I'll Be Good (Camren)

-24-

Camila

Yavaşça gözlerimi açtığımda yanımdaki saate baktım. Saat 07:30'du. Kalkmak için daha erkendi. Lauren'a sarılmak için arkamı döndüğümde yatakta olmadığını gördüm. Bütün vücudumu kaplayan panikle yataktan kalktım ve evi aramaya başladım. Lauren'a dair herhangi bir iz yoktu. Koşarak geri yukarı çıktım ve telefonumu alarak Lauren'ı aradım.

Meşguldü...

"H-hayır. Hayır!"

Belki birşeyler almak için çıkmıştır değil mi? Beni terk etmiş olamaz. Eşyalarına bakmak için dolabı açtığımda gerçekle birkez daha yüzleşmiştim. Eşyaları yoktu. Beni terk etmişti. Fakat onu bulup eve geri getirmeliydim. Dışarıya baktığımda arabasının burada olduğunu gördüm. Hemen üstümü değiştirerek arabaya bindim. Lauren en çok nereye gitmeyi severdi? Park.

Lauren

Şu an belkide hayatımın en büyük hatasını yapıyordum. Ama başka çarem yoktu. Düzelene kadara ona dönemezdim, beni böyle görmesine artık izin veremezdim. Zaten yeterince çok uğraşmıştı.

Camila'ya not dahi bırakmadan evden çıktığımda ne yapacağımı bilememiştim. Biraz kafamı toparlamak adına parka gitmeye karar verdim. Banklardan birine oturduktan sonra kafamı ellerimin arasına aldım ve düşünmeye başladım. Kim bilir şu an ne haldedir. Telefonumu elime aldığım an çalmaya başlamıştı. Açamazdım. Ne diyecektim ki? Onun sesini duyarsam geri gidebilirdim.

Oturduğum yerden kalktım ve yürümeye başladım. Karşıdan karşıya geçeceğim sırada sağ taraftan gelen arabayı fark edememiştim. Şöför kornaya bastığında irkildim ve tökezleyerek yere düştüm. Kafamı çevirdiğimde arabanın plakasını gördüm. Bu plaka... benim arabamın plakasıydı. Arabaya tutunarak ayağa kalktığımda şöför koltuğunda şok olmuş bir şekilde bana bakan Camila'yı gördüm. Lanet olsun. Gitmeyi bile beceremiyorsun Lauren.

Camila

Hızlıca arabadan inip yanına gittim ve sarıldım. "Hadi Lauren evimize gidelim. Orada konuşuruz." Elini tutup arabaya doğru hareket ettiğimde elini geri çekmişti. "Hayır Camila. Gelemem." Ağlamamak için kendimi tutmaya çalıştım ve ona doğru döndüm. "Neden Lauren? Dün söylediklerim hakkında yalan söylediğimi mi düşündün?" "H-hayır. Camila, bak ben-" "Sen ne Lauren?! Neden benim yanımda olmak istemiyorsun?! Ben seni her halinle seviyorum ve sen beni terk ediyorsun! Neden?!" Ellerimi yüzüme götürerek gözyaşlarımı serbest bıraktım. Bu haksızlıktı. Onu çok seviyordum ve bunu daha nasıl kanıtlayabilirdim ki?
"Camila tamam ağlama. Seninle geleceğim." Kafamı kaldırıp ciddi olup olmadığına baktım. "C-ciddi misin?" Hafifçe gülümseyerek onayladığında, resmen boynuna atlamıştım. "Lütfen sevgime güven Lauren. Daha nasıl kanıtlayabilirim bilmiyorum fakat seni düşündüğünden fazla seviyorum. Ve bir daha beni terk etmeyi düşünme bile."

#

Yaklaşık bir saattir birbirimize sarılarak yatıyorduk. Ona, sanki tekrar gidecekmiş gibi sıkıca sarılıyordum. Hareket dahi edemiyordu. Onu öldürmüşte olabilirdim. Kafamı kaldırıp baktığımda gözleri kapalıydı ve çok güzeldi. Yavaşça eğilip dudağına bir öpücük bıraktım.

Yavaşça gözlerini açtı ve yüzünde bir gülümseme ile zümrüt yeşili gözlerini yüzümde gezdirmeye başladı. "Düşündüm de eğer bilirsin... gitmiş olsaydım, pişman olup koşa koşa tekrar sana geri gelirdim. Çünkü senin yanın dışında başka olmak istediğim biryer yok." Gülümseyip tekrar ona doğru yaklaştım. "Benimde." Alnımı alnına dayayıp gözlerimi kapattım. Ve o anın, yanımda olduğu ve beni bir daha bırakmayacağına emin olduğum o anın tadını çıkarmaya başladım. Şu an emindim ki, ilişkimizi bir üst seviyeye taşımak için acele etmemize gerek yoktu. Onun yanında sadece yatarakta bana olan sevgisini hissedebiliyordum. Ve emindim ki, o da aynı şeyi düşünüyordu. Sadece bazı şeyleri zamana bırakmamız gerekiyordu.

# Ve sonunda yeni bölümü yükleyebildim. Biraz kısa oldu ama birdahaki bölüm telafi edeceğim. Ve hiç smut olmayacakmı diye düşünmeyin olacak. Hemde çok yakın bir zamanda :) Kendinize iyi bakın! #