Το κορίτσι του λύκου (Ολοκληρωμένη)

Κεφάλαιο III

Φάγαμε σιωπηλοί.Άδειασα το πιάτο μου.

-Πάω να σου φέρω την φόρμα.

Μετά από λίγο κατέβηκε με μια μαύρη φόρμα.Την φόρεσα και μου ήταν τεράστια,αφού εγώ ήμουν αρκετά πιο κοντή από εκείνον.

-Θες να σε πάω σπίτι σου;
-Όχι εντάξει είμαι.

Θυμήθηκα το πόσο μόνη μου με είχε αφήσει τόσα χρόνια και πραγματικά ήθελα να φύγω αμέσως από εδώ.

Άνοιξα την πόρτα.

-Έμμα...,είπε και μου κράτησε το χέρι.
-Σε ευχαριστώ Τζακ για την φιλοξενία,που με έσωσες για όλα...Γειά και καλά να περνάς.

Χωρίς να το καταλάβω είχα δακρύσει.Προχώραγα προς την πόλη και κατέβαινα τον λόφο.Ήταν αρκετά πρωί οπότε δεν κυκλοφορούσε σχεδόν κανείς έξω.Αναρωτιεμαι πως δεν είχε πάρει κανέναν τηλέφωνο ο πατέρας μου.Έλεγχξα το κινητό μου και είχε τελειώσει η μπαταρία.Τέλεια!

Ευτυχώς που η Ζόι έμενε μόνη της,αφού είχε έρθει σε αυτή την πόλη με υποτροφία για το κολέγιο.

Χτύπησα την πόρτα.Τις άκουσα να τρέχουν.Άνοιξαν την πόρτα.

-Έμμα!Που ήσουν;Ποιανού είναι αυτή η φόρμα;
-Δεν θέλω να το συζητήσω.

Κοιτάχτηκαν και οι δύο.Δεν τους είχα αναφέρει πότε τίποτα για τον Τζακ.Ευτυχώς δεν το συνέχισαν.

-Με πήρε ο πατέρας σου,μου είπε η Ελεν.
-Και;
-Με ρώτησε γιατί το δικό σου τηλέφωνο δεν έχει μπαταρία και του είπα ότι κοιμάσαι εδώ και το έχεις κλειστό.
-Ευχαριστώ που με κάλυψες.Παω σπίτι.Φιλιά!

Βγήκα έξω.Είχα κακό προαίσθημα για το σπίτι μου,σίγουρα θα είχαν ειδοποιήσει και τον πατέρα μου για τα χθεσινά.

Μπήκα μέσα και ο Μπου,ήρθε κατά πάνω μου ως συνήθως.Με μύρισε και έφυγε όμως.Μα καλά τι είχε πάθει αυτό το σκυλί;

Πήγα στην κουζίνα.Ο πατέρας μου έτρωγε πρωινό.Έχω ξεχάσει να αναφέρω ότι οι γονείς μου είναι χωρισμένοι και ότι η μαμά μου μένει στην Βραζιλία με τον νέο πλούσιο άντρας της.

-Έμαθες για το τι έγινε εχθές το βράδυ;με ρώτησε με σοβαρότητα.

Ωχ!Γιατί μπαίνει κατευθείαν σε αυτό το θέμα;

-Εμ ναι κάτι άκουσα,είπα και πήγα να ανέβω στο δωμάτιο μου.
-Έμμα κουτσαίνεις;
-Όχι,ιδέα σου είναι.
-Για έλα εδώ.

Σταμάτησα λίγο πριν τις σκάλες και μου ανέβασε την φόρμα ως το γόνατο μου.

-Εσείς ήσασταν εχτές!Βρήκαμε αίμα πάνω σε μια πέτρα.

Δεν μίλαγα,θα τα έκανα χειρότερα.

-Έμμα τόση ανωριμότητα δεν το περίμενα από εσένα!Είσαι η μόνη οικογένεια που έχω και θες να πάθω τίποτα με αυτά που κάνεις;Ξέρεις πόσο επικίνδυνο είναι με αυτό το ζώο εκεί πέρα.
-Συγγνώμη μπαμπά,είπα και ανέβηκα στο δωμάτιο.

Το βράδυ δεν μπορούσα να κοιμηθώ.

-Μπου!

Πάντα ερχόταν οπότε τον φώναζα.Ειχα πετάξει την φόρμα στο πάτωμα.Την μύρισε και έτρεξε κατευθείαν προς εμένα γαβγίζοντας.

-Σουτ Μπου!Σταμάτα τι έχεις πάθει;

Η ώρα είχε πάει 3:00.Σκεφτόμουν τον Τζακ.Σηκώθηκα και πήρα την φόρμα του.Έκατσα στο κρεβάτι αγκαλιά με αυτή.

Αύριο θα πήγαινα να του την δώσω.

*Flashback*
-Τρέξε να με πιάσεις αν μπορείς μικρή!
-Δεν είμαι μικρή,σκάσε Τζακ και μην κάνεις σαν μωρό.

Τρέχαμε μέσα στο δάσος,τότε δεν υπήρχε κίνδυνος.Ήταν βράδυ και οι γονείς μας είχαν ανάψει φωτιά και έψηναν σε ενα μέρος χωρίς πολλά δέντρα.

Σταμάτησε να τρέχει.Μα καλά τι έπαθε;

-Τι έγινε Τζακ;,ρώτησα καθώς τον πλησίαζα.
-Φύγε Έμμα!Φύγε!Μην έρχεσαι κοντά.

Έτρεξε προς το δάσος.

Έτσι τελείωσε και η φιλία μας και ήταν η τελευταία φορά που τον είδα,μέχρι χτες.