Mystery High

Darcy - verdriet

Dit hoofdstuk gaat over Darcy:

Vandaag had ik totaal geen zin in school. Je snapt vast wel waarom.

Maar ik moest wel van mijn ouders.

Ik moest afleiding hebben, ofzo.

Ze kwamen gisteren mijn kamer binnen en ik had alles verteld.

Tijdens het ontbijt kreeg ik geen slok door mijn keel.

'Je moet wel eten, liefje. Neem in ieder geval één slok.'

Ik nam één slok van mijn bloodshake en stond toen op.

Ik was bijna te laat op school.

Echt niks kan me schelen meer!

Op school had ik mentoruur.

Ik zag dat iedereen al binnen zat.

De klas zat in een kringetje en de mentor zat voor ze op een tafel.

Ik kwam binnen en zei: 'sorry dat ik te laat ben, maar..' Ik durfde het niet te zeggen. 'Het is goed, Darcy. Ik snap het. Ga maar zitten.' Zei de mentor.

Ik ging naast Fanny zitten.

Ze keek me vragend aan, maar ik schudde mijn hoofd alleen. Ik wist toch dat de mentor het ging uitleggen.

'Lieve kinderen. Ik moet even iets mededelen.' De mentor keek heel serieus. De kinderen hielden op met kletsen. 'Violette is gisteren overleden.' De kinderen begonnen zich raar te gedragen. Sommigen huilden, sommigen schreeuwden en sommigen waren doodstil.

Ik zelf huilde weer.

Tijdens de pauze zat ik nog steeds bij ons groepje. Ik keek naar de lege plek waar Violette normaal altijd zit.

Onze groep is niet meer compleet.

En dat zal nooit meer zo zijn.

'Hoe is Violette overleden?' Vroeg Fanny aan mij.

'SNAP NOU DAT IK ER NIET OVER WIL HEBBEN!!!' Riep ik gefrustreerd.

'Sorry.' Zei Fanny verdrietig.

'Ik wilde het alleen maar vragen...'

Ik voelde me schuldig.

'Sorry Fanny. Ik bedoelde het niet zo.'

'Het is ok.'

De rest van de pauze zeiden we niets.