοιαξε ο σκύλος(λέει η Elizabeth και γελάει. Μου ξεφεύγει και εμένα ένα γέλιο)

Τρέχω προς τα εκεί και τον πιάνω από το λουρί.

-Γιατί το έκανες αυτό; Δεν ξέρεις πόσο ανησύχησα(του λέω και τον αγκαλιάζω)

Ακούω παλαμάκια και γυρνάω να δω ποιος είναι. Ο Luke.