Το κορίτσι του λύκου (Ολοκληρωμένη)

Κεφάλαιο IV

Οδηγούσα προς το κολέγιο.Είχα καθυστερήσει μια μέρα για την εργασία,ελπίζω να μην μου έλεγε τίποτα ο καθηγητής.Πάρκαρα και βγήκα έξω.Η Έλεν και η Ζόι ήταν με την γνωστή παρέα.Ήμασταν γύρω στα 7 άτομα.

-Γειά σου μωρό μου,είπε ο Όλιβερ και έκανε την κίνηση να με φιλήσει.

Όχι δεν ήταν το αγόρι μου απλά κάναμε κάτι σε ενα πάρτι.Του το είχα εξηγήσει ότι δεν ήθελα τίποτα παραπάνω μαζί του αλλά ήθελε να μου σπάσει τα νεύρα.

Ο καθηγητής φάνηκε ευχαριστημένος με την εργασία μου και χάρηκα και εγω.Ο στόχος μου ήταν να γίνω δικηγόρος άρα έδινα μεγάλη βάση στην εκπαίδευση που μου πρόσφερε αυτό το κολέγιο.Μου την έσπαγε βέβαια που το πλήρωνε ο καινούργιος άντρας της μαμάς μου.Ήταν υπερβολικά ακριβό όμως.

Επιτέλους τελείωσα το μάθημα.Μπήκα στην γυαλιστερή Mercendes μου,και αυτό προσφορά του Βραζιλιάνου συζύγου και ξεκίνησα να οδηγάω προς το σπίτι του Τζακ.Είχα την φόρμα του σε μια σακούλα.

Σταμάτησα έξω απο το σπίτι και χτύπησα την πόρτα.Με το που το έκανα μετάνιωσα.Μακάρι να μην είναι μέσα,μακάρι...

Δεν πρόλαβα να τελειώσω την σκέψη μου και άνοιξε η πόρτα.

-Γειά,είπα χαμογελαστά προσπαθώντας να το παίξω κουλ.

-Γειά σου Έμμα.Πέρασε μέσα.

Νομίζω ότι μόλις είχε βγεί απο το μπάνιο.Τα καστανά μαλλιά του ήταν μπερδεμένα και βρεγμένα.Γιατί δεν φοράει μπλούζες αυτό το παιδί;Για να πάθουμε κανά εγκεφαλικό;Τι σκέφτομαι Θεέ μου...

-Σου έφερα την φόρμα,ψέλλισα.

-Ευχαριστώ αλλά σε εσένα πηγαίνει καλύτερα χαχα.Ίσως θα έπρεπε να την κρατήσεις για να θυμάσαι την επασύνδεση μας.

Επασύνδεση;Θα πρέπει να χαίρομαι τώρα;

-Ποτέ δεν ρώτησες τι έκανα στο δάσος.

-Ξέρω τι έκανες Έμμα,σας είδα.

-Εσυ τι έκανες στο δάσος;

-Εμ..εγω απλά μένω δίπλα και άκουσα τα περιπολικά και ήθελα να δω τι γίνεται.

Και τότε πως ήξερε τι έκανα με τις φίλες μου πριν έρθει η αστυνομία;Τέλος πάντων δεν θα το συνέχιζα..

Μου έβαλε καφέ και κάτσαμε σε ένα κιόσκι που είχε στην πίσω πλευρά του σπιτού του.Συζητούσαμε μέχρι το βράδυ.Του είπα για το διαζύγιο των γονιών μου και για τις σπουδές μου.

-Εσυ πώς και μένεις εδώ μόνος;

-Δεν μου αρέσει ο κόσμος.

Η αλήθεια είναι ότι απο μικρός,ειδικά τις πρώτες μέρες που είχε έρθει εδώ,τρομοκρατούταν όταν ήταν ανάμεσα σε πολύ κόσμο.

-Δουλεύεις;

-Όχι.Μου δίνει ο Φλιν λεφτά,όταν χρειάζομαι.

Ο Φλιν Χέμπροου ήταν ο πατέρας του,όχι ο βιολογικός φυσικά.

-Δεν έχεις όνειρα;Γιατί δεν δουλεύεις;

-Είχα όνειρα Έμμα και το ξέρεις πολύ καλά.Αλλά...

-Αλλά τι;

Σηκώθηκε.

-Πες ότι είμαι ένας μαλάκας τεμπέλης εντάξει;φώναξε.

-Καλύτερα να φεύγω,είπα εκνευρισμένη.

-Συγγνώμη...Θα ήθελες να πάμε για φαγητό αύριο;

Θα έπρεπε να πω όχι αλλά μου θύμησε τόσο πολύ τον μικρό Τζακ,αυτόν τον Τζακ που ήξερα και έτσι δεν του το αρνήθηκα.Θα ερχόταν να με πάρει αύριο στις 20:00.

Περνούσα καλά μαζί του.Ακόμα και μετά απο αυτά τα χρόνια που δεν βρισκόμασταν είχε κάτι το τόσο οικείο για εμένα.Με ήξερε καλύτερα απο τον καθένα και εγω ήξερα εκείνον.

Ξάπλωσα στο κρεβάτι μου έχοντας αυτά τα μελί μάτια στο μυαλό μου,νιώθοντας ότι ξαναβρήκα τον κόλλητο μου μόνο που αυτός δεν ήταν ο κολλητός μου ήταν πιο σκληρός...

*Flashback*

-Έμμα έλα να δεις!,φώναξε και έτρεξα έξω στο σαλόνι.

-Τι έγινε;ρώτησα ενθουσιασμένη.

Έβλεπε τηλεόραση.Greys Anatomy συγκεκριμένα.

-Και εγώ γιατρός θα γίνω!Να σαν αυτούς!

Γέλασα γιατί κάθε μέρα έλεγε ότι θα γίνει γιατρός.Απο την ημέρα που ήρθε εδώ και τον ρώτησα τι ήθελε να γίνει όταν μεγαλώσει.

-Άμα πάθεις κάτι,θα σε σώσω μικρή.
-Δεν είμαι μικρή!φώναξα.

Εγώ ήμουν έξι και αυτός οχτώ χρονών.