-17-

1.4K 80 4
                                    

Birkaç gün sonra

Lauren

Alarmın iğrenç sesini duyduğumda gözlerimi zor olsada açtım. Yatakta doğrulup etrafıma baktığımda daha güneş bile doğru düzgün etrafı aydınlatamıyordu. Neden bu saatte okul olur ki?

Günlük rutinimi uyguladıktan sonra aşağıya inip kahvaltı ettim. Annemin yanağına uzun bir öpücük bıraktıktan sonra evden çıktım ve okula doğru yürümeye başladım. Dinlediğim müziğin kesilmesiyle telefonuma baktığımda Camila'nın aradığını gördüm.

"Günaydın Lolo" Lolo demesiyle gülümsedim. "Günaydın Camz, sabah sabah aramanın bir nedeni varmı acaba? Zaten birazdan buluşacağız." Hafifçe güldüğünü duyduğumda bende istemsiz olarak gülümsemiştim. "Ne yani illa buluşacağız diye sevgilimi arayamazmıyım. Belki özledim?" "Bende seni özledim Camzi. Okula geldin mi?" "Evet kapıda seni bekliyorum." Kafamı kaldırıp ileri doğru baktığımda onu gördüm. Yüzünde bir gülümseme ile bana doğru geliyordu. Telefonu kapatıp cebime koydum ve ona sarıldım. Kokusunu içime çekerken içimin huzurla dolmasına izin verdim. Geri çekildiğinde etrafımı kontrol ettim ve  hızlı bir şekilde dudağına bir öpücük bıraktım. "Lauren!" Şaşkınlıkla bana bakarken gülmeye başladım. Bu halleri çok tatlıydı. Hayatıma pek iyi bir şekilde girmiş olmasada, onu her gördüğümde iyiki o gün onun yanına gitmişim diyordum. Çünkü herşeyin bir sebebi vardı ve o gün yaşananlar onu bana getirmişti. "Lauren içeri girelim mi hava biraz serin." Camila'nın sözleriyle kendime geldiğimde kafamı salladım ve elini tutarak yürümeye başladım.

Camila

Lauren bugün farklıydı. Kötü anlamda değil aksine sürekli benle ilgileniyordu. Hatta bu yüzden birkaç kere dersine geç kalmıştı. Benimle ilgilenmesi hoşuma gidiyordu fakat birşey mi oldu diye de merak ediyordum. "Lauren sana birşey soracağım ve bana gerçeği söyleyeceksin tamam mı?" 'Peki' anlamında kafasını salladığında yüzünde hem merak hem de biraz da olsa endişe vardı. "Neden bana bu kadar iyi davranıyorsun?" Bir an ciddi bir şekilde cevap vereceğini düşünmüştüm fakat gülmeye başlamıştı. "Ne yani illa hergün görüşüyoruz diye sana iyi davranamazmıyım?" Hala sabah söylediğim şeyle dalga geçiyordu.

"Lauren ciddi olur musun lütfen." Daha çok gülmeye başladığında bende gülmeye başlamıştım. Daha sonra kendimi toparlayarak ona baktığımda pes etmişti. "Peki tamam. Nedenini bilmiyorum fakat bugün seni ne kadar çok sevdiğimi fark ettim. Hayatta herşey olabiliyor ve ben daha sonra pişman olmak istemiyorum." Ona gülümseyerek baktığımda bana karşılık verdi ve o an benden birşey sakladığını düşündüğüm için kendime küfür ettim. Kahretsin çok güzel gülümsüyordu. Ona neden bu kadar çabuk aşık olduğumu şimdi daha iyi anlıyordum. Gülümseyişine kadar herşeyi mükemmeldi. Kusursuz bir yüzü ve bu yüzü daha çok değerli kılan bir gülümsemesi vardı. Ve ben bu gülümsemeye aşıktım. Umarım yarının getirdikleri, yine günün sonunda bu gülümsemesini asla bozmazdı.

Zilin çalmasıyla mutluluğum daha da artmıştı. Tanrım sonunda okul bitmişti. Çıkışa doğru yürürken Dinah ve Normani'nin sonunda konuştuğunu gördüm. İki gündür Normani peşinden koşuyor fakat Dinah bir türlü pes etmiyordu. Sonunda sandığı gibi birşey olmadığını ve dinlemesi gerektiğini anlamıştı sanırım. "Hey! Naber kızlar?" Ally'nin sesini duyduğumda ona doğru döndüm. "Ally! Bugün pek görüşemedik iyi misin?" "Evet iyiyim ve bugün bizde kalmak için izin alabilirmisiniz diye soracaktım. Aslında Dinah ve Normani'yi yakınlaştırabilmek için bir plan ve eğlenceli olacak." Lauren'a doğru baktığımda gülümseyerek Ally'i onayladı ve akşam buluşmak üzere Ally yanımızdan ayrıldı.

"Seni saat kaçta almamı istersin Camz?" Arabayı evimin önüne park ettikten sonra bana döndü. "Yedi gibi gelebilirsin Lolo." "Peki o zaman yedide görüşürüz Camz." Birkaç dakika arabada acayip bir sessizlikte oturduktan sonra daha fazla bekleyemeyecektim. Onu kendime çektim ve birkaç dakikadır yapmaya çekindiği şeyi yaptım. "Bir daha beni bu kadar bekletirsen direk arabadan inerim." Kulağına doğru fısıldadığımda tuttuğu nefesini verdi ve kafasını salladı. "Saat yedide görüşürüz. Geç kalma." Gülerek göz kırptım ve arabadan indim. Geriye dönüp baktığımda hala kendine gelmeye çalışıyordu. Kendi kendime gülümsedim ve içeri girdim. Bu gece gerçekten eğlenceli geçecekti.

I'll Be Good (Camren)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin