Mystery High

Melody - Pegasussen

Wat spannend! We gaan Pegasussen uitkiezen! Ik heb er nog nooit van mijn leven op gereden! We liepen naar de rood-witte paardenstal. Toen we binnen waren was het vol van de Pegasussen! Allemaal Pegasussen zaten in stallen en sommigen waren in het weiland aan het rennen. Ik zag dat er in de paardenstal ook een binnenbak was. Daar waren prachtige Pegasussen aan het vliegen! 'Wauw! Wat gaaf!' Zei Marcus. 'Ja! Heel gaaf!' Zei ik. Elfyra knikte trots. 'Zal ik jullie dan maar wat rondleiden?' Zei Elsa. Ik zag dat Ellen en Vivian niet meeliepen. Ok? We volgden Elsa. Ze vertelde uitgebreid over de paarden en stallen.

We liepen voorbij een gedeelte met allemaal veulentjes! Zoo cute! Ze hadden allemaal kleine vleugeltjes en korte staartjes. 'Aaah, wat cute!' Riep ik blij. Elsa liep naar een klein wit veulentje met gouden manen. Zijn moeder stond naast hem. 'Kijk, dit is Gold-Digger! Hij is gisteren pas geboren!' Ze aaide het kleine veulentje over z'n hoofdje. We mochten hem ook aaien.

Hierna gingen we verder met de rondleiding. We kwamen nu bij allemaal stalletjes op een rijtje. Er waren heel veel paarden. 'Ok, sorry dat ik dit zeg, maar ik kan niet teveel Pegasussen uitlenen. Ze zijn heel kostbaar!' Zei Elsa spijtig. 'Ok!' Zeiden we in koor. 'Misschien kunnen we per tweetal eentje nemen!' Bedacht Brynn. 'Ja, goed idee!' Zeiden we weer in koor. 'Goed dan. Kies maar!' Zei Elsa. Gelijk liepen de kinderen uit onze groep naar een paar paarden. Ship! Moet ik nou met Marcus of Tristan? 'Jongens wacht! We hebben een oneven getal! We zijn met z'n negenen.' Iedereen draaide om. 'Ik ga wel alleen!' Zei Marcus. 'Weet je het zeker?' Fluisterde ik hem toe. 'Denk je dat ik het niet aankan?' Lachte hij. Iedereen ging weer verder met uitzoeken. Ik ga dan maar met Tristan! Ook goed! We kozen een witte merrie met blauwe manen en witte vleugels. 'Hoe heet ie?' Vroeg ik aan Elsa. 'Neptuna!' Coole naam! Toen iedereen klaar was vroeg iedereen aan elkaar welke Pegasussen ze hadden. Ze wezen ze aan. Ik zag dat Darcy en Drake een zwart paard hadden met rode manen en zwarte vleugels. Hij heet Shadow. Brynn en Roy hadden een bruin paard met blonde manen en bruine vleugels. Dat paard heet Forest. Elfyra en Erick hadden een blond paard met groene manen en blonde vleugels. Ze heet Leaf. Tenslotte had Marcus een heel gaaf paard! Hij was zwart met paarse manen en vleugels! Hij heet Power! Echt gaaf! 'Mogen we ze zondag ophalen?' Vroeg Elfyra. 'Ja, tuurlijk mag je ze morgen ophalen!' Zei Elsa. 'Oja, morgen! Ok, zie ik jullie dan morgen hier om 9 uur?' Zei Elfyra tegen ons. 'Zo vroeg?' Zei Darcy verbaasd. 'Ja, want ik wil zo vroeg mogelijk bij Devilville zijn! En negen is gewoon symbolisch.' Beantwoordde Elfyra. We stemden in. We bedankten Elsa nog en bij de deur bedankten Ellen en Vivian ook nog even. Vanaf het houten hek liepen we allemaal onze eigen richting op.

Toevallig liepen Marcus en ik dezelfde richting op. Oja, we wonen in dezelfde buurt! 'Zo, ervan genoten?' Begon ik het gesprek. 'Jazeker! Ik heb nog nooit zoiets gezien!' Zei Marcus. 'Tja, welkom in mijn wereld!' Lachte ik. Het was nu awkward stil. 'Zo.. die kus.' Begon ik zachtjes en verlegen. 'Ja, die kus..' Zei Marcus precies op mijn toon. We stopten met lopen en keken elkaar recht in de ogen aan. Wat zijn zijn ogen toch mooi! Zulke kleuren heb ik nog nooit in Fangland gezien! Hazel! We bleven elkaar zo'n beetje aanstaren, maar we kwamen steeds dichter bij elkaar. We waren op het punt te kussen! Opeens hoorde ik een stem. 'Melody! Je bent je ehh... schooltas vergeten!' Ik keek om en zag Tristan staan. Hij keek teleurgesteld. In zijn hand had hij mijn schooltas. 'Ooh, Tristan, ik... Thanks!' Ik pakte de schooltas uit zijn handen. Wat erg! Ik stond hier bijna te zoenen en Tristan... O god! 'Ok.. Doei..' Teleurgesteld draaide Tristan zich om en liep weg. Ik had een schuldgevoel. Ik heb hem altijd al leuk gevonden en nu opeens.. 'Gaat het?' Onderbrak Marcus mijn gedachtes. 'Ja, sorry.' Zwijgend liepen we verder.

We kwamen nu bij Marcus' huis. 'Zo.' Zei ik. 'Zo.' Zei Marcus. 'Tot morgen dan maar!' Zei ik terwijl ik klaar was om weg te lopen. Voordat ik wegliep pakte Marcus mijn arm en trok me naar zich toe. Hij zoende me weer! O my god! Dit is de hoogtepunt van de dag!!