#Ozo
Kardeşlerimle beraber hazırlanmak için eve gittik. Bugün oldukça yorucu bir gün olmuştu. Maçı kazandığımız için oldukça mutluydum. Eve gidince her birimiz odalarımıza çıktık. Eşyalarımı bir kenara bıraktım ve üzerime rahat bir şeyler giydim. Yatağa fırlattığım telefonum çalmaya başladı. Arayan Misa ydı. En son kavga etmiştik ve o günden sonra hiç görmemiştim. Telefonu elime alıp açtım
-Alo efendim Misa
-Ozo seninle konuşmam gerek
-Ewet seni dinliyorum
-Telefonda olmaz ama buluşmamız lazım
-Peki
-Birazdan parkın oraya gel
-Tamam diyip telefonu kapattım. Acaba ne konuşacak diye düşünmeye başladım. Üzerime birseyler giydim ve aşağıya indim. Ryuji ve Kota maç izliyorlardı.
-Ben çıkıyorum
-Nereye kardeşim dedi Ryuji
-Misa yla buluşucam
-Peki iyi şanslar
-Saol diyip evden çıktım. Off! Bu ne yaa! Yağmur yağmaya başladı. Evden çok uzaklaşmadığım için eve girip şemsiye mi aldım. Ve yürümeye devam ettim. Parkın oraya geldiğimde orada Misa yerine Erika vardı. Şaşırmıştım. Bu bi tesadüf müydü acaba. Banka doğru ilerledim. Erika ayağa kalkarak yanıma doğru geldi. Masum ve canı sıkkın duruyordu. Başı önde eğik bir şekilde yanıma yaklaştı. Bir anda ne olduğunu anlamadım ve bana bir anda sarıldı. Gözünden yaşlar akıyordu. Bense şaşkın şaşkın ne olduğunu anlamaya çalışıyordum.
-Ozo! Özür dilerim.
-Erika sen ne diyorsun dedim ve onu kendimden uzaklaştırdım.
-Ozo sana yaşattığım şeyler için çok Üzgünüm. Beni affet lütfen. Çok pişmanım. dedi. Bir yandan da ağlıyordu.
-Tamam Erika ağlama lütfen diyerek elimle göz yaşlarını silmeye başladım.
-Gerçekten de çok Üzgünüm Ozo
-Hadi otur şuraya dedim ve onu banka otutturdum. Yağmur dinmişti.
-Beni affedecek misin? dedi titrek çıkan sesiyle.
-Bilemiyorum Erika. Zamana ihtiyacım var.
-Yeterince zaman geçmedi mi Ozo
-Bundan emin değilim Erika
-Seni çok özledim Ozo. Yani bizi özledim.
-Biz diye birşey yok Erika
-Ozo neden böyle davranıyorsun
-Senin yaptıklarından sonra benim yaptıklarım az bile Erika
-Tamam biliyorum yaptığım şeyler hiç hoş değildi. Ama bi şansı daha haketmiyor muyum
-Sana yeterince şans tanıdım Erika. Artık yoruldum ve bıktım.
-Ama Ozo!
-Erika lütfen ısrar etme. Artık biz diye birşey olmayacak.
Erika ya baktım. Gözleri dolmuş ve Üzgün ifadeyle gözlerimin içine bakıyordu. Bir anda iyice yaklaştı. Hafifçe ve masumca yanağıma öpücük kondurdu. Şaşkın gözlerle ona bakıyordum.
-Ozooo! diyen Misa nın sesini duydum. Kafamı yavaşça o yöne doğru çevirdim. Kızgın ve kırgın gözlerle bana bakan Misa yla göz göze geldim.
