Mystery High

Marcus

'Zo jongen. Dit is je nieuwe kamer.'

Zei mijn vader terwijl hij wat dozen in mijn nieuwe kamer deed.

Het was een lege kamer.

Het enige wat er lag, was een bed, kast en bureau.

That's it!

Nou ja, wel logisch als je net verhuisd bent. Ik pakte wat spullen uit één van de dozen.

Onderaan de doos lag een fotolijstje.

In dat fotolijstje zat een foto van mijn moeder.

Wat mis ik haar toch verschrikkelijk!

Ik legde de foto op de bureau.

De volgende dag moest ik naar school.

Gelijk al, wat ik best jammer vond.

Ik had best wat vrije tijd verdient.

De enige reden waarom we naar dit land zijn gegaan, is omdat mijn vader gezocht wordt.

Voor hem leek dit een goede plek om te schuilen.

Ver, onbekend en verscholen.

Ik at snel mijn ontbijt op en liep naar de school.

Het fijne was dat het maar 5 minuten lopen was. Op mijn oude school moest ik zowat een half uur fietsen.

Toen ik de school arriveerde, zag het gebouw er oud en griezelig uit. Ik las de naam van de school op een bord:

Mystery High.

Past er perfect bij!

Wie weet wat er nog meer is.

Binnen aangekomen meldde ik me bij de administratie.

Een vrouw met een bril en kort haar keek op en zei: 'hallo, welkom op Mystery High. De school waar alle soorten samenleven.'

Bij 'alle soorten' bracht er wat vragen bij me op.

Ik kreeg van de vrouw een sleutel voor mijn kluis. Ik had nummer 666.

Geweldig, straks springt de duivel nog uit mijn kluis, dacht ik sarcastisch.

Nadat ik naar mijn kluis ben geweest keek ik wat voor les ik had.

Ik had mentoruur.

Toen ik het lokaal binnenkwam, richtten alle ogen naar mij.

De kinderen zagen er anders uit.

Ik bedoel dus echt heel anders.

Anders dan op mijn oude school.

De mentor merkte me op en zei:

'Kinderen, we hebben een nieuwe leerling!

Stel je maar eens voor.'

Ook al zag ik er nogal rustig uit, ik was best nerveus.

'Hallo. Ik ben Marcus en ik ben 16 jaar. En ik ben net verhuisd hiernaartoe. En dat was het dan.'

De mentor vroeg toen:

'En wat ben je?'

Ik keek hem vragend aan.

'Wat ik ben?!'

De mentor knikte.

'Een jongen?!' Ik wist niet wat ik anders zou moeten antwoorden.

'Nee, grapjas. Wat ben je? Een weerwolf, vampier, elf of zeemeerman?'

Ik weet in godsnaam niet waar die man het over had.