I'll Be Good (Camren)

-1-

"Lauren kalk ilk günden geç kalacaksın!" Annemin seslenişiyle yavaşça gözlerimi açtım. Geceleri çok saçma pozisyonlarda uyuduğum için tutulan sırtımın acısını umursamadan yatakta doğruldum. Öylece yere bakıp ayılmaya çalışıyordum. "Lauren Michelle! " Annemin tam adımı söylemesiyle odama gelmeden önceki son uyarısı olduğunu anladım. "Uyandım! Tamam!" Yavaşça yataktan kalktım ve banyoya girdim. Günlük rutinimi uyguladıktan sonra duşa girdim. Duşun ardından hemen hazırlandım ve aşağıya indim. Annem kahvesini içerken bir yandan da e- mailini kontrol ediyordu. Beni fark edince kafasnı kaldırdı ve gülümseyerek alaycı ses tonuyla konuştu. "Sonunda presesimiz aşağıya inmeyi uygun görmüşler". İğreneceğini düşünerek azıma aldığım bir kaşık dolusu mısır gevreği arasından gülümsedim.

Annem etkilenmeyince pes ettim ve uykulu bir şekilde yemeye devam ettim. Kasede kalan sütüde içtikten sonra çantamı aldım ve kapıya yöneldim. "Arabada bekliyor olacağım." Annem tamam anlamında kafasını salladı ve masadakileri toplamaya koyuldu. Bugün okulun, daha doğrusu yeni okulumun ilk günüydü. Önceki okulumdaki birkaç piç, kızlardan hoşlandığımı öğrenince önce bir güzel dövmüş daha sonra da tüm okula rezil etmişti. Annemde beni o okuldan alıp evimize daha yakın bir okula yazdırmıştı. Ailedeki tek çocuk değildim. Kız kardeşim Taylor ve erkek kardeşim Chris vardı.

 Babamı iki yıl önce Şükran Gününde yaptığımız kazada kaybetmiştik. Onu özlüyordum fakat hep yanımda olduğunu bilmek beni güçlü kılıyordu. Babam iş seyahatine çıkacağı zaman annem ve kardeşlerimi bana emanet ederdi. Diğer insanlara göre güçlü ve iyi olduğumu, bu iki özelliğimi asla kaybetmemem gerektiğini söylerdi. Bazen güçlü olmakta zorlansamda babamın söylediği sözle ayakta durmayı başarmıştım. "Eğer düşersen kalk ve savaşmaya devam et. Savaşmadan kazanamazsın." Annemin yaptığı ani frenle kendime geldiğimde okula vardığımızı fark ettim. 

"Görüşürüz Lauren. Birşey olursa müdüre git ve beni aramasını söyle tamam mı?" Tanrım. "Biliyorsun ki artık geçen seneki halimden çok farklıyım . Kavga çıkarsa annesini arayacak olan ben olmayacağım emin olabilirsin. " "Lauren kavga çıkarmanı istemiyorum." Cevap vermeden arabadan indim. Arkadan camın açıldığını duyunca durdum. "Üzgünüm ama bu sene kendine gelmen gerekiyor. Bir yaz içinde karıştığın onca kavganın cezasını bu sene bulaştığın tek bir kavgayla ödemek istemezsin. Değil mi?" Ahh gerçekten mi? Hadi ama yazın beni okulda rezil eden birkaç piçi hastanelik etmiş olabilirdim ama bu yinede adil değildi. "Tamam bulaşmamaya çalışacağım. Söz veriyorum." Tabiki Normalde kavgacı bir insan değildim. Hatta kavga etmekten nefret ederdim fakat bazı insanların susması için suratlarına birkaç yumruk yemeleri gerekiyordu. "Sana güveniyorum Lauren. Lütfen" "Tamam anne gidebilirmiyim artık yeni arkadaşlarımla tanışmak için sabırsızlanıyorum." Diyip yalandan sevindim.  

Gülerek gözlerini devirdi ve bana el sallayarak arabayla uzaklaştı.

Ve ilk bölümle karşınızdayım!  Bu bölüm sizi Lauren hakkında biraz bilgilendirmek istedim(biraz sıkıcı olmuş olabilir sorry). Diğer bölüm zaten olaylar olaylar jdkdgkhks Bölüm ile ilgili düşünceleriniz olursa ya da hoşunuza gitmeyen bir yer, minnak bir yorum bırakabilirsiniz. Bölümleri pazartesi günleri atmayı düşünüyorum. Kendinize iyi bakın ve vote vermeyi unutmayın!