Το κορίτσι του λύκου (Ολοκληρωμένη)

Κεφάλαιο XV

Το ζεστό του χέρι με ακούμπησε και με ξαναπήγε στο κρεβάτι.Είχα χωθεί μέσα στην αγκαλιά του.

-Υπάρχεις τρόπος για να μεταμορφώσεις κάποιον άλλον σε λυκάνθρωπο;

Μου πήρε το χέρι και μου το φίλησε.

-Όχι,απάντησε αλλά το βλέμμα του ήταν ενοχικό.

Είχαν περάσει τέσσερις μέρες που δεν είχα δει τον Τζακ.Ήθελε να κυνηγήσει μου είχε πει.Ο πατέρας μου δούλευε κάθε βράδυ αφού τα ίχνη του λύκου πλήθαιναν συνεχώς και εγώ έτρεμα απο τον φόβο μήπως γινόταν το κακό..

Άνοιξε η πόρτα του σπιτιού.Η ώρα ήταν 3:00 τα ξημερώματα. Εγω καθόμουν στον καναπέ και έτρεμα απο το άγχος.Ελπίζω να μην το καταλάβαινε ο Τζειμς.

-Έμμα!Νομίζω ότι τον πέτυχα αλλά απομακρύνθηκε.Αν είναι όμως πληγωμένος δεν θα βγάλει την νύχτα.

Εκείνος χαμογελούσε και εγω δεν μπορούσα να μιλήσω απο το τρέμουλο.

-Τι;,είπα πνιχτά και σηκώθηκα.

Πήρα την τσάντα μου απο την καρέκλα δίπλα απο την πόρτα και βγήκα έξω.Τζακ..Θεε μου όχι...

Φρέναρα απότομα το αυτόκινητο έξω απο την πόρτα του σπιτιού του.

-Τζακ!Άνοιξε μου σε παρακαλώ!,φώναζα καθώς χτυπούσα την πόρτα.

Δεν μου άνοιγε..Αυτό ήταν,τον έπιασαν.Έκλαιγα με λυγμούς και έκατσα μπροστά απο την πόρτα του έχοντας στο μυαλό μου το σώμα ενός πεθαμένου λύκου κάπου στο δάσος.

-Έμμα;Αγάπη μου τι έγινε;

Σκούπισα τα μάτια μου και κοίταξα μπροστά μου.Στεκόταν γυμνός μπροστά μου.Δεν είχε ούτε μια γρατσουνιά.Γονάτισε και μου σκούπισε τα μάγουλα.

-Νόμιζα ότι σε έπιασαν..

-Παραλίγο,ναι αλλά όπως σου έχω πει ξέρω να ξεφεύγω και τρέχω με πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα απο αυτούς.Είναι απλά άνθρωποι Έμμα,πιστεύουν ότι αυτό που κυνηγάνε είναι ένας απλός λύκος.

-Και αν ο πατέρας μου είναι κυνηγός λυκανθρώπων;

-Αν ήταν θα με είχε πιάσει μέχρι τώρα.Εντάξει;

Η θερμοκρασία είχε πέσει τόσο πολύ στο δάσος αλλά εκείνος παρέμενε ζεστός.Με πήρε στα χέρια του και με έβαλε μέσα.Ξαπλώσαμε στο δωμάτιο του.

-Μην ανησυχείς μικρή.Κακό σκυλί ψόφο δεν έχει.

-Δεν είσαι κακός.Είσαι ότι καλύτερο έχω.