Mystery High

...

Ik werd wakker in een vreemde, witte kamer. Ik lag in een wit bed.

Ik stond op. Wat doe ik hier?

Ik zag iemand op de bed liggen waar ik eerst in lag. Diegene had een doek over zich. Ik wilde weten hoe het kwam dat ik eerst wel in dat bed lag en nu opeens iemand anders, dus ik trok het doek eraf.

Opeens zag ik... mijn gezicht?!

Ik schrok me dood. Dat gezicht dat op die van mij leek was grijzig-wit en had schrammen over haar hele gezicht.

Het was duidelijk dat ik het was die daar lag. Ik ademde niet en lag er roerloos bij. Wat is hier aan de hand?! Ik huilde zacht.

Kom op, huilen heeft nu geen zin.

Ik moet eerst uitvinden wat er aan de hand is.

Ik liep naar de gang.

het bleek een ziekenhuis te zijn.

Ik zocht een uitweg naar buiten, maar kon die niet vinden.

Ik liep naar een balie en vroeg: 'mevrouw, weet u waar de uitgang is?'

De vrouw negeerde me en bleef door met computeren.

'Mevrouw. Mevrouw? Mevrouw!'

Ze negeerde me nog steeds.

Nou zeg, slechte service!

Ik liep naar een trap toe. Misschien hier naar beneden.

Inderdaad! Daar was de uitgang!

De deuren waren al open.

Ik liep richting school.

Ik had geen zin om naar huis te gaan.

Ik keek naar een klok door het raam van een huis.

Rond deze tijd is er pauze op school.

Als ik snel ben, kom ik nog op tijd en kan ik nog met de les meedoen.

Shit! Ik heb natuurlijk geen boeken.

Whatever! Ik verzin wel wat.

Toen ik op school was, ging ik naar de kantine. Ik zag dat iemand mijn richting op liep. Het was Drake!

'Hey schatje!' Riep ik blij.

Hij reageerde niet, maar liep toch mijn richting op. Opeens kwam hij zo dichtbij, dat het bijna eng was.

Opeens.. liep hij gewoon dwars door mij heen! Het was een vreemd en koud gevoel.

Ik keek om. Ik zag dat Drake even stopte en verward keek. Hij liep toen weer verder. Ok? Weird!

Misschien verbeeld ik me het wel allemaal! Ik liep naar de tafel waar Darcy, Fanny, Lucy en Carl zaten.

Ik ging voor de tafel staan en zei:

'hey jongens!' De anderen dronken gewoon door en bleven doorkletsen.

Alsof ze mij gewoon niet zagen!

Misschien is dat het wel! Ze merken mij niet op!

Ik liep naar Darcy toe en wilde haar schouders vastpakken, maar mijn handen gingen dwars door haar heen!

Ik raakte in paniek.

Ik schreeuwde naar ze, maar kreeg geen antwoord.

'KAN IEMAND MIJ HOREN?! HALLO?! ASJEBLIEFT!!!' Ik raakte gefrustreerd.

Niemand hoorde mij!

Gefrustreerd ging ik op de grond zitten met mijn hoofd tegen mijn kniën.

Ik voelde hoe mensen door mij heen liepen. 'Is dit een droom?' Fluisterde ik mezelf toe.

Ik probeerde mezelf te slaan, maar het hielp niet.

Vreemd, mezelf kan ik wel aanraken en anderen niet.

En niemand kan mij horen of zien.

Wacht! Ben ik... dood?!