Mystery High

Melody - Heimwee

Na die domme actie van Tristan viel ik in een diepe slaap. Ik word altijd zo moe van dat gedoe. Nou, altijd.. Het is niet zo dat er allemaal jongens op mij zijn, hoor! Maar ik bedoel die kinderachtige ruzies. Die weerwolven en vampiers hadden dat eerst ook altijd met die tafels in de kantine. Zó kinderachtig. Aan de ene kant is de ruzie van Tristan en Marcus stiekem wel een compliment. Er vallen twee jongens op mij! Twee! Ben ik nou zo leuk?

Ik werd wakker door gehuil. Ik keek om me heen. Wie is dat? Ik zag dat iedereen gewoon lag te slapen. Ik zag dat er echter wel één slaapzak leeg was. Ik stond op en liep op het gehuil af. Het kwam van buiten. Ik liep op mijn blote voeten naar buiten. Het was aardig koud voor de zomer. Nou ja, het wordt al weer bijna herfst. Ik liep de grot zachtjes uit en zag toen waar het gehuil vandaan kwam. Elfyra zat met haar handen in haar gezicht op de grond. Ze zat op een grote steen. 'Elfyra?' Zei ik voorzichtig terwijl ik langzaam naar haar toe liep. Ze keek met haar betraande gezicht op. Ze leek geschrokken. 'Sorry.. Ik wilde je niet laten schrikken.' Zei ik. 'O nee joh.. Ik was ehh.. Sorry...' Er rolde een traan over haar wang. 'Wat is er?' Ik ging naast haar zitten. 'Niks, hoor. Nergens om je zorgen over te maken.' Ze veegde haastig haar tranen weg. Ik sloeg mijn arm om haar heen. 'Ik zie toch dat er wat is, Efyra! Vertel me maar.' Ze snikte en zei: 'Ok.. Ik mis mijn ouders!' 'O, maar dat is toch niet zo erg? Dat snap ik best! Ik mis ze ook! We gaan plotseling een week van huis! Het is logisch dat je je ouders mist!' Troostte ik haar. Ze huilt zachtjes en legt haar hoofd op mijn schouder. Ik heb nog steeds mijn armen om haar heen. Zachtjes zing ik een lullaby. Somewhere in the sea. A sailor finds his way to me. Two different worlds, one same love. We will never be apart. You will always be in my heart. Zing ik. Dat is een oud scheepslied over een matroos die verliefd wordt op een zeemeermin. Het is een van mijn favoriete zeeliederen. 'Je kan heel mooi zingen, Melody.' Elfyra kijkt op vanaf mijn schouder. 'Dankje. Dat heb je nou eenmaal als je als zeemeermin geboren bent, hihi.' Glimlach ik. 'Ja, inderdaad! Soms wens ik echt dat ik een zeemeermin ben. Elfje zijn is soms echt saai. Het enige wat ik kan is vliegen en verkleinen.' Zei Elfyra teleurgesteld. 'Je moet juist blij zijn met je krachten! Kan ik verkleinen? Kan ik vliegen? Nee.. Ik kan zingen en een staart krijgen. That's all! En mijn zangtalent is niet eens uniek! Alle zeemeerminnen kunnen zingen! Dus voor mij is het niet meer zo speciaal.' Elfyra ging rechtop zitten. 'Maar je wilt toch zangeres worden? Dat is toch best uniek? Meeste zeemeerminnen willen juist niks met zingen, omdat ze dat al zo vaak doen! En trouwens.. iedereen is uniek!' Zei Elfyra. 'Ja, inderdaad. Dankje, Elfyra. Je bent een goede vriendin! Wacht... zijn we vrienden?' Vroeg ik. 'Natuurlijk zijn we dat! Ik dacht dat we dat al waren?' Zei Elfyra positief.

We kletsten een heel eind aan door totdat we iets hoorden. Het was een soort van geritsel dat van de bosjes leek te komen. 'Hoor jij ook iets?' Zei ik tegen Elfyra. 'Ja! Wat is het? Laten we kijken!' Ze stond zachtjes op. 'Is dat wel veilig?' Vroeg ik me af. 'Vast wel! Wat kan er nou fout gaan? We hebben gisteren een val voorkomen en twee beren weggejaagd!' Zei Elfyra stoer. 'Dat is waar. Kom laten we kijken!' Nu stond ik ook op. We liepen richting de bosjes. 'Hallo?' Riep ik. 'Is er iemand?' Elfyra duwde wat bladeren weg. Opeens zagen we iets. Het was klein en harig. Het kwam de bosjes uit. We deden een stap naar achteren. Maar dan opeens ziet Elfyra er volkomen ontspannen uit. 'Een konijn!' Lachte ze. We lagen allebei in een deuk. Waren we nou serieus bang voor een konijn? We hebben zowat allerlei gevaarlijke wezens in ons land en wij zijn bang voor een konijn? Hahaha! Wat een blunder!

'Ben jij nog moe?' Vroeg ik toen we terug naar de grot liepen. 'Nee. Maar ik ga het nog wel proberen, want straks val ik onderweg nog in slaap!' Beantwoordde Elfyra.

Even later zaten we weer in onze slaapzakken en vielen in slaap..