Fall inlove With An ANGEL [VICERYLLE] (COMPLETED)

Eight

Karylle's POV

JM and I is currently here in the mall, I want myself to relax with this guy beside me because of a little drama scene a while ago. I don't know why pero parang may kakaiba talaga sa kanya. As I look at him? Yeah, I admit. He's handsome... Tall... Intelligent... Good Guy... For short He's Perfect. Really Perfect. Napatunayan niya na yun kahit ilang araw or linggo palang kaming magkasamang dalawa. Nung una akala ko, He's a type of guys I met before, but unfortunately I'm wrong.. Very wrong. He's so different from the guys I met before.

"Karylle?" napatigil at napabalik ako sa wisyo nang tawagin niya ko. Napatingin naman ako sakanya and smiled. I don't know pero sa tuwing titingin siya o ako sa kanya.

My lips never fail to draw a smile.

"Bakit parang ang lalim ng iniisip mo?" nakangiti niyang sabi. He's smile. Oh ghad. I felt like I'm in drugs. C'mon Karylle!

"Nothing. Wala. Tara kain muna tayo sa Mc. Jollibee." sagot ko nalang sa kanya as I lead to him. Ramdam ko namang sumunod siya sa akin.

Habang papasok sa resto, napahinto nalang ako bigla nang makita ko siya.

Si Christian.

Kasama yung girlfriend niya. Bakit gano'n? Bakit nasasaktan pa rin ako? Ang tagal na pero bakit iniisip ko parin na pwedeng maging kami ulit? Pwedeng KAMI nalang kaysa SILA?

"Karylle? May problema ba?" rinig kong tanong ni JM.

"W-wala. Wala. A-ano. Wag nalang tayo dito please." namumuo luha kong sabi sa kanya at tumalikod dahil biglang tumingin sa direksyon namin si Christian pati yung girlfriend niya. I can't take this anymore. Feeling ko sasabog ako bigla.

Naglakad ako palabas ng resto nang mabilis para hindi ko na makita kung pano sila maging sweet sa isa't isa na dati ako yun.. Na dati, ako lang. Walang iba.. Kundi ako.

-

"Teka lang K-karylle." rinig kong pagtawag ni JM habang nahawakan niya na yung braso ko.

My tears start to fall.

Ang daya naman ng mga luhang to eh.   Dapat hindi na ko umiiyak! Dapat hindi na! :-----(

Nalunod ako sa sarili kong mga luha, parang biglang nagblurred ang paligid. Wala na kong makita. Kanina umiiyak din ako, tapos ngayon nanaman? Bakit lagi nalang akong umiiyak?! Pagod na pagod na ko.

Naramdaman kong may yumakap sakin.

"Shhh. Tahan na."

Si JM pala. Yinakap ko siya pabalik. Feeling ko ito nalang ang kailangan ko ngayon. Ewan ko pero sa yakap niha feeling ko, safe ako. Mag nagmamahal sakin kahit isa.

"Hindi ko alam kung bakit ka umiiyak, pero kung ano man ang dahilan. Handa akong makinig sayo." mahinahon niyang sabi habang hinahagod ang likod ko para mapatahan niya ko.

Wala. Yung nga luha ko tuloy tuloy sa pagtulo.

"Handa akong maging kanlungan mo sa oras na kailangan mo ko. Ayokong nakikita kang umiiyak."

Sa mga sinabi niya I feel so loved at parang may halaga na ko sa mundong ito.

Unti-unti na ring humina ang mga paghikbi ko, at kumalas narin ako sa yakap namin. Ramdam kong pinunasan niya ang mga luha ko gamit ang mga daliri niya.

-

"Ayos ka na ba, Karylle?"

Yumuko ako as a sad smile formed on my lips. Tumingin ako sa kanya at NagLook away siya ng tingin. Anyway, we're currently seating here in the bench sa park malapit sa mall.