Mystery High

Marcus Merman

Toen ik wakker werd, voelde ik me zo gezond als een vis (letterlijk).

Ik stond heel rustig op, want ik wist toch al dat het half 7 was.

Ik keek naar de klok: inderdaad! Het was half 7!

Ik zag dat mijn ketting nu blauw was.

Wat me eigenlijk ook opgevallen was, was dat mijn ogen elke dag dezelfde kleur waren als de ketting!

Maandag hazel (mijn eigen kleur), dinsdag rood, woensdag bruin, donderdag groen en vandaag blauw.

Ik moet eerlijk zeggen dat al die kleuren mij erg goed stonden.

Maar in ieder geval..

Ik keek in de spiegel of ik nog andere veranderingen zag.

Weer die puntoren!

En voor de rest niet echt.

Ook geen vissenstaart.

Misschien als ik water aanraak!

Ik liep naar de badkamer en deed mijn handen onder de kraan.

Er gebeurde niks!

Vreemd!

Het uur voor de pauze was mentorles.

Toen de bel ging, moest ik nog even blijven zitten.

'Bevalt het je al een beetje?'

Vroeg hij toen iedereen weg was.

'Zeker!' Ik keek naar de ketting.

'Je bent nu een zeemeermin, hè?'

Ik knikte.

De mentor liep een beetje door het lokaal rond terwijl hij sprak.

'Morgen wordt de ketting weer zilver kleurig. Je hebt in het weekend de tijd om na te denken over wat je wilt worden. Zodra je je beslissing hebt genomen, verandert het in die kleur en zal je in dat wezen veranderen.

Lever dan maandag de ketting bij mij in.'

Ik haastte me naar de kantine.

Ik moest bij die meisjes zitten!

Ze zijn zo hot!

Toen ik bij die tafel aankwam, zaten er drie meisjes en een jongen.

'Mag ik bij jullie komen zitten?'

Ze knikten.

'Mijn naam is Marcus.'

Ik schudde mijn hand.

'Ik ben Tristan.'

Zei de blonde jongen.

Hij zag er net zo uit als een surf dude in films.

'Hallo, ik ben Melody!'

Zei het allermooiste meisje dat ik ooit heb gezien.

Ze had lang, dik, zwart haar.

'Hey, ik heet Belle.'

Zei een heel knap meisje naast Melody.

Zij had lang, wafel-krullend, ginger-rood haar.

'Mijn naam is Serena.' Zei een ook heel mooi meisje.

Ze had lang, pijpenkrullend, blond haar.

Hun stemmen klonken net als engelen.

'Ik heb een vraagje.' Begon ik.

'Hoe verander je in een zeemeerman?'

De meisjes giechelden zachtjes en ze keken elkaar aan alsof ze ergens mee akkoord gingen.

'Kom na school naar ons toe bij de Rots. Dan laten we het je zien.'

'Wat is de Rots?'

'Onze verzamelplek.'

Melody legde me uit waar de plek was.

Toen ze klaar was, ging de bel.

Na schooltijd liep ik naar de Rots.

Het is jammer dat ik niet meer kan vliegen, maar het is nou eenmaal zo.

Toen ik er aankwam, was iedereen er al. 'Ok. We laten het je zien.'

Zei een van de meisjes.

Ze telden af en sprongen tegelijk in het water. Ik zag dat hun benen in een prachtige, sierlijke vissenstaart veranderden.

'Kom! Spring er ook in! Als je helemaal nat bent, verander je!'

Riep Tristan vanaf het water.

Ik sprong erin.

Ik zag hoe mijn benen weg smolten en een hele mooie blauw-groene staart ervoor in de plaats kwam.

'We willen je nog 2 dingen laten zien.'

Zei Belle.

'Ding 1.' De meisjes begonnen te zingen. Het was zó mooi, zó hemels!

Na hun lied klommen ze uit het water.

Ik volgde.

Ik zag dat een voetganger voorbij liep.

Hij gooide zijn vuilnis op de grond.

'Zeker weer zo'n verdomde weerwolf.'

Zuchtte Serena.

'Ding 2.' Begon Belle weer.

Ze liep op de voetganger af.

'Kun je die troep even opruimen?'

De voetganger rolde zijn ogen en liep door. Opeens keek Belle heel hypnotiserend. Bijna verleidelijk.

'Ja.. ik.. ruim.. het.. wel.. op..'

Zei de voetganger was onder hypnose.

Hij pakte de afval op en gooide het in de prullenbak.

'Vet cool!' Riep ik blij.

Die nacht maakte ik een foto.

Ik lag in bad, zodat je mijn staart kon zien. Daarna droogde ik me af en ging naar bed.

Dat was het dan!

Nu moet ik een beslissing maken!

Ik zou wel moeten, want ik wil niet eindigen zoals mijn moeder.

Morgen beslis ik het wel.

Nu eerst even slapen..