The moment I knew (Larry Stylinson)

Erachter komen dat iemand verliefd op mij is, is één ding.

Erachter komen dat iemand heeft geprobeerd om zelfmoord te plegen omdat hij verliefd op mij was is iets anders.

Dat ik nu weet dat ik de reden ben dat hij probeerde om zijn leven te beëindigen, dat ik de reden ben van zijn zelfpijniging, dat hij zichzelf uithongerde, dat hij zichzelf liet overgeven, laat mij overweldigd voelen met zoveel verwarrende emoties dat ik gewoon wil gillen.

Ik ben de reden van al dit en iedereen wist het behalve ik.

Het moment dat ik het wist, dat ik een deel werd van de gestoorde club van mensen die het wisten, wenste ik dat terug kon naar de onschuldige tijd waar ik niets wist.

Ik wenste dat ik met hem kon praten. Ik had antwoorden nodig.

Wat liet hem verliefd op mij worden? Wat is er zo speciaal om mij? hij verdient zoveel beter.

Waren we echt samen naar bed geweest?

Waarom had hij me dat nooit verteld? Nou, ik snapte waarom hij het niet deed, maar het leek een vraag die toch gesteld moest worden.

Het schuldgevoel is overweldigend net zoals de onbedwingbare boosheid.

Waarom deed hij zoiets stoms?

Ik las de brief voor de duizendste keer, terwijl ik de secretaresse achter de balie negeerde die mij medelevend aankeek bij elke golf tranen.

Nieuwe pijn overweldigde me opnieuw toen ik weer las wat hij schreef. Zijn laatste woorden.

Ik wilde terug gaan waar ik het niet wist.

Het moment dat ik het wist veranderde alles. En nu moet ik daarmee leven.