Medya Carlos;)
#Ozo
Japonya dan ayrılalı bir ay hemen hemen olmuştu. Orayı özlüyordum tabiki de. Ama yapabileceğim bişey de yoktu. Hayatıma kaldığım yerden devam ediyordum. Yarım saattir izleyip bişey anlamadigim televizyonu kapattım. Koltuktan kalkarak üzerime rahat bişeyler giydim. Hem hava almak için hemde dolaşmak için dışarıya çıkacaktım. Ev arkadaşım
Carlos henüz burada değildi. İşi çıkıp dışarıya gitmişti. Carlos İspanyol du. Ispanya dan turnuva için gelmişti aynı benim gibi. Kısa sürede arkadaş olmuştuk. Cana yakın birisiydi. Ayrıca konuşmayı da severdi. Yani benim tersimdi biraz.
Kaldığım evden çıkarak kendimi sokağa attım. Akşam üzeri olduğu için sokaklar kalabalıktı. Bir kafeye girdim. Cam kenarı bi masaya oturdum. Yanıma siparisi almak için genç bir kadın geldi. Bir kahve söyledim ve çalan telefonumu açtım
-Alo! Efendim Carlos.
-Ozo nerdesin.
-Dışarıda bi kafedeyim. Bişey mi oldu?
-Aslında oldu...Sokakta bi kavgaya karıştım yanlışlıkla...Sonrada her tarafım yara bere içinde oldu. Hastaneye gidemedim. Eve gelip yardımcı olsan olmaz mı?
-Iyi tamam geliyorum diyip telefonu kapattım. Aslında eve gitmek istemiyordum. Sonuçta yeni çıkmıştım dışarıya. Herneyse diyip yarım yamalak içtiğim kahvenin hesabını ödeyerek sokağa çıktım. Hava kararmıştı. Etraf yine kalabalıktı.
Evin önüne geldiğimde anahtarı üstüme almadığımı farkettim. Zili çaldım. Kapıyı Carlos açtı.
-Hoşgeldin Ozo içeri geçsene!
-Hoşbulduk diyip içeriye geçtim. Carlos! Bana kavga ettiğini söyledin ama yüzünde yara izi falan yok dedim. Haklıydım. Yüzünde en ufak çizik bile yoktu.
-Sen bi içeri geç hadi! dedi sırıtarak.
Şüpheli şüpheli baktım ona. Salonun kapısını açmamla üzerime gelen konfetiler bir oldu. Şaşkın şaşkın etrafa baktım ve karşımda her zamanki güzelliğiyle Erika yı gördüm. Bi dakika nee! Erika mı? Galiba bayılacaktım...
Arkadaşlar yb nasıl olmuş?
Bir sonraki bölüm çok güzel olacak😈
