Το κορίτσι του λύκου (Ολοκληρωμένη)

Κεφάλαιο XVIII

Τα ουρλιαχτά μου ακουγόντουσαν μέσα στην νύχτα.

-Έμμα!Ξύπνα μικρή ένας εφιάλτης είναι μόνο!

Άνοιξα τα μάτια μου δυσκολευόμουν να αναπνεύσω.

-Είσαι καλά;Τι έγινε;,ρώτησε γεμάτος άγχος.

-Μην ανησυχείς έχω θέμα με τους εφιάλτες αρκετά χρόνια τώρα.Απο τότε που με είχες αφήσει βασικά.

Ακολούθησε μια παύση.Με πήρε αγκαλιά και με ξαναπήρε ο ύπνος γλυκά αυτή την φορά.

Με πήγε ο Τζακ στο κολέγιο.Περασαμε από το σπίτι μου για να ντυθώ και για να πάρω τα ρούχα μου.Οπως φύγαμε είδαμε τον Φλιν στον κήπο.Το βλεμμα του στον Τζακ έκφραζε θυμό.Μα γιατί δεν τον εμπιστεύεται;

Όλα τα παιδιά συζητούσαν για το χθεσινό συμβάν.Έκατσα στο θρανίο μου.Ο Όλιβερ ερχόταν προς το μέρος μου.Πω δεν τον μπορώ...

-Έφυγες εχτές.

-Ναι,μπράβο για την διαπίστωση,απάντησα.

-Πηγές στο αγόρι σου ε;Μα τι έχει παραπάνω πια;

-Όλιβερ έχεις όρεξη πρωί πρωί.Ασε με.

-Καλά μωρό.Ευχαριστω και για την γραβάτα.

Μου έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο.

Πέρασε μια βδομάδα και σήμερα ήταν πανσέληνος.Η μεταμόρφωση του Τζακ πλησίαζε.Καθόμουν στο κρεβάτι μου,έξω είχε νυχτώσει για τα καλά.

Σηκώθηκα και κοίταξα το φεγγάρι από το παράθυρο μου.Μια ολοκληρωμένη πανσέληνος.

Το ουρλιαχτό του Τζακ ακούστηκε στο δάσος και διάφοροι κυνηγοί,μαζί και ο πατέρας μου είχαν πάει εκεί σήμερα το βράδυ.

Περπατούσα αγχωμένα πάνω - κάτω στο δωμάτιο.Είχε πέρασει σχεδόν μια ώρα.

Ακούστηκε πυροβολισμός.Έμεινα ακίνητη και ορκίζομαι ότι ήταν σαν να τον ένιωσα εγώ.Φόρεσα μια κουκούλα και βγήκα έξω.Άρχισα να τρέχω προς τον λόφο.

-Έμμα εσύ είσαι;Που πας;

Ωχ η Έλεν.Μα καλά τι έκανε τέτοια ώρα έξω;Συνέχιζα να τρέχω.Εξω είχε αρχίσει να ξημερώνει και οι κυνηγοί έφυγαν.

Μπήκα μέσα στο δάσος και πέρασα το ρυάκι.Μα που είναι;

Τον είδα σε ένα δέντρο,με ανθρώπινο σώμα να βγάζει πνιχτές κραυγές πόνου.Κρατούσε το χέρι του.

-Τζακ!Τι έγινε;Σε πέτυχαν.

-Πρέπει να πάω στο σπίτι μου.Τώρα!

Τον σήκωσα με μεγάλη προσπάθεια και τον βοήθησα να περπατήσει.Φτάσαμε στο ξύλινο σπίτι και τον ξάπλωσα κάτω.

-Πήγαινε στο μπάνιο και θα δεις ένα μπουκάλι με μπλε υγρό.

Κάθισα ακίνητη μέχρι να το επεξεργαστώ λίγο.

-Γρήγορα Έμμα!

Έτρεξα στο μπάνιο και άρχισα να ξάχνω.Το βρήκα και δίπλα από αυτό ήταν μια σύριγγα.Λογικά θα την χρειαζόταν και αυτή.

Του τα έδωσα.Το χέρι του έτρεμε και δεν μπορούσε να τα κρατήσει.

-Ξέρεις να κάνεις ενέσεις;,ρώτησε

-Εμ ναι περίπου...

-Απλά κάντο,δεν έχω έχω πολύ χρόνο.

Έβαλα το υγρό μέσα στην σύριγγα και στην συνέχεια έβαλα την βελόνα στην φλέβα του.Άρχισε να ηρεμεί και σταμάτησε το τρέμουλο.

-Ο πατέρας σου είναι όντως κυνηγός λυκανθρώπων.Η σφαίρα είχε δηλητήριο.Πρέπει να μου την βγάλεις.

-Τζακ εγώ αυτό δεν μπορώ να το κάνω...

Χτύπησε η πόρτα.

-Τζακ!Άνοιξε μου ο Φλιν είμαι!,φώναξε ο πατέρας του.

Άνοιξα την πόρτα και με έσπρωξε για να πάει στον γιο του.

-Έμαθα ότι σε πέτυχαν αλλά ευτυχώς δεν σε βρήκαν μετά,του είπε έχοντας γονατίσει κοντά του.

-Πρέπει να του βγάλουμε την σφαίρα,είπα.

-Ναι ξέρω,άστο σε εμένα,μου είπε.

Περίμενα στην κουζίνα μέχρι να τελειώσουν.Ο πατέρας μου να καταδιώκει τον Τζακ και να θέλει να τον σκοτώσει...Άμα του έλεγα ότι ο Τζακ είναι ο λύκος που κυνηγάει τα πράγματα θα γινόντουσαν χειρότερα,εγώ δεν θα ξαναέβλεπα τον Τζακ επειδή είναι "επικίνδυνος" και θα τον σκότωνε όσο ήταν άνθρωπος.

Ήρθαν εκεί που καθόμουν.Ειχε δεμένο το χέρι του.

-Πρέπει να πάω σπίτι,ψέλλισα.

Ο Τζακ πήρε τα κλειδιά του αυτοκίνητο του.

-Θα την πάω εγώ,είπε ο Φλιν και δεν είχα καλό προαίσθημα για όλο αυτό.

Χαιρέτησα τον Τζακ,χωρίς να του δώσω καν ένα φιλί και μπήκα μέσα στο αυτοκίνητο.